Άγιος Πορφύριος (1906-1991).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
 
Ανταπόκριση στην προσευχή
Η ίδια κυρία είχε κάποια μέρα πολλή ανάγκη να δη τον Γέροντα και μου ζήτησε να πάμε. Φθάσαμε πολύ πρωί στο Μοναστήρι, για να εξασφαλίσουμε καλή σειρά. Κόσμος πολύς περίμενε, έξω από το κελλί του Γέροντα, ο οποίος απουσίαζε για μια εργασία στον Ωρωπό.
Περιμέναμε μέχρι το μεσημέρι και τελικά πήραμε άπρακτοι τον δρόμο της επιστροφής.
Καθώς περπατούσαμε στην άσφαλτο με κατεύθυνση προς Αθήνα, για να φθάσουμε στη στάση του υπεραστικού Λεωφορείου, έλεγα στην απελπισμένη κυρία να κάνουμε προσευχή στο Θεό για να δούμε τον Γέροντα. Το θεώρησε σαν ειρωνεία, διότι και να επέστρεφε εκείνη τη στιγμή ο Γέροντας, εμείς δεν θα τον βλέπαμε στο δρόμο που βαδίζαμε.
Παρά ταύτα προσευχόταν, επειδή της είπα, ότι ο Γέροντας πιάνει με το πνευματικό του ραντάρ τις πονεμένες προσευχές και μπορεί να εμφανισθή εκεί, που δεν τον περιμένεις.
Κάποια στιγμή βλέπουμε ξαφνικά απέναντί μας, να έρχεται από το μέρος της Αθήνας ένα ιδιωτικό αυτοκίνητο, με μεγάλη ταχύτητα. Μόλις που πρόλαβα να διακρίνω μέσα σ’ αυτό τον Γέροντα και φώναξα χαρούμενα:
– Να, ο π. Πορφύριος.
Η κυρία δεν τον είδε, εντυπωσιάσθηκε όμως από την απροσδόκητη εμφάνισή του.
Της πρότεινα να επιστρέψουμε στο Μοναστήρι. Είχε δισταγμούς, διότι η λογική της της έλεγε, ότι κι’ αν ακόμη άρχιζε να δέχεται στο κελλί του, οι επισκέπτες που συγκεντρώθηκαν ήταν τόσοι πολλοί, ώστε εμείς δεν θα τον βλέπαμε ούτε τα μεσάνυχτα, καθώς είχαμε χάσει τη σειρά μας.
Της είπα να εντείνουμε την προσευχή μας κι’ ο Θεός κοντά στο ένα θαύμα μπορούσε να κάνη και δεύτερο. Έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο Μοναστήρι. Μόλις φθάσαμε στην αρχή του λόφου, βλέπουμε ένα αυτοκίνητο σταματημένο στον χωματόδρομο και πιο πέρα, μέσα σ’ ένα χωράφι, τον Γέροντα να μαζεύη ντομάτες.
Τον πλησίασε δειλά η κυρία κι’ εκεί στο χωράφι είχε μια άνετη συζήτηση μαζί του, που την ανέπαυσε. Τον είδα για λίγο κι’ εγώ, έπειτα μπήκε στο αυτοκίνητο και πήγε στο Μοναστήρι, όπου τον περίμενε το πλήθος.
Χαρούμενη η κυρία, δεν μπορούσε να εξηγήση λογικά όλα αυτά, που συνέβησαν. Είχε την εντύπωση ότι ονειρευόταν.
 
Απόσπασμα από το βιβλίο του Κώστα Γιαννιτσιώτη, «Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο, (Ένα πνευματικοπαίδι του θυμάται)», έκδοση Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου η «Μεταμόρφωσις του Σωτήρος», Αθήναι.