Δεν είναι δυνατό μετά το πέρας της ζωής αυτής, να μετανοήσεις! Δεν είναι δυνατό να στεφανωθείς, μετά την λήξη των αγώνων! Αυτός είναι ο καιρός της μετανοίας, ενώ εκείνος είναι καιρός κρίσεως!Αυτός είναι ο καιρός της μετανοίαςΚαι αν παρασυρθούμε σε κάποιο αμάρτημα, αμέσως ας συνέλθουμε και ας καταστήσουμε την πτώση μας αιτία μελλοντικής ασφάλειας και αφορμή, ώστε να μην ξαναμαρτήσουμε. Πώς θα πετύχεις κάτι τέτοιο; Έχεις δάσκαλο τον Δαβίδ. Αμάρτησες; Να μην σε κυριεύσει ο ύπνος της αμαρτίας, αλλά να σηκωθείς. Σκέψου αμέσως, ότι απομάκρυνε ο Θεός από σένα το πρόσωπό Του, ότι σε εγκατέλειψε. Έπειτα να κλάψεις, να στενάξεις, να λούζεις κάθε νύχτα το κρεβάτι σου με δάκρυα, αλλά και να απομακρυνθείς από εκείνους, που διαπράττουν την ανομία… Να στηρίξεις ύστερα την ελπίδα σου στο έλεος του Θεού. Αν το ζητήσεις, χωρίς καμμία αμφιβολία, θα εκπληρωθεί το αίτημά σου για συγχώρεση. Όταν όμως συμβεί αυτό, να μην φανείς αγνώμονας και αχάριστος στον Ευεργέτη σου, αλλά να στήσεις μνημείο ευεργεσίας, προσφέροντας στον Κύριο, ευχαριστήριο ύμνο.Μετάνοια σημαίνει, να μην κάνεις ξανά τις ίδιες αμαρτίες, γιατί αυτός που επιχειρεί κάτι τέτοιο, είναι σαν το σκυλί που γυρίζει στον ίδιο του τον εμετό. Είναι ανάγκη λοιπόν, να απομακρυνθείτε και από την πράξη, ακόμα και από την σκέψη, όσων τολμήσατε να πράξετε.Αυτός που μετανοεί, δεν πρέπει να ξεχνάει την αμαρτία του, αλλά να παρακαλεί τον Κύριο, να την ξεχάσει. Ο ίδιος ποτέ να μην την ξεχνάει. Αν εμείς την θυμόμαστε την αμαρτία, ο Θεός θα την λησμονήσει. Γιατί τίποτε άλλο δεν μπορεί να κάνει την ψυχή τόσο καλή, σοβαρή και ήπια, όσο η διαρκής ανάμνηση των αμαρτημάτων μας. Με την ανάμνηση αυτή, όχι μόνο εξαφανίζουμε, αλλά και συμπεριφερόμαστε προς όλους τους ανθρώπους με μεγαλύτερη επιείκεια και υπηρετούμε τον Θεό, με μεγαλύτερη αφοσίωση, βλέποντας και ζώντας την ανέκφραστη φιλανθρωπία Του.Αυτός που μετανοεί, δεν πρέπει να οργίζεται, ούτε να εξαγριώνεται, αλλά να κατασυντρίβεται σαν ένοχος, σαν να μην έχει παρρησία, σαν καταδικασμένος, σαν να οφείλει να σωθεί μόνο από χάρη, σαν να φάνηκε αχάριστος προς τον ευεργέτη Του, σαν άσημος, σαν άξιος πολλών τιμωριών…Μην λες μόνο: «Είμαι αμαρτωλός», αλλά δεν φροντίζεις να μετανοήσεις. Γιατί ποιος λέγοντας: «Είμαι ασθενής», δεν θα κάνει τα πάντα, ώστε να απαλλαγεί από την ασθένεια;Να μην πεις ότι, «διέπραξα πολλά αμαρτήματα και δεν μπορώ να παρακαλέσω τον οργισμένο Θεό», γιατί ο Θεός δεν εξετάζει την αξία, αλλά τη διάθεση.Τέτοια είναι η φιλανθρωπία του Θεού: Ποτέ δεν αποστρέφεται την μετάνοια, που γίνεται με ειλικρίνεια. Και αν ακόμα κάποιος φτάσει στο τέρμα της κακίας και θελήσει από εκεί να επιστρέψει στο δρόμο της αρετής, ο Κύριος τον δέχεται. Του γίνεται προσιτός. Κάνει το παν, για να τον επαναφέρει στην πρότερη κατάσταση. Και το πιο καταπληκτικό της φιλανθρωπίας του Θεού: Και αν κάποιος δεν δείξει τέλεια μετάνοια και αυτή την μικρή και σύντομη που θα επιδείξει, δεν την αποστρέφεται ο Κύριος. Και αυτήν την αμείβει πλούσια!!!…Άκαιρος μετάνοια δεν σώζει. Τελείωσε το θέατρο αυτής της ζωής, πέρασαν οι αγώνες της, δεν υπάρχει πλέον χρόνος για παλαίσματα. Γι’ αυτό παρακαλώ και δέομαι και ικετεύω: Εδώ, σε τούτη τη ζωή πρέπει να θρηνούμε και να κλαίμε για τα αμαρτήματα. Ας μας λυπούν εδώ τα λόγια του κηρύγματος, παρά να μας φοβίζουν εκεί οι τραγικές πραγματικότητες. Ας μας δαγκώνει εδώ ο λόγος και ας μην μας δαγκώνει εκεί το σκουλήκι με το δηλητήριο. Ας μας καίει εδώ η επιτίμηση, παρά να μας καίει εκεί η φωτιά της κολάσεως…Δεν είναι δυνατό μετά το πέρας της ζωής αυτής, να μετανοήσεις! Δεν είναι δυνατό να στεφανωθείς, μετά την λήξη των αγώνων! Αυτός είναι ο καιρός της μετανοίας, ενώ εκείνος είναι καιρός κρίσεως! Αυτός είναι ο καιρός των αγώνων, ενώ εκείνος των στεφάνων! Αυτός είναι ο καιρός του κόπου, ενώ εκείνος της ανέσεως! Αυτός είναι ο καιρός των καμάτων, ενώ εκείνος της ανταποδόσεως! Ζήσαμε έως τώρα για τη σάρκα, ας ζήσουμε τώρα και για το πνεύμα! Ζήσαμε έως τώρα για τις ηδονές, ας ζήσουμε τώρα και για τις αρετές! Ζήσαμε έως τώρα με αδιαφορία, ας ζήσουμε τώρα με μετάνοια!Μετά την αναχώρησή μας από την παρούσα ζωή, δεν ισχύει η μετάνοια. Διότι και ο πλούσιος της παραβολής στην άλλη ζωή έδειχνε μετάνοια και εξομολογούνταν, αλλά καμία ωφέλεια δεν είχε. Ήταν άκαιρη και ανώφελη η μετάνοιά του. Και οι παρθένες πάλι θέλησαν να επανορθώσουν το λάθος τους, να λάβουν έλαιο, μα ήταν αργά. Εδώ, σε τούτη τη ζωή, ας καθαρίσουμε τα αμαρτήματά μας, ώστε να έχουμε παρρησία στο φοβερό βήμα του Χριστού…Όπως από ένα παλιό σπίτι, αφαιρούμε τα φθαρμένα και με καινούρια τα επισκευάζουμε, έτσι και εσύ, αν υποστείς φθορά στην αμαρτία, φρόντιζε να ανακαινίζεις τον εαυτόν σου με την μετάνοια.Όπως λέει η Αγία Γραφή, «εκείνο που λούζεται και κατόπιν λερώνεται στο βόρβορο, δεν ωφελείται σε τίποτα» (Β’ Πέτρου 2,22), έτσι και εκείνος ο οποίος μετανόησε για 3 μέρες και επανήλθε στην προηγούμενη κατάστασή του, δεν έκανε τίποτα περισσότερο.Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Η άσκηση στη ζωή μας – Άγιος Ισαάκ ο ΣύροςΤο βιβλίο «Η άσκηση στη ζωή μας» περιλαμβάνει είκοσι κείμενα για την ορθόδοξη πνευματική ζωή, εκλεκτά άνθη από τον μυστικό κήπο του αββά Ισαάκ του Σύρου.
ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΕΔΩΚαι μη ξεχνάτε! Εγγραφείτε στο Ενημερωτικό μας Δελτίο για να μαθαίνετε νέα και ενημερώσεις…
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ