Μία νέα, ψηλή, πήγαινε κάθε τόσο στὸν Γέροντα, νὰ τὸν συμβουλευθεῖ σὲ πολλὰ ἀπὸ τὰ νεανικά της θέματα. Ὅπως μᾶς ἔλεγε, τῆς ἄρεσε ἡ γυμναστικὴ ἄσκηση, πρᾶγμα ποὺ τὴν ξεκούραζε, μετὰ ἀπὸ τὸ φόρτο τῶν μαθημάτων. Ὁ Γέροντας Πορφύριος, ποὺ εἶχε τὸ χάρισμα νὰ συμβουλεύει ἀκόμη καὶ τοὺς ἐπιστήμονες στὸν κλάδο ποὺ ἐξειδικεύοντο, τῆς ὑπέδειξε ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει καλύτερη ἄσκηση ἀπὸ τὶς μετάνοιες τῶν χριστιανῶν, ὅταν μετὰ ποὺ κάνουμε τὸ σταυρό μας γονατίζουμε καὶ ἀφοῦ ἀγγίσουμε μὲ τὸ πρόσωπό τη γῆ, σηκωθοῦμε ὄρθιοι καὶ τὸ ἐπαναλάβουμε αὐτὸ καὶ πάλιν καὶ πάλιν, ἐνῷ ἐσωτερικὰ ἡ ψυχὴ ἀναστενάζει πρὸς τὸν Θεό, προφέροντας τὰ λόγια του τελώνη, «Ὁ Θεὸς ἰλάσθητί μοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ». Ἐπίσης λέγουμε καὶ ὅποια ἄλλη αὐτομεμψία θὰ μᾶς φώτιζε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο.
Ἔτσι, τῆς ἔλεγε ὁ Γέροντας, θὰ μποροῦσε νὰ ἀντικαταστήσει ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ χρόνου, ποὺ σπαταλοῦσε στὶς γυμναστικὲς ἀσκήσεις, μὲ τὶς μετάνοιες. Μετὰ ἀπὸ τὶς μετάνοιες ἔρχεται μεγάλη χαρά, ἀνακούφιση πολλὴ καὶ ἡ εἰρήνη στὴν ψυχή, στὸ δὲ σῶμα δὲν παραμένει οὔτε τὸ τελευταῖο μέλος του νὰ μὴν τεθεῖ σὲ λειτουργία καὶ ἄσκηση. Ὁ Χριστός, γιὰ νὰ τονίσει τὴ σημασία τῶν μετανοιῶν, ὁ ἴδιος, ὅπως διηγεῖται ὁ εὐαγγελιστής, ὅταν βρισκόταν μέσα στὸν κῆπο της Γεσθημανή, ἀποτραβήχτηκε ἀπὸ κοντά τους ὅσο νὰ ρίξει ἕνας μία πέτρα καὶ ἐκεῖ ἄρχισε νὰ κάνει μετάνοιες, πίπτοντας ἐπὶ τοῦ ἐδάφους κατ’ ἐπανάληψη.
Οἱ μετάνοιες κάνουν καὶ στὸ σῶμα τὸ ἀντίστοιχο φυσικὸ καλό, ὅπως καὶ στὴν ψυχή.
Γι’ αὐτὸ οἱ ἀσκητὲς δὲν παθαίνουν εὔκολα ἐμφράγματα, καρδιακὰ νοσήματα, ἐγκεφαλικά, γιατί ἀρτηρίες τους, τὰ διάφορα ἀγγεῖα διὰ τῶν μετανοιῶν, συντηροῦνται ἄριστα, τὰ λίπη διαλύονται, ἡ ψυχὴ κι αὐτὴ ἠρεμεῖ κι ἔτσι ὁ ἄνθρωπος, μετὰ ἀπὸ τὶς ἀσκήσεις αὐτές, μποροῦμε νὰ ποῦμε, δὲν διαφέρει ἀπὸ ἕνα αὐτοκίνητο, ποὺ πέρασε ἀπὸ τὸ συνεργεῖο, κι ἔκανε ἕνα καλὸ σέρβις.
Οἱ μετάνοιες δὲν εἶναι ἀνθρώπινη, ἀλλὰ θεία ἀποκάλυψη, κι εἶναι δυστυχής, ὅποιος ἄνθρωπος δὲν ἔχει ἀνακαλύψει τὸ μυστήριο ἀπὸ τὶς περικλείει. Οἱ δὲ πολυπράγμονες, ὅταν τὴ νύχτα πρὶν κοιμηθοῦν, κάνουν τὶς καθιερωμένες μετάνοιες, κι ἀπὸ τὶς καθημερινὲς σκέψεις θὰ ξεφύγουν καὶ θὰ εἰρηνεύσουν, γιὰ νὰ ἔρθει γρήγορα καὶ ὁ ὕπνος.
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος συνιστοῦσε τὶς γονυκλισίες κατὰ δύναμη, στὴν προσευχή. Ἔλεγε: «Νὰ κάνετε ὅσες μπορεῖτε μετάνοιες στὴν προσευχή. Ἔστω κι ἂν αὐτό σας κουράζει. Ὅταν ἡ προσευχὴ συνοδεύεται ἀπὸ ἑκούσια θυσία, γίνεται πιὸ εὐάρεστη στὸ Θεὸ καὶ πιὸ ἀποτελεσματική».
“Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν”, ἐκδ. Ι. Μονὴ Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ. 255-256
Συντάκτης