Δημήτριος Παναγόπουλος ὁ ἱεροκήρυκας:
-Μοῦ ἔχουν κάνει μάγια, λέει ὁ ἄλλος.
-Σοῦ ἔκαναν μάγια, γιατί ἐσὺ ἔκανες πρῶτα μάγια στὸν ἑαυτόν σου!
-Μὰ πῶς ἐγὼ ἔκανα μάγια στὸν ἑαυτόν μου;
-Διότι ἄφησες τὸν ἑαυτόν σου ἄοπλο καὶ ἐκτεθειμένο στὸν διάβολο καθότι δὲν ἔχεις καμμία σχέση μὲ τὸν Χριστὸ καὶ δὲν ζεῖς τὴν μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Δὲν ἐξομολογεῖσαι, δὲν Κοινωνεῖς, δὲν νηστεύεις, δὲν ἐγκρατεύεσαι…
Γι’ αὐτὸ ὁ ἄλλος συνεργαζόμενος μὲ τὸν διάβολο, εἴτε ἀπὸ κακία, εἴτε ἀπὸ ζήλεια, βρῆκε τὴν εὐκαιρία καὶ σὲ δέσμευσε.
Ἐσὺ εἶσαι ὁ ἐκτελεστὴς τῆς ἀθανάτου σου ψυχῆς! Δὲν φταίει ἐκεῖνος. Διότι ἂν ἐσὺ εἶχες τακτοποιήσει τὴν ψυχή σου, κάνοντας καθαρὴ ἐξομολόγηση, τότε ἀκόμα καὶ ὅλοι οἱ μάγοι τοῦ κόσμου νὰ μαζευόντουσαν, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ σοῦ κάνουν κακό, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ σοῦ κάνουν μάγια…
Διαβάστε τὸ βίο τοῦ ἀρχιμάγου Ἁγίου Κυπριανοῦ. Αὐτὸς πρὶν γίνει Χριστιανός, ἦταν καθηγητὴς μάγος, ὅμως τὸν ἔφερε βόλτα μιὰ κοπελίτσα, ἡ Ἁγία Ἰουστίνη, ποὺ ἦταν μία συνειδητὴ Χριστιανοπούλα.
Ὁ Ἅγιος Κυπριανὸς δὲν μπόρεσε νὰ τὴ μαγέψει, δὲν μπόρεσε νὰ τὴ βάλει στὸ χέρι του καὶ νὰ τὴ δώσει σὲ κάποιον ἄρχοντα ποὺ τὴν ὀρεγόταν. Πῶς τὰ κατάφερε ἡ Ἁγία Ἰουστίνη; Εἶχε τὸν Χριστὸ μαζί της.
Καὶ αὐτὸ ἔγινε ἡ αἰτία ὁ Ἅγιος Κυπριανὸς νὰ καταλάβει, ὅτι ἡ δύναμη τοῦ σατανᾶ εἶναι μικρότερη τῆς δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ, νὰ μετανοήσει, νὰ ἐγκαταλείψει τὴ μαγεία καὶ νὰ κάψει τὰ βιβλία τῆς μαγείας στὴν πλατεῖα τῆς πόλεως καὶ νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ γίνει Ἅγιος.
Τὰ μάγια λοιπὸν θὰ καταργοῦνταν, ὄχι ἐὰν ἔπαυαν νὰ ὑπάρχουν οἱ κακοὶ ἄνθρωποι, ἀλλὰ ἐὰν οἱ καλοὶ ἦταν πράγματι καλοὶ Χριστιανοί.
Βλέπουμε, κατ’ ἐξοχήν, γυναῖκες νὰ ξεματιάζουν καὶ νὰ ὑποκαθιστοῦν τὴν Ἐκκλησία, ποὺ ἔχει εἰδικὴ εὐχὴ γιὰ τὴν βασκανία. Πίσω ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐνέργεια τοῦ ξεματιάσματος, κρύβεται ὁ διάβολος.
Λένε πολλοί: Μά, τὸ «Πάτερ ἡμῶν»… λέει ἡ κυρία Κατίνα καὶ ξεματιάζει. Ποῦ εἶναι τὸ κακό;
Κανένα ἀγκίστρι δὲν πιάνει ψάρι χωρὶς δόλωμα.
«Πάτερ ἡμῶν» θέλει ὁ διάβολος νὰ τοῦ βάλεις, μὰ εἶναι δικό του τὸ ἀγκίστρι.
Μετὰ τὸ «Πάτερ ἡμῶν» τῆς κ. Κατίνας, φεύγει ὁ διάβολος ἀπὸ τὸν ματιασμένο, γιὰ νὰ φανεῖ στὸν ἄλλον ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει δύναμη καὶ ἔχει δύναμη ἡ κυρία Κατίνα, ποὺ εἶναι ὄργανο τοῦ σατανᾶ, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνει.
Ἔτσι ἡ κυρία Κατίνα γίνεται «ἁγία» στὰ μάτια τοῦ κόσμου, αὐτὸς ποὺ «θεραπεύτηκε» ἀπ’ αὐτὴν τὴν βλέπει σὰν σωτῆρας της, ἐνῷ ἡ ἴδια πιστεύει ὅτι εἶναι κάποια.
Ὅλα εἶναι τέχνασμα τοῦ σατανᾶ! Ὅμως, ὁ διάβολος, μὲ αὐτὸν τὸν πονηρὸ τρόπο, μπορεῖ νὰ λύνει τὰ μάγια τοῦ σώματος (π.χ. πονοκέφαλος) ἐκείνου ποὺ ματιάστηκε, ἀλλὰ σκλαβώνει τὴν ψυχή του.
Ἀντίθετα ἡ Ἐκκλησία, διὰ τῆς εἰδικῆς εὐχῆς ποὺ διαβάζει ὁ ἱερέας, «λύνει» τὰ μάγια τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος καὶ ὁ ἄνθρωπος ἀπελευθερώνεται.

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος:
Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ σύγχρονοι Ἅγιοι σὰν τὸν Ἅγιο Γέροντα Ἐφραίμ της Ἀριζόνας, τὴν Ἁγία Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης καὶ ἄλλους λίγο πιὸ παλαιοὺς σὰν τὴν Ἁγία Ἀλυπία τοῦ Κιέβου καὶ τὸν Ἅγιο Ἰωνᾶ του Κιέβου ποὺ αὐτὰ ποὺ ζεῖ ἡ καημένη ἡ Οὐκρανία τὰ προφήτευσαν οἱ Ἅγιοι ἀπὸ τότε. Ποὺ μᾶς ἔλεγαν ὅτι τρεῖς μεγάλες ἁμαρτίες τοῦ 21ου αἰῶνα θὰ φέρουν τὸν Μεγάλο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θὰ δοκιμαστεῖ ὅλη ἡ ἀνθρωπότης.
Ἡ μία εἶναι οἱ ἐκτρώσεις, οἱ ἀμετανόητες ἐκτρώσεις. Ἡ δεύτερη ἔλεγαν εἶναι οἱ παρὰ φύσιν ἁμαρτίες ποὺ γίνονται καὶ μέσα στὸ γάμο καὶ ἐκτὸς γάμου. Καὶ οἱ φωστῆρες οἱ βουλευτές μας τὰ νομιμοποίησαν καὶ τὰ ἔκαναν καὶ νόμο. Καὶ τὸ τρίτο ἔχει σχέση μὲ τὸν Ἅγιο Κυπριανό. Ἡ μαγεία εἶναι, ἡ ἐκτεταμένη μαγεία ποὺ γίνεται στὶς μέρες μας ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους. Αὐτά τα τρία λέει ἔχουν μαζέψει τόσην ἐνέργεια δαιμονικὴ ποὺ ἔδωσαν δικαίωμα στὸν πειρασμὸ νὰ προκαλέσει καταστροφὲς μεγάλες σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη.
Μόρφου Νεόφυτος: “τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τὴ ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καὶ μετανοία ἐκτελέσαι” (02.10.2024) ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ

Ἀρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος:
Βαρὺ τὸ ἀμὰρτημα γιὰ ἐκεῖνους ποὺ καταφεύγουν σὲ μὲντιουμ γιὰ νὰ κὰνουν μὰγια σὲ ἄλλους.
Ἔχουν μαὺρη ψυχὴ καὶ δὲν μπορεί αὐτοί νὰ ἔχουν σχὲση μὲ τὸ Θεό. Ὁ σατανάς κὰθεται στὴν καρδιά τους.
Μεγάλο ἀμὰρτημα ἔχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ πῇγαίνουν γιὰ νὰ τοὺς λύσουν τα μάγια.
Αὐτοί ξεβαφτίζονται, ἀρνούνται τον Χριστό καὶ συντάσσονται μὲ τὸν σατανά.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἂν πάει κατόπιν στὴν Ἐκκλησία νὰ τὰ λύσει, δὲν τοῦ τα λὺνει εὔκολα ὁ Θεός.
Ἔχω παρατηρήσει, ὅτι οἱ ἄνθρωποι, ποὺ δὲν πῇγαν σὲ μὰγους καὶ μὲντιουμ μὲ δύο τὸ πολὺ τρία «διαβάσματα» λύνονται τα μὰγια καὶ ἀπαλλάσσονται.
Ἐνῷ ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν πάει στοὺς μὰγους νὰ τὰ λύσουν, χρειὰζονται μεγάλη μετάνοια καὶ πολλή ἐπιμονή γιὰ νὰ ἀπαλλαγούν.
Ἕπειτα οὔτε κερδίζει κανείς τίποτε ἀπὸ τοὺς μάγους. Καὶ ἐὰν πρὸς στιγμήν φὲρει μία ἀνακούφιση, κατόπιν τὸ κακὸ φουντώνει χεῖρότερα.
Οὔτε καὶ νὰ πεῖ κανένας, πῇγαίνω τώρα στὰ μὲντιουμ καὶ στοὺς μὰγους καὶ κατόπιν μετανοώ καὶ μὲ συγχωρεί ὁ Θεός.
Πονηρέ καὶ διεστραμμένε!
Πᾶς νὰ γελάσεις τὸ Θεό;
Εἶσαι ἐξυπνότερος ἐσὺ ἀπὸ τὸ Θεό;
Ἡ μετάνοια εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν σοῦ τὴ δὶδει ὁ Θεὸς τότε.
Ἕνα σοῦ λέγω:
Πρόσεξε! Πρόσεξε! Πρόσεξε!
Νὰ μὴν βρεθείς στὰ νύχια του διαβόλου, δι’ ὃτι δὲν θὰ μπὸρέσεις νὰ ἀπαλλαγείς, οὔτε ἐδῶ, οὔτε στὴν ἄλλη ζωή.

π. Σάββας Ἀχιλλέως:
Στὸ περιοδικὸ “Ρομάντζο” κάποτε διαφημιζόταν μιὰ ἀστρολόγος ξακουστὴ στὸν Πειραιᾶ.
Ὅπως ἡ ἴδια μαρτύρησε γιὰ νὰ ἔχει ἐπιτυχία ἔδωσε ὅρκο στὸν ἀρχηγὸ τῆς κολάσεως νὰ μὴν κάνει στὸν σταυρό της, νὰ μὴν ἐκκλησιάζεται καὶ νὰ μουτζώνει ὅταν συναντᾶ ἱερέα.
Ὁ μακρόθυμος Κύριος ἐπέτρεψε νὰ σκοντάψει ὁ ἡλικιωμένος πατέρας της καὶ νὰ σπάσει τὸ χέρι του. Αὐτὴ μόλις τὸ ἔμαθε, ἀσυναίσθητα ἔκανε τὸν Σταυρό της κι ἐπικαλέστηκε τὴν Παναγία.
Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ξεράθηκε τὸ χέρι της κι ἄρχισε νὰ τραυλίζει.
Ὁ “ἀρχηγὸς” δὲν μπόρεσε νὰ τῆς προσφέρει τίποτα, ὁ δικός της ἀρχηγός.
Οἱ φυσιοθεραπεῖες δὲν ἀπέδωσαν κι ὅπως τῆς εἶχαν πεῖ οἱ γιατροὶ θὰ ἔμενε ἀνάπηρο τὸ χέρι της.
Κάποτε διαβάζοντας ἕνα δημοσίευμα ἐφημερίδας γιὰ τὸν Ἄγ. Γεώργιο Καρέα, ὅτι γίνονται θαύματα, ἦρθε στὸν π. Σάββα, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ τὴν ἐξομολόγησε, τὴν προέτρεψε νὰ φέρει τὰ ἐργαλεῖα τῆς μαγείας προκειμένου νὰ τὰ καταστρέψουμε καὶ μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας καὶ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου νὰ γινόταν καλά.
Τὴν ἄλλη μέρα ἔφερε τὰ ἐργαλεῖα αὐτὰ καὶ τὰ καταστρέψαμε.
Αὐτὰ τὰ ἐργαλεῖα “πρὶν τὰ κάψω” μοῦ εἶπε ὁ π. Σάββας “θὰ τὰ φωτογραφίσω προκειμένου νὰ συμπεριληφθοῦν σὲ βιβλίο”, τὸ ὁποῖο ἔγραφε κατὰ τῆς μαγείας (Ἄρχιμ. Σάββα Ἀχιλλέως, “Μαγεία, Δαιμονισμὸς καὶ Ἀπολύτρωσις”, Ἀθῆναι 1994).
Σημειωτέον ἡ ἴδια ἔλεγε ὅτι, ἂν ἕνας ἄνθρωπος στὸν ὁποῖο ἤθελε νὰ κάνει μάγια ἦταν τῆς Ἐκκλησίας, τότε τὸ πνεῦμα γύριζε πίσω καὶ τῆς ἔλεγε: “Γιατί μ’ ἔστειλες σ’ αὐτόν;”.
Ὁ π. Σάββας σὲ κηρύγματά του μᾶς ἔλεγε:
“Ὅταν ἐξομολογούμαστε καὶ κοινωνοῦμε, δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς κάνει κακὸ κι ὅταν μαζευτεῖ ὁλόκληρη ἡ κόλαση”.
Αὐτὴ ἡ πρώην ἀστρολόγος ἔγινε καλὰ κι ἕνα ἀπ’ τὰ πλέον πιστὰ παιδιὰ τοῦ Χριστοῦ.
Βιβλίο: “Γέρων Σάββας Ἀχιλλέως ὁ διώκτης τῶν δαιμόνων”, Ἀθανασίου Δ. Κυπραίου, φιλολόγου, ἐκδ. Ἀγαθὸς Λόγος, Ἀθήνα 2023.

Ἂγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης:
– Γέροντα, πολλοί πιστεύουν ὅτι τούς ἔχουν κάνει μάγια. Πιάνουν τὰ μάγια;
– Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος ἔχη μετάνοια καὶ ἐξομολογῆται, δὲν πιάνουν. Γιὰ νὰ πιάσουν τὰ μάγια, θὰ ἔχη δώσει κάποιο δικαίωμα ὁ ἄνθρωπος.
Θὰ ἀδίκησε κάποιον, θὰ κοροϊδεύη καμμιά κοπέλα κ.λπ.
Τότε θὰ πρέπη νὰ μετανοήση, νὰ ζητήση συγχώρηση, νὰ ἐξομολογηθῆ, νὰ τακτοποιηθῆ καὶ νὰ ἐπανορθώση αὐτὸ ποὺ ἔκανε.
Γιατί ἀλλιῶς, καὶ ὅλοι οἱ παπάδες νὰ τοῦ διαβάσουν ἐξορκισμούς, δὲν λύνονται τὰ μάγια.
Ἀλλά καὶ μάγια νὰ μήν τοῦ ἔκαναν, καὶ μόνον τὸ ἄχτι τῆς ἀδικημένης ψυχῆς ἀρκεῖ γιὰ νὰ τὸν βασανίζη.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»

Ὅσιος Χριστόφορος Παπουλάκος:
Στὸ Γεωργίτσι τῆς Μάνης, περὶ τὸ 1850 ἦταν μιὰ διάσημη μάγισσα. Ἦταν πληγὴ τῆς περιοχῆς. Τὴν ἔτρεμαν οἱ πάντες. Κάποτε ὅμως, τὴν συνάντησε ὁ ἅγιος μοναχὸς καὶ ἱεροκήρυκας Χριστόφορος Παπουλάκος. Τῆς ἐπετέθει μὲ τὴν μαγκούρα του καὶ τὴν τσάκισε στὸ ξύλο.
Ἔκθαμβοι οἱ Μανιάτες κοίταζαν τὸν Γέροντα:
«Τί μὲ κοιτάζετε;» τοὺς λέει «καὶ γιατί τὴν φοβόσαστε αὐτή την βρωμογυναίκα;
Νὰ σᾶς τὸ πῶ ἐγώ.
Φοβᾶσθε διότι λιγόστεψε ἡ πίστη σας καὶ παρατήσατε τὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ.
Διατὶ τάχα δὲν τὴν φοβοῦμαι ἐγώ; Οὔτε πιὸ γερὸς ἀπὸ σᾶς εἶμαι οὔτε πιὸ νέος.
Δὲν εἶναι τὸ μυαλὸ καὶ τὰ χέρια, ποὺ μοῦ ἔδωσαν τὴν δύναμη νὰ χτυπήσω μὲ τοῦτο τὸ ραβδὶ κατακέφαλα τὸν σατανᾶ τὴν ὥρα ποὺ ἔκανε τὰ μάγια του, ἀλλ’ ὁ Χριστός.
Μονάχα ὅταν γυρίσετε στὸν Χριστὸ θὰ σπάσετε τὶς δαιμονικὲς κλωστές, μὲ τὶς ὁποῖες οἱ μάγισσες κυκλώνουν τὰ σπίτια σας καὶ δένουν τοὺς ἄνδρες σας καὶ βασκαίνουν τὰ παιδιά σας.
Ὅμως τὰ μάγια της καὶ οἱ δαίμονες, ποὺ τὴν βοηθοῦν, στάθηκαν ἀνήμποροι νὰ τὴν γλυτώσουν ἀπ’ τὸ ραβδί μου…
Ἂν πορευθεῖτε καὶ σεῖς κατὰ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ, τότε ἡ κλωστὴ ποὺ σᾶς δένει θὰ κοπεῖ καὶ τὸ Γεωργίτσι θ’ ἀνασάνει ἐλεύθερο.
Ἀνάψατε ὅλα τὰ σβηστὰ καντήλια, ποὺ προσμένουν στὰ ἐξωκκλήσια καὶ στ’ ἀφανισμένα μοναστήρια.
Δράμετε ὅλοι στὴν Ἐκκλησία σας.
Μονιάσετε.
Κάμνετε δικό σας τὸν πόνο τοῦ διπλανοῦ σας καὶ ἀγρυπνήσατε στὸ προσκέφαλο τοῦ ἀρρώστου.
Ταΐστε τοὺς πεινασμένους, ποτίστε τοὺς διψασμένους.
Ντύσατε τοὺς γυμνούς.
Καὶ τὰ μάγια θὰ σκορπιστοῦν στοὺς τέσσερις ἀνέμους.
Μάγια θὰ πεῖ ἡ λειψὴ πίστη.
Οἱ μάγισσες δὲν μποροῦν νὰ βάλουν τὸ πόδι τους στὸν ἀγρὸ τοῦ Χριστοῦ.
Τὰ μάγια μόνο στὰ ρημαγμένα καὶ παρατημένα χωράφια βλαστάνουν.
Κανένα μὴ φοβᾶστε, ἐφ’ ὅσον στὴν καρδιά σας βρίσκεται ὁ Χριστός.
Ἡ μάγισσα ἐν’ τῷ μεταξὺ ἔφυγε σὲ ἄλλα χωριὰ καὶ κρύφτηκε ἀπὸ τὸ φόβο της!
Βιβλίο: «Ὁ Χριστὸς νικάει τὰ μάγια» τοῦ Ἀρχιμανδρίτη π. Παύλου Κ. Ντανὰ (Ἀγρίνιο 2014)

Ὁ Ἅγιος Γαβριὴλ ὁ διὰ Χριστὸν Σαλὸς καὶ Ὁμολογητής:
Μιὰ γυναῖκα, τῆς ὁποίας ὁ γιὸς εἶχε πεθάνει ἀπὸ μάγια, πῆγε ἀπαρηγόρητη στὸν π. Γαβριήλ.
Εἶχε αὐτοκτονήσει πέφτοντας ἀπὸ τὸ μπαλκόνι.
Ἀφοῦ τοῦ διηγήθηκε τὰ πάντα, ὁ π. Γαβριὴλ τῆς ἀπάντησε αὐστηρά:
Ἀφοῦ βρῆκες στὸ σπίτι ἕνα μαῦρο ἀντικείμενο καὶ σ’ ἔβαλε σὲ ὑποψίες, γιατί δὲν τὸ πέταξες; Αὐτὰ ἦταν μάγια.
Μετά, ποὺ ἔτρεχες τὸν γιό σου στοὺς μάγους γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν τάχα νὰ λυθεῖ ἀπὸ τὰ μάγια, δὲν ἤξερες ὅτι θὰ πάθαινε χειρότερα;
Αὐτὲς εἶναι δουλειὲς τοῦ πονηροῦ κι ἐσὺ μόνη σοῦ κατέστρεψες τὸν γιό σου.
Ταυτόχρονα τὸν πήγαινες καὶ στὴν ἐκκλησία.
Ἀφοῦ ξέρεις πὼς δὲν μπορεῖς νὰ εἶσαι ὑπηρέτης δύο (ἀντιπάλων) ἀφεντάδων. Ἢ στὸ ἕναν θὰ ὑπακοῦς ἢ στὸν ἄλλον.
Ἂν ἔφερνες τὸν γιό σου σὲ μένα, τότε μεταξύ μας θὰ βρισκόταν ὁ Χριστὸς καὶ δὲν θὰ γινόταν τίποτα.
Ἔπειτα ὅμως τὴν παρηγόρησε, λέγοντάς της:
Μὴ φοβᾶσαι. Μακάρι νὰ ἤμουν κι ἐγὼ ἐκεῖ ποὺ εἶναι τώρα ὁ γιός σου (στὸν Παράδεισο).
Ἐκεῖνος εἶναι πληγωμένος ἀπὸ τὸν πονηρό.
Καὶ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχασε τὰ λογικά του ὁ Θεὸς δὲν θὰ ζητήσει λόγο γιὰ τὶς (μετὰ τὴν ἀπώλεια τῆς λογικῆς) ἁμαρτίες του.
…
Ἕνας ἱερέας διηγεῖται:
«Ὁ π. Γαβριὴλ προσπαθοῦσε πάντα νὰ μᾶς προφυλάξει ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ κακοῦ μὲ τὴν προσευχή του ἀλλὰ καὶ τὶς συμβουλές του.
Ἔλεγε, γιὰ παράδειγμα, πὼς ἡ μαγεία καὶ ἡ καφεμαντεία εἶναι δεμένες ὅπως τὸ ψωμὶ μὲ τὸ ζυμάρι, ἐνῷ ἔδινε πολὺ μεγάλη σημασία στὴ δύναμη τῆς προσευχῆς κι ἔλεγε πὼς εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἰσχυρὰ ὅπλα στὰ χέρια τοῦ καλοπροαίρετου χριστιανοῦ.
Τί νομίζετε; Τὸ κακό, ἡ μαγεία, δὲν εἶναι μόνο αὐτὸ ποὺ κάνει ὁ μάγος. Τὸ κακὸ μπορεῖ νὰ τὸ κουβαλάει καὶ ὁ ἁπλὸς ἄνθρωπος. Μπορεῖ ἀκόμη καὶ ὁ καλόπιστος.
Γι’ αὐτὸ λέγε πάντοτε τὴν (Γεωργιανὴ) εὐχή της «προϋπάντησης»: «Κύριε ὁ Θεός, ἀπάλλαξέ μας ἀπὸ τὶς κακὲς προθέσεις γιὰ νὰ πράττουμε ἐν εἰρήνῃ τὸ θέλημά Σου. Ἀμήν».
Σταύρωσε καὶ τὴν πόρτα στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ἂν ὑπάρχουν ὑποψίες ὅτι στὸ σπίτι ἔχουν κάνει μάγια, πρέπει νὰ φέρουν τὸν ἱερέα νὰ διαβάσει «εὐχὲς κατὰ τῆς μαγείας» καὶ ἔτσι νὰ εὐλογηθεῖ τὸ σπίτι.
Ὁ ἱερέας δὲν πρέπει νὰ φέρει τὸν ἁγιασμὸ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ νὰ κάνει μικρὸ ἁγιασμὸ μέσα στὸ σπίτι καὶ μὲ αὐτὸ νὰ τὸ ραντίσει.
Ἀπὸ μόνος του ὅμως ὁ ἁγιασμὸς δὲν διώχνει τὴ δαιμονικὴ ἐνέργεια!
Ἀλλά, ἂν δὲν ἔχουν γίνει μάγια, ἕνας ἁπλὸς ἁγιασμὸς εἶναι ἀρκετός.

Ἅγιος Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης:
Κάποτε προσευχόμουνα γιὰ μία ἐξαδέλφη μου πολὺ πονεμένη. Αὐτή, ὅμως, εἶχε μπλέξει μὲ τὴ μαγεία.
Ἡ προσευχή μου ἦταν θερμὴ καὶ ἐπίπονη. Ξεπέρασα κάθε ὅριο, παρακαλῶντας:
«Χριστέ μου, γιὰ τὸ αἷμα ποὺ ἔχυσες πάνω στὸ σταυρό, ἐλέησε κι αὐτὴν τὴν ψυχή!».
«Μὰ ξαφνικὰ ἔφαγα ἕναν μπάτσο, ποὺ ἦταν ὅλος δικός μου!
Ὁ Θεὸς ὅλα τὰ ἀνέχεται, ἀλλὰ τὴ μαγεία… μακριά!
«Ἐπιχείρησα ἄλλη μιὰ φορὰ κάτι τέτοιο καὶ ἐρέθισα τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ πρόλαβα καὶ ζήτησα συγγνώμη. Ἔτσι δὲν ἔφαγα τὸν μπάτσο. Αὐτὰ τὰ πράγματα εἶναι φόβος καὶ τρόμος».
«Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι καθαρός, τὰ μάγια δὲν πιάνουν:
Καὶ καθαρὸς ἐννοῶ ὅταν λειτουργεῖται, ὅταν ἐξομολογεῖται, ὅταν μεταλαμβάνει συχνά».
«Κάποτε πέρασε ἕνας νέος, ὁ Ν., καὶ μοῦ εἶπε:
-Γέροντα, μοῦ ἔκανε κάποιος στρατιώτης μάγια, καὶ τώρα δὲν μπορῶ νὰ παντρευτῶ τὴν Ε.
-Πήγαινε, τοῦ λέω, στὸν παπα-Χαράλαμπο τὸν Βασιλόπουλο. Αὐτὸς γνωρίζει ἀπὸ μάγια.
Πραγματικά, πῆγε νὰ τὸν συμβουλευτεῖ, κι ἐκεῖνος τὸν ρώτησε:
-Τὸν καιρὸ ποὺ σοῦ κάναν τὰ μάγια, κοινωνοῦσες;
-Ὄχι.
-Γι’ αὐτό, παιδί μου, σ’ ἔπιασαν τὰ μάγια.
Ὕστερα ἀπὸ ἕξι χρόνια, ἦρθε πάλι νὰ μὲ δεῖ.
-Τί γίνεσαι, Ν.; τὸν ρωτάω. Πῆρες τὴν Ε.;
-Οὔτε ἐγὼ παίρνω ἄλλην, μοῦ ἀπαντάει, οὔτε ἐκείνη ἄλλον».

Ὅσιος Γεώργιος Καρσλίδης της Δράμας:
-Μία φορὰ εἶχε ἔρθει μία θεία μου, ποὺ αὐτή, ὅπως ἔμαθα ἀργότερα, πήγαινε σὲ μάγους. Ἦταν τὸ 1957. Μόλις ἦρθε στὸν Γέροντα, ἀπότομα τὴν σταμάτησε: «Μὴ μπαίνεις μέσα στὴν αὐλή. Δὲν σὲ θέλω».
«Μὰ γιατί, τί ἔκανα;» «Αὐτὸ ποὺ σοῦ εἶπα, ἀπὸ μακριὰ ἄκουσέ με. Ἄλλαξε ὅλα αὐτὰ ποὺ κάνεις καὶ μετὰ θά ‘ρθεις σὲ μένα. Ἐγὼ μάγια δὲν κάνω. Ἐγώ σας δέχομαι μόνο, ἂν μετανοήσετε καὶ ἔρθετε στὴν πίστη τὴ δική μου».
Ἦρθε μετὰ ἡ θεία μου στὸ σπίτι καὶ μοῦ παραπονέθηκε: «Ἔκανα τόσο δρόμο νά ‘ρθω ἀπὸ τὸ χωριὸ ἐδῶ καὶ μόλις πῆγα ὁ καλόγερος μ’ ἔδιωξε. Πήγαινε καὶ ρώτα τον γιατί».
Ἐγὼ εἶχα μία τόλμη, ἀντὶ γιὰ φόβο, ἤμουν μόλις 17 χρονῶν. Τὴν ἄλλη μέρα τὸν συνάντησα στὸν δρόμο καὶ τὸν σταμάτησα: «Θέλω νὰ σὲ ρωτήσω κάτι», τὸν εἶπα. «Ξέρω πολὺ καλὰ τί ζητᾶς νὰ μάθεις. Παιδί μου, αὐτὴν τὴν θεία σοῦ πέστην νὰ πάει νὰ ἀλλάξει τὰ πάντα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ κάνει. Νά ‘ρθει στὸν δρόμο τὸν δικό μου καὶ πάντα δεκτὴ εἶναι. Παιδί μου, φωτιὰ ἔρχεται, καίει, ὅπου ἔρχεται δὲν καίει μόνον ἕνα, ὅλους θὰ μᾶς κάψει».
Ἐγὼ ἡ καϋμένη τὸν κοίταζα ἀπορημένη. Ποῦ βλέπει, σκεφτόμουν, τὴ φωτιά; Μὰ ἐκεῖνος μὲ τὰ φωτισμένα μάτια τῆς ψυχῆς του ἔβλεπε τὴ φλογισμένη κακία τῶν δαιμόνων ἐναντίον μας.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου, Ὁ Ὅσιος Γεώργιος τῆς Δράμας. Ἔκδοσις Ι. Μ. Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δρᾶμα 2016

Συντάκτης