Η όσια Αναστασία έζησε στα χρόνια του Δεκίου (κατ’ άλλους του Διοκλητιανού) και Bαλλεριανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι.
Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος (περί το 256 μ.Χ.), υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας:
«Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ’ Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε».
Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, τη μαστίγωσε στο πρόσωπο και την άπλωσε σε αναμμένα κάρβουνα. Έπειτα, την κρέμασε και της έσκισε το σώμα. Μετά έκοψε τους μαστούς της, ξερίζωσε τα νύχια της και τελικά την αποκεφάλισε. Έτσι, η Αναστασία πήρε τον αμαράντινο στέφανο του μαρτυρίου.
*****
*Διηγείται ο Μοναχός Δαμασκηνός το θαύμα της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας στον π.Γεώργιο Καψάνη, καθώς και θαυμαστά περιστατικά άλλων αδελφών της Μονής.
~ ‘Ο Σεβαστός μας Γέροντας καί (†) Καθηγούμενος τῆς ‘Ιερᾶς Μονῆς μας ‘Αρχιμ. π. Γεώργιος Καψάνης, ὅστις ἀνέλαβε τό πηδάλιο διακυβερνήσεως τῆς Μονῆς μας τόν ‘Οκτώβριο τοῦ 1974, ὑπέστη τό 1990 νευραλγία τοῦ τριδύμου.
‘Επί 9 μῆνες ὑπέφερε στό κρεββάτι μέ φρικτούς πόνους. ‘Η ‘Αγία ‘Αναστασίαπαρουσιάσθηκε σ’ ἕνα ὀρθόδοξο ‘Αφρικανό, τόν Φουρτουνᾶτο, νῦν Νεόφυτο Μοναχό, πού ἐργάζεται ἱεραποστολικῶς στό ‘Ορθόδοξο Κλιμάκιο τῆς Κανάγκα Κογκο, φιλοξενούμενο ἐπί 6 χρόνια τῆς Μονῆς μας, στόν ὕπνο του καί τοῦ ἔδωσε ἕνα φάκελλο λέγοντάς του: «Δῶσε αὐτό τό φάκελλο αὔριο στόν Γέροντα». Καί ἀπό τήν αὐριανή ἡμέρα ἀπεκατεστάθη πλήρως ἡ ὑγεία τοῦ Γέροντός μας. 
‘Αξιώθηκα κι ἐγώ ὁ γράφων νά γνωρίσω καί συνομιλήσω μέ παλαιούς Πατέρες, οἱ ὁποῖοι μοῦ διηγήθησαν περιστατικά ἐπισκέψεως τῶν Προστατῶν ‘Αγίων μας.

~ ‘Ο παπᾶ-Διονύσιος, πού καταγόταν ἀπό τό Ζευγολατιό Καλαμάτας καί τά δύο τελευταῖα χρόνια (1972-1974) ἐχρημάτισε καί ἡγούμενος τῆς Μονῆς, μοῦ εἶπε τό ἑξῆς περιστατικό. Κάποτε, τόν ἔπνιξαν οἱ λογισμοί φυγῆς γιά τούς ‘Αγίους Τόπους. Τήν νύκτα ὅμως ἦλθαν στόν ὕπνο του οἱ τρεῖς Προστάτες καί τοῦ εἶπαν νά μή ἀναχωρήση διότι δέν ἦταν αὐτό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
~ ‘Ο π. Δημήτριος, ὁ ὁποῖος ἔζησε μόλις 23 χρόνια στήν Μονή μας καί κοιμήθηκε τό 1977, σέ ἡλικία 46 ἐτῶν, μοῦ εἶπε δύο σημεῖα σχετικά μέ τήν ‘Αγία ‘Αναστασία. Τήν μιά φορά τόν ἐπισκέφθηκε ἡ ‘Αγία, τήν ὥρα πού ἐκεῖνος ἔκαμε τόν κανόνα τῆς προσευχῆς του. ῏Ηταν ντυμένη στά λευκά καί σέ ἐφηβική ἡλικία. Βλέποντάς την ἐκεῖνος φοβήθηκε καί τήν ρώτησε: «Μήπως εἶσαι πειρασμός;». ‘Εκείνη μέ νεῦμα τόν διεβεβαίωσε ὅτι δέν εἶναι. Τοῦ χαμογέλασε καί ἀνεχώρησε.
~ «Αλλη φορά τήν ἔστειλε ὁ π. Δημήτριος στόν πατρικό του σπίτι, ὅπου διέμενε ὁ ἀδελφός του, γιά νά θεραπεύση τό παιδί του πού ἦταν ἄρρωστο. ‘Η ‘Αγία ἐπῆγε στόν ὕπνο τοῦ ἀνιψιοῦ του καί τοῦ εἶπε: «Μ’ ἔστειλε ὁ θεῖος σου νά σέ κάμω καλά. Εἶμαι ἡ ‘Αγία ‘Αναστασία ἀπό τό Μοναστήρι, ὅπου μένει ὁ θεῖος σου».
Αὐτά καί ἄλλα νεώτερα θαύματα ἔγιναν, ὄχι μόνο σέ ‘Αδελφούς τῆς Μονῆς μας, ἀλλά καί σέ ἄλλους ‘Αγιορεῖτες Πατέρας καί Κληρικούς καί εὐλαβεῖς Χριστιανούς τοῦ κόσμου.
Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτη – Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου 1999
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Αγία Αναστασία η Ρωμαία (Βίος – Παράκλησις – Εγκώμια – Θαύματα)» ΔΕΙΤΕ: >>   ΕΔΩ