Αγία Γαβριηλία (1897-1992).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Αθήνα, Μάιος 1985
 
Αγαπητέ μου Σ. αδελφέ εν Χριστώ
Σε αποκαλώ αδελφέ εν Χριστώ, ενώ δεν είσαι, ούτε γνώρισες ποτέ τον Χριστό. Πολλές φορές ζήτησες να σου μιλήσω καθαρά και ξάστερα, αλλά από ταπείνωση, επειδή όλοι είμαστε αμαρτωλοί, σου μιλούσα με ήσυχο τρόπο. Τώρα όμως που έφυγες στο Αγρίνιο και με παρεκάλεσες, αν ενδιαφέρομαι για σένα πραγματικά, να σου γράψω, θα σου πω όλα όσα με εμπνέουν για σένα οι Άγγελοι.
Είσαι ο μεγαλύτερος υποκριτής και Φαρισαίος Σ.! Χωρίς να το ξέρεις. Παρουσιάζεσαι στους φίλους, στον κόσμο, στις ταβέρνες, σαν καλός πολίτης, καλός σύζυγος, καλός πατέρας. Και δεν είσαι τίποτε απ’ αυτά. Είσαι ένας εγωιστής που δέρνεις την γυναίκα σου για το παραμικρό, που δεν την αφήνεις να νηστέψει, που δεν την αφήνεις να πάει στην Εκκλησία.
Βλαστημάς εναντίον του Θεού. Μαθαίνεις και τα παιδιά σου να κάνουν το ίδιο. Τι χρεωστούν τα δύο σου αγοράκια και το κοριτσάκι σου ν’ ακούνε κατηγορίες από το πρωί ως το βράδυ για την Εκκλησία, για τους Λειτουργούς του Θεού; Ο Θεός όμως είναι Πολυεύσπλαγχνος και σ’ αφήνει. Να δούμε ως που θα πας!
Αλλά η ίδια η αμαρτία σου θα σε κάνει μια μέρα, με τον τρόπο που ο Θεός θα επιτρέψει, να συνέλθεις πριν πεθάνεις. Ο θάνατος είναι για όλους μας… Αύριο πεθαίνεις… και σε παραλαμβάνει αυτός που υπηρέτησες όλη σου την ζωή- ο Διάβολος.
Κάνεις μια δουλειά. Σου αποτυχαίνει. Έχεις καβγάδες. Σε σέρνουν στα Δικαστήρια… Όλα αυτά, δεν τα βλέπεις, Αν δεν ήταν η άγια ψυχή της γυναίκας σου, της Μ. που με υπομονή ανέχεται τα κακουργήματά σου, κι αν δεν ήταν οι προσευχές της, σήμερα θα ήσουν ένα ερείπιο.
Θυμάσαι; Δεν ξέρω αν σου είπα την ιστορία ενός φίλου που ήταν εσένα. Σήμερα, ένα «μήνυμα» που ήταν από τον Θεό… το αψηφούσε. Αύριο, μία αποτυχία… την αψηφούσε. Και μία μέρα ήρθε η ώρα που γλίστρησε και έπεσε από την μοτοσυκλέτα του κι έγινε κομμάτια το πρόσωπό του και το σώμα του.
Κι όταν μετά από πολλούς μήνες, εγχειρίσεις και πλαστικές, μπόρεσε να περπατήσει, που είναι; Θα τον δεις τώρα με την πατερίτσα του στην Ομόνοια να πουλά Βίους Αγίων και να λέει συνέχεια το Κύριε Ελέησον, Κύριε Ελέησον, Κύριε Ελέησον… Τώρα, όλοι στην οικογένειά του νηστεύουν μαζί, εξομολογούνται και πρώτα ο Θεός, θα βρουν την Σωτηρία των ψυχών.
Αυτά είχα να σου πω. ΠΡΟΣΕΧΕ. Πάψε να δίνεις δίκηο μόνο στον εαυτό σου. Ταπεινώσου. Ο Θεός να σε ελεήσει.
 
Απόσπασμα από το βιβλίο «Γερόντισσα Γαβριηλία 2.10.1897-28.3.1992, Η Ασκητική της Αγάπης» των εκδόσεων Πορφύρα.