Ο Άγιος Δημήτριος και η Δύναμη της Ταπεινής Πίστης
Κάθε άγιος στην Εκκλησία μας έχει τη δική του πνευματική αποστολή. Ο Άγιος Δημήτριος ξεχωρίζει γιατί ενώνει τη γενναιότητα με τη γλυκύτητα, τη δύναμη με τη συμπόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι ονομάστηκε «Μυροβλύτης» — όχι απλώς επειδή το σώμα του ανέβλυζε μύρο, αλλά γιατί και η ψυχή του ήταν γεμάτη από το ευωδιαστό μύρο της αγάπης και της ταπεινότητας.
Σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι λατρεύουν τη δύναμη και την επιτυχία, ο Άγιος Δημήτριος μας δείχνει τον άλλο δρόμο: τον δρόμο της ταπεινής, ακλόνητης πίστης. Δεν ύψωσε φωνές, δεν έκανε θαύματα για να δοξαστεί· έκανε υπομονή, προσευχήθηκε, συγχώρεσε και παρέδωσε τη ζωή του στον Θεό. Και γι’ αυτό, ο Θεός τον δόξασε αιώνια.
Η ιστορία του αγίου είναι βαθιά ανθρώπινη. Ήταν νέος, είχε όνειρα, μπορούσε να απολαύσει τη ζωή, όμως διάλεξε τον δρόμο της αλήθειας. Είδε ότι ο κόσμος χωρίς Χριστό είναι σκοτάδι και αποφάσισε να γίνει φως. Όταν οδηγήθηκε στη φυλακή, δεν ένιωσε φόβο, αλλά ειρήνη. Προσευχήθηκε για τους διώκτες του και μετέδωσε θάρρος στον Νέστορα, που έμελλε να νικήσει τον Λυαίο στο όνομα του Θεού.
Η ταπεινή πίστη του Αγίου Δημητρίου είναι παράδειγμα για όλους μας. Δεν χρειάζεται να είμαστε ισχυροί για να είμαστε γενναίοι· χρειάζεται να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό. Η αγιότητα δεν είναι κάτι μακρινό ή απλησίαστο· είναι ο καρπός μιας ζωής γεμάτης αγάπη, ελπίδα και προσευχή.
Όταν ανάβουμε ένα κερί μπροστά στην εικόνα του, ας θυμόμαστε πως ο Άγιος Δημήτριος δεν είναι απλώς προστάτης, αλλά αδελφός και συνοδοιπόρος μας στον δρόμο της πίστης. Το παράδειγμά του μάς καλεί να κρατήσουμε το φως αναμμένο μέσα μας, να μην απελπιζόμαστε και να ζούμε κάθε μέρα με καθαρή καρδιά, όπως εκείνος έζησε και δοξάστηκε.
Οκτ 24, 2025Εκκλησία Online
Νηστεία και εγράτεια
