Ο Μάρτυρας άγιος Βλάσιος ο Βουκόλος από την Καππαδοκία.
(Διασκευή Στέλιος Κούκος)
 
Ο άγιος Βλάσιος καταγόταν από την Καππαδοκία και ήταν πολύ πλούσιος. Οι γονείς του είχαν πολλά ζώα τα οποία έβοσκε ο άγιος, ενώ η οικογένειά έδινε αφθονοπάροχα από αυτά στους φτωχούς ως ελεημοσύνη.
Όταν άρχισε ο διωγμός εναντίον των Χριστιανών αναζήτησαν και τον Βλάσιο και παρ’ όλο που τον έψαξαν παντού δεν τον βρήκαν.
Ο ίδιος ο Βλάσιος σαν έμαθε ότι τον αναζητούσαν, παραδόθηκε αυθόρμητα και με μεγάλη χαρά, φιλοξένησε και έκανε τραπέζι στους διώκτες του σαν να ήταν προσκαλεσμένος σε βασιλικό δείπνο.
Μετά την εμφάνιση του ενώπιον του κριτηρίου βασανίστηκε πάρα πολύ σκληρά, αλλά ο Θεός του ελάφρυνε τους πόνους και του γιάτρεψε τις πληγές.
Στην συνέχεια τον έβαλαν σε έναν λέβητα με καυτό νερό για πέντε μέρες, αλλά και πάλιν έμεινε αβλαβής γιατί του συμπαραστέκονταν άγγελοι και δεν τον άφησαν να πάθει κανένα κακό.
Γι’ αυτό και οι στρατιώτες τους οποίους έστειλαν για να βγάλουν το άψυχο σώμα του από τον λέβητα, διακήρυξαν τους εαυτούς τους Χριστιανούς, αφού τον είδαν να ψάλλει μαζί με τους Αγγέλους.
Το ίδιο συνέβη και με άλλους στρατιώτες που τους έστειλαν εκεί για τον ίδιο σκοπό.
Τέλος πήγε εκεί και ο ηγεμόνας ο οποίος εν τω μεταξύ έμαθε πως έμεινε αβλαβής ο άγιος και έσπευσε να το διαπιστώσει και μόνος του.
Όταν έφτασε στον τόπο αυτό και είδε τον άγιο μέσα στον λέβητα, νομίζοντας πως το νερό είχε κρυώσει, ζήτησε να πάρουν από αυτό και να του ρίξουν για να νίψει το πρόσωπο του. Ο ίδιος όμως τυφλώθηκε και στην συνέχεια πέθανε.
Ο άγιος Βλάσιος βάφτισε με το νερό του λέβητα όλους τους στρατιώτες που πίστεψαν στον Χριστό και πήγε στην μάντρα που ήταν τα ζώα του και μίλησε στον πατέρα, στην μητέρα και στους λοιπούς συγγενείς του τα πρέποντα για την σωτηρία της ψυχής τους.
Μετά από αυτό παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού.
Όσοι έτυχε να παρευρεθούν κατά την ώρα της κοίμησής του, είδαν την αγία του ψυχή να βγαίνει από το σώμα του ως μία λευκή και φωτεινή περιστερά η οποία πέταξε στον ουρανό.
Οι συγγενείς του ενταφίασαν το σώμα του στο σημείο εκείνο, ενώ το ραβδί του βλάστησε και έγινε μεγάλο δέντρο που κάλυψε όλο το άγιο αυτό θυσιαστήριο στο οποίο ήταν θαμμένος ο άγιος Βλάσιος.
Η μνήμη του τιμάται στις 3 Φεβρουαρίου.
 
Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Εκκλησίας», μήνας Φεβρουάριος, τόμος β’.