ΟΙ άγιοι για κάθε επάγγελμα και λειτούργημα.
Οι άγιοι που πρεσβεύουν για κάθε αίτημα και για όλους τους ανθρώπους.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ ὅλως ἰδιαιτέρως τά πιστά ἐκεῖνα μέλη Της τά ὁποῖα ἔζησαν κατά Θεόν καί σύμφωνα μέ τίς ἐντολές Του, βίωσαν τό Εὐαγγέλιο, ἀγωνίστηκαν τόν «καλόν ἀγῶνα τῆς Πίστεως», ἐπέδειξαν στήν ἐπίγεια ζωή τους ἀρετή, θαυματούργησαν, πρόσφεραν ἀγάπη στόν πλησίον καί ὑπέστησαν πολλές φορές μαρτυρικό θάνατο γιά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.
Κατ’ ἀρχάς, «ἅγιοι» ὀνομάζονται ὅλοι οἱ βεβαπτισμένοι πιστοί Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους καί τήν κατάκτηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀπ. Παῦλος ἀποκαλεῖ τούς Χριστιανούς μ’ αὐτό τό ὄνομα. Γράφει πρός Ρωμαίους: «Πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν Ρώμῃ ἀγαπητοῖς Θεοῦ, κλητοῖς ἁγίοις» (Ρωμ. 1,7). Τό ἴδιο καί πρός τούς Κορινθίους: «Παῦλος, κλητός ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ… τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ, ἡγιασμένοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, κλητοῖς ἁγίοις…» (Α’ Κορ. 1, 1-2). Καί στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή του γράφει: «Οὐ γάρ ἄδικος ὁ Θεός ἐπιλαθέσθαι τοῦ ἔργου ὑμῶν καί τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης ἧς ἐνεδείξασθε εἰς τό ὄνομα αὐτοῦ, διακονήσαντες τοῖς ἁγίοις καί διακονοῦντες» (Ἑβρ. 6,10). Ἀργότερα, κατά τόν 4ο αἰῶνα, ὁ ὅρος «ἅγιος» καθιερώνεται κατά κύριο λόγο γιά ὁρισμένα πρόσωπα, πού ἦσαν «εὐωδία Χριστοῦ», μάρτυρες τῆς Πίστεως, ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, «φίλοι τοῦ Θεοῦ», ὅπως ὡραιότατα ἔχει γραφεῖ ἀπό σύγχρονο διανοητή.
Οἱ πρῶτοι πού ἔλαβαν τήν προσωνυμία αὐτή μέ τήν εἰδική ἔννοια τοῦ ὅρου «ἅγιος», ἦσαν οἱ Ἀπόστολοι. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ πανεύφημοι, θεοκήρυκες καί πνευματέμφοροι μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ὑπῆρξαν οἱ «αὐτόπται τοῦ Λόγου καί ὑπηρέται», πού κήρυξαν στήν Οἰκουμένη τό Εὐαγγέλιο καί θυσίασαν τή ζωή τους γιά τόν Ἠγαπημένον Κύριον.
Πάνω ἀπ’ ὅλους τούς ἁγίους, ἐξαιρετική τιμή ἔλαβε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας. Ἡ «τιμιωτέρα τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ», ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, μεγαλύνεται καί μακαρίζεται αἰῶνες τώρα, καί τίς πρεσβεῖες Της ζητοῦν οἱ Χριστιανοί γιά νά ἔλθει ἡ χάρις τοῦ Οὐρανίου Πατρός.
Ἐπίσης ἡ Ἐκκλησία ἀπέδωσε τιμή καί στούς ἁγίους Ἀγγέλους καί σέ μεγάλα πρόσωπα τῆς Π. Διαθήκης. Ξεχωριστή βέβαια θέση κατέχει ὁ «μείζων πάντων τῶν Προφητῶν», ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ «Πρόδρομος καί Βαπτιστής τοῦ Κυρίου».
Στό πέρασμα τῶν αἰώνων οἱ ἅγιοι δέν εἶναι λίγοι. Ἀναρίθμητες εἶναι οἱ στρατιές τῶν ἁγίων. Ὁ Ἀπ. Παῦλος ὁμιλεῖ γιά «νέφος» ἁγίων (Ἑβρ. 12,1) καί ἡ Ἐκκλησία ἔρχεται καί τιμᾶ τόσο τούς γνωστούς ἁγίους, ὅσον καί τούς ἀγνώστους, μέ τήν καθιέρωση τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πάντων. Μορφές ἀπό κάθε κοινωνική τάξη, μορφωμένοι καί ἀγράμματοι, ἄνθρωποι καί τῶν δύο φύλων καί ὅλων τῶν ἡλικιῶν κατατάσσονται στή χορεία τῶν ἁγίων, τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ. Καί εἰδικά ὅλα σχεδόν τά ἐπαγγέλματα ἀνέδειξαν, θά λέγαμε, ἁγίους. Ἡ παραδοσιακή μάλιστα ἑλληνική γιορτή πάντοτε εἶχε ὡς κέντρο τήν μνήμη ἑνός ἁγίου. Αὐτό πού ἐκφράζει ἡ λέξη «πανήγυρις», ἦταν καί εἶναι ἐντεταγμένο στή ζωή τῶν χριστιανῶν καί στόν λειτουργικό χρόνο τοῦ ἑορτολογικοῦ κύκλου.
Ἀξίζει ὅμως νά ἀναφέρουμε ὅτι πολλές ἐπαγγελματικές τάξεις ἐπεδίωξαν νά βροῦν καί νά ἔχουν ἕναν ἅγιο ὡς προστάτη τους. Ἕνα τέτοιο ἀξιόλογο παράδειγμα ἦσαν οἱ γνωστές «συντεχνίες» τῶν χρόνων τῆς τουρκοκρατίας. Παράλληλα μέ τήν μεγάλη ἀνάπτυξη τῶν συντεχνιῶν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἔχουμε συγχρόνως καί μία θρησκευτική πρόοδο τῶν μελῶν τῶν συντεχνιῶν αὐτῶν. Οἱ περισσότεροι ἐπαγγελματίες καί βιοτέχνες ἔθεταν ἁγίους ὁμοτέχνους τους ὡς προστάτες, τούς τιμοῦσαν κατά τίς μνῆμες τους καί πανηγύριζαν καί μάλιστα ἔφεραν στή σφραγῖδα καί τή σημαία τους τήν εἰκόνα τοῦ ἁγίου τῆς συντεχνίας τους.
Ὡς συνέχεια τῆς ὡραίας αὐτῆς καί εὐλαβοῦς συνήθειας, καί σήμερα πολλά ἐπαγγέλματα καί λειτουργήματα ἔχουν τόν ἅγιο προστάτη τους.
Παραθέτουμε στή συνέχεια ἕνα τέτοιο κατάλογο ἐπαγγελμάτων, ἀλλά καί δημοσίων λειτουργημάτων μέ ἀλφαβητική σειρά, μέ τούς ἁγίους προστάτες τους κατ’ εὐλαβές ἐκκλησιαστικόν ἔθος. Στόν κατάλογο αὐτό καταγράφουμε καί νέες προτάσεις μέ τήν ὁλόθερμη εὐχή καί ἄλλοι ἐπαγγελματίες, ἐργαζόμενοι, δημόσιοι ὑπάλληλοι καί λειτουργοί νά ἀποκτήσουν τόν προστάτη ἅγιό τους.
Ὁ κατάλογος
Ἁγιογράφων (Ζωγράφων): Ἀπ. Λουκᾶς ὁ Εὐαγγελιστής (18 Ὀκτωβρίου). Κατά τήν παράδοση ἔχει ἱστορήσει πολλές εἰκόνες.
Ἀεροπόρων (πιλότων): Ἀρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ (8 Νοεμβρίου).
Ἀθλητῶν (Γυμναστῶν): Ἅγιος Δημήτριος καί ὁ ἅγ. Νέστωρ (26 καί 27 Ὀκτωβρίου). Ὁ γενναῖος ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ ἅγ. Δημήτριος ἐνέπνευσε τόν νεαρό Νέστορα, ὁ ὁποῖος νίκησε τόν Λυαῖο.
Ἁλιέων: Ἅγιοι Ἀπόστολοι (30 Ἰουνίου). «Ἦσαν γάρ ἁλιεῖς» ἀλλά καί ὁ Ἅγ. Νικόλαος (6 Δεκεμβρίου).
Ἀνθοπωλῶν: Ἅγιος Μιχαήλ (Πακνανᾶς), ὁ Ἀθηναῖος νεομάρτυς, ὁ καί κηπουρός (9 Ἰουλίου).
Ἀρτοποιῶν: Ἅγιος Παντελεήμων (27 Ἰουλίου): Ἦταν ἐξαιρετικά εὐσπλαχνικός δίδοντας «ψωμί» στό λαό μέ τή διάθεση τῆς περιουσίας του καί τίς πολλές ἀγαθοεργίες του.
Ἀρωματοπωλῶν: Ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ Μυροφόρος (22 Ἰουλίου).
Αὐτοκινητιστῶν (Ὁδηγῶν & Μεταφορέων): Ἅγιος Χριστοφόρος (9 Μαΐου).
Βιβλιοπωλῶν (Βιβλιοθηκονόμων): Μέγας Φώτιος (6 Φεβρουαρίου).
Βοσκῶν: Ἅγιος Σώζων (7 Σεπτεμβρίου). Ἦταν στό ἐπάγγελμα βοσκός καί ἔζησε στά τέλη τοῦ 3ου αἰώνα. Τιμᾶται ἐπίσης καί ὁ Ἅγιος Σπυρίδων (12 Δεκεμβρίου).
Βουλευτῶν: Ἅγιος Ἰωσήφ, ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας, ὁ εὐσχήμων βουλευτής (Γ’ Κυριακή τοῦ Πάσχα). Ὅπως γράφει ἡ Ἁγ. Γραφή, ὁ Ἰωσήφ «… τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλᾶτον καί ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ… καί ἀγοράσας σινδόνα καί καθελών αὐτόν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καί κατέθηκεν αὐτόν ἐν μνημείῳ». (Μάρκ. ιε’, 43,46).
Γεωργῶν (Ἀμπελουργῶν): Ἅγιος Τρύφων (1 Φεβρουαρίου).
Γουναράδων: Προφ. Ἠλίας (20 Ἰουλίου). Ἀναφέρει ἡ Ἁγ. Γραφή: «Καί ἔλαβεν Ἠλίας τήν μηλωτήν αὐτοῦ καί εἴλησεν αὐτήν καί ἐπάταξεν ἐν αὐτῇ τά ὕδατα… (Δ’ Βασιλ. Κεφ. Β’, 8).
Δημοσιογράφων: Άγιος Μηνᾶς ὁ Καλλικέλαδος (10 Δεκεμβρίου). Ὁ ἅγιος, Ἀθηναῖος τήν καταγωγή, ἦταν λόγιος μέ ἐξαιρετική εὐγλωττία.
Δικαστῶν: Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης (3 Ὀκτωβρίου).
Δικηγόρων: Ἅγιος Φιλογόνιος, γενόμενος ἀπό Δικολόγος Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας (20 Δεκεμβρίου). Ἀναφέρει στό Συναξάριο: «Ὅθεν λαμπρόν ἐπεδείξατο βίον… καί ἐν δικαστηρίοις στρεφόμενος καί ἀνθρώποις ἀδικουμένοις συνηγορῶν καί χεῖρα βοηθείας ὀρέγων». Ὡστόσο ἑορτάζουν οἱ δικηγόροι καί τόν Ἅγιο Διονύσιο τόν Ἀρεοπαγίτη καί τηροῦν καί ἐκεῖνοι ἀργία τήν ἡμέρα τῆς μνήμης του (3 Ὀκτωβρίου).
Ἐκπαιδευτικῶν (καί τῶν μαθητῶν, σπουδαστῶν καί φοιτητῶν): Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (30 Ἰανουαρίου).
Ἐπιπλοποιῶν (Ξυλουργῶν): Ἅγιος Ἰωσήφ, ὁ μνήστωρ τῆς Παρθένου Μαρίας, ὁ ὁποῖος ἀσκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ τέκτονος, τοῦ ξυλουργοῦ. Ἡ ἑορτή του εἶναι τήν Κυριακή μετά τά Χριστούγεννα.
Θεολόγων: Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος (8 Μαΐου).
Ἠθοποιῶν: Ἅγιος Πορφύριος, ὁ ἀπό μίμων (15 Σεπτεμβρίου).
Ἰατρῶν: Ἅγιοι Ἀνάργυροι (1 Νοεμβρίου). Σημειώνουμε ὅτι: «Ὡς προστάτες, γενικῶς τῆς Ἰατρικῆς, θεωρούνται οἱ: Λουκᾶς, Κοσμᾶς καί Δαμιανός, Παντελεήμων, ὡς καί οἱ: Ζηναΐς, Φιλονίλλα καί Ἑρμιόνη ὡς ἱδρύτριες τῶν πρώτων νοσοκομειακῶν σχηματισμῶν» (Βλ. Ἀριστοτέλους Χρ. Εὐτυχιάδου, Ἐπ. Καθηγητοῦ τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς Πανεπ. Ἀθηνῶν, Ἀρχές Φιλοσοφίας καί Ἱστορίας τῆς Ἰατρικῆς, Ἀθήνα 2001 σελ. 107). Ὡστόσο θεωρεῖται ὡς ἔτερος προστάτης τους ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς (18 Ὀκτωβρίου). Τά τελευταία χρόνια τιμᾶται ὅλως ἰδιαιτέρως ἀπό τούς ἰατρούς καί ὁ Ἅγιος Λουκᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας (11 Ἰουνίου).
Ἱεροψαλτῶν: Ἅγιοι Ρωμανός ὁ Μελωδός καί Ἰωάννης ὁ Κουκουζέλης (1 Ὀκτωβρίου), καί Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (4 Δεκεμβρίου).
Κεραμοποιῶν: Ἅγιος Σπυρίδων (12 Δεκεμβρίου). Στήν Α’ Οἰκ. Σύνοδο (ἐν Νικαίᾳ 325 μ.Χ.) κατά τήν παράδοση μίλησε γιά τό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος μέ θαυμαστό τρόπο, χρησιμοποιῶντας ἕνα κεραμίδι.
Κηπουρῶν: Ἅγιος Κόνων, ὁ κηπουρός (5 Μαρτίου).
Κουρέων (Κομμωτῶν): Ἅγιος Ἠλίας ὁ Ἀρδούνης, νεομάρτυς, ὁ ὁποῖος ἀσκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ κουρέα (31 Ἰανουαρίου).
25α. Κτηνοτρόφων: Ἅγιος Μόδεστος (16 Δεκεμβρίου)
Ξυλογλυπτῶν: Ἅγιος Γεώργιος ὁ Χιοπολίτης, νεομάρτυς (26 Νοεμβρίου), ἐξασκήσας τήν τέχνη τοῦ ξυλογλύπτη.
Μαγείρων (καί Ἑστιατόρων): Ἅγιος Εὐφρόσυνος ὁ μάγειρος (11 Σεπτεμβρίου).
Μεταφραστῶν: Ἅγιος Συμεών ὁ Μεταφραστής (9 Νοεμβρίου).
Μετεωρολόγων: Προφήτης Ἠλίας (20 Ἰουλίου). Ἡ Ἁγ. Γραφή ἀναφέρει μεταξύ ἄλλων: «… Καί Ἠλιού ἀνέβη ἐπί τό Κάρμηλον… καί ηὔξατο πρός Κύριον. Καί ὁ οὐρανός συνεσκότασεν ἐν νεφέλαις καί πνεύματι καί ἐγένετο ὑετός μέγας» (Γ’ Βασιλ. Κεφ. ΙΗ’ 41-45).
Ναυαγοσωστῶν: Προφήτης Ἰωνᾶς (21 Σεπτεμβρίου). Ἀναφέρει ἡ Ἁγ. Γραφή: «Καί ἔλαβον τόν Ἰωνᾶν καί ἐνέβαλον αὐτόν εἰς τήν θάλασσαν˙ καί ἔστη ἡ θάλασσα ἐκ τοῦ σάλου αὐτῆς. Καί ἐφοβήθησαν οἱ ἄνδρες φόβῳ μεγάλῳ τόν Κύριον καί ἔθυσαν θυσίαν τῷ Κυρίῳ καί ηὔξαντο τάς εὐχάς. Καί προσέταξε Κύριος κήτει μεγάλῳ καταπιεῖν τόν Ἰωνᾶν˙ καί ἦν Ἰωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καί τρεῖς νύκτας. Καί προσηύξατο Ἰωνᾶς πρός Κύριον τόν Θεόν αὐτοῦ ἐκ τῆς κοιλίας τοῦ κήτους…» (Προφ. Ἰωνᾶ, κεφ. Α’, 15 καί Β’, 1).
Ναυτικῶν: Ἅγιος Νικόλαος (6 Δεκεμβρίου).
Ξενοδόχων: Ἅγιος Σαμψών, ὁ ξενοδόχος (27 Ἰουνίου).
33.Ὀδοντιάτρων: Ἅγιος Ἀντίπας (11 Ἀπριλίου).
Ὀφθαλμιάτρων (Ὀπτικῶν): Ἁγία Παρασκευή (26 Ἰουλίου).
Παιδιάτρων: Ἅγιος Στυλιανός (26 Νοεμβρίου).
Παντοπωλῶν (super market): Ἅγιος Νικόλαος ὁ παντοπώλης, νεομάρτυς (23 Σεπτεμβρίου).
Ποιητῶν: Ἁγία Κασσιανή, ἡ ποιήτρια (7 Σεπτεμβρίου).
Πυροσβεστῶν: Οἱ Τρεῖς Παῖδες (17 Δεκεμβρίου). Ἡ Ἁγ. Γραφή ἀναφέρει: «Καί ἐβλήθησαν εἰς τό μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρός τῆς καιομένης… Ἄγγελος συγκατέβη ἅμα τοῖς περί τόν Ἀζαρίαν εἰς τήν κάμινον καί ἐξετίναξε φλόγα τοῦ πυρός ἐκ τῆς καμίνου καί ἐποίησε τό μέσον τῆς καμίνου ὡς πνεῦμα δρόσου διασυρίζον˙ καί οὐχ ἥψατο αὐτῶν τό καθόλου τό πῦρ, οὐδέ ἐλύπησεν, οὐδέ παρηνώχλησεν αὐτούς. Τότε οἱ Τρεῖς, ὡς ἐξ ἑνός στόματος, ὕμνουν καί εὐλόγουν τόν Θεόν ἐν τῇ καμίνῳ». (Δανιήλ, κεφ. Γ,21 καί Προσευχή Ἀζαρίου καί Ὕμνος Τριῶν Παίδων, 25-27).
Ραπτῶν: Ἅγιος Δούκας, ὁ ράπτης, νεομάρτυς (24 Ἀπριλίου).
Σιδηροδρομικῶν: Ἀπόστολος καί Διάκονος Φίλιππος (11 Ὀκτωβρίου), ὁ ὁποῖος κατά τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων κήρυξε τόν Χριστόν καθ’ ὁδόν ἀπό τά Ἱεροσόλυμα πρός τήν Γάζα, στόν Αἰθίοπα δυνάστη τῆς Κανδάκης, ταξιδεύοντας μαζί μέ αὐτόν καί καθήμενος στήν ἅμαξά του.
Σιδηρουργῶν: Ἁγία Ἑλένη (μέ ἑορτή τήν 6 Μαρτίου κατά τήν ὁποία ἑορτάζεται ἡ μνήμη τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τῶν Τιμίων Ἥλων).
Συμβολαιογράφων: Ἅγιοι Μαρκιανός καί Μαρτύριος, οἱ νοτάριοι (25 Ὀκτωβρίου).
Ταχυδρομικῶν: Ἅγιος Ζήνων ὁ ταχυδρόμος (10 Φεβρουαρίου).
Τελωνειακῶν : Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ματθαῖος (16 Νοεμβρίου). Στήν Καινή Διαθήκη γράφεται: «Καί παράγων (ὁ Χριστός) εἶδε Λευΐν (δηλ. τόν Ματθαῖον τόν τοῦ Ἀλφαίου), καθήμενον ἐπί τό τελώνιον καί λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι. Καί ἀναστάς (ὁ Ματθαῖος) ἠκολούθησεν Αὐτῷ». (Μάρκ. 2,14).
Ὑδραυλικῶν: Ὁ δίκαιος Ἐζεκίας (28 Αύγουστου), ὁ ὁποῖος κατασκεύασε σύστημα ὑδραγωγείου καί ἔφερε νερό στά Ἱεροσόλυμα. (Δ’ Βασιλ. Κ’ 20).
Ὑποδηματοποιῶν (καί καταστημάτων ὑποδημάτων): Ἅγιος Ἰωάννης ὁ κάλφας, νεομάρτυς (26 Φεβρουαρίου).
Ὑφασματοπωλῶν: Ἁγία Λυδία ἡ Φιλιππησία, ἡ πορφυροπῶλις (20 Μαΐου). Ἀναφέρουν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων: «Καί τις γυνή ὀνόματι Λυδία, πορφυροπῶλις πόλεως Θυατείρων σεβομένη τόν Θεόν, ἤκουεν, ᾗς ὁ Κύριος διήνοιξε τήν καρδίαν προσέχειν τοῖς λαλουμένοις ὑπό τοῦ Παύλου». (Πράξ. 16,14).
Φαρμακοποιῶν: Ἁγία Ἀναστασία ἡ Φαρμακολύτρια (22 Δεκεμβρίου).
Φιλοσόφων: Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ φιλόσοφος καί μάρτυς (1 Ἰουνίου).
Χημικῶν: Ἅγιος Μένιγνος ὁ κναφεύς (22 Νοεμβρίου).
Χρυσοχόων: Ἅγιος Συμεών ὁ Τραπεζούντιος ὁ χρυσοχόος, ὁ νεομάρτυς (14 Αὐγούστου).
*****
Ἐπίσης ἔχουμε προστάτες:
Τῆς Ἀεροπορίας: Ἀρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ (8 Νοεμβρίου).
Τῆς Ἀστυνομίας: Ἅγιος Ἀρτέμιος (20 Ὀκτωβρίου).
Τῶν Ἱεροκηρύκων: Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (13 Νοεμβρίου).
Τῶν Ἱεροπαίδων: Ἅγιος Ταρσίζιος, ὁ δωδεκάχρονος μάρτυρας τοῦ 3ου αἰ. στή Ρώμη. (Προτείνεται νά τελεῖται ἡ ἑορτή τήν τελευταία Κυριακή τοῦ Σεπτεμβρίου).
Τῶν Κατηχητῶν: Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων (18 Μαρτίου).
Τῶν Κρατουμένων: Ἀπόστολος Ὀνήσιμος (15 Φεβρουαρίου).
Τῶν Κωφαλάλων: Προφήτης Ζαχαρίας (5 Σεπτεμβρίου).
Τῶν Μητέρων τῶν Κληρικῶν: Οἱ Ἁγίες Ἐμμέλεια, Νόνα καί Ἀνθοῦσα (μητέρες τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν), τίς ὁποῖες ἑορτάζουμε τήν Κυριακή μετά τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου.
Τοῦ Ναυτικοῦ (καί Λιμενικοῦ): Ἅγιος Νικόλαος (6 Δεκεμβρίου).
Τῆς Οἰκογένειας: Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἀκύλας καί Πρίσκιλλα (13 Φεβρουαρίου).
Τῶν Πολυτέκνων: Ἅγιοι Τερέντιος καί Νεονίλλα μέ τά ἑπτά τέκνα τους (28 Ὀκτωβρίου).
Τοῦ Πυροβολικοῦ: Ἁγία Βαρβάρα (4 Δεκεμβρίου).
Τοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς (Πεζικοῦ): Ἅγιος Γεώργιος (23 Ἀπριλίου).
Τῶν Ὁμαδαρχῶν: Ἅγιος Δημήτριος (26 Ὀκτωβρίου).
«Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν».
Μαρ 21, 2023Εκκλησία Online
Κερκύρας Νεκτάριος: «Η διακονία του κληρικού στους καιρούς μας χρειάζεται να περνά από την έκφραση της αλήθειας»