(Επιμέλεια Στέλιο Κούκος)
Πίστη και επιμονή!
Κάποιο χειμωνιάτικο μεσημέρι είχε πολλή παγωνιά έξω και άρχισε να ψιλοβρέχει. Κανένα αυτοκίνητο, κανείς επισκέπτης.., απόλυτη ησυχία. Ο Άγιος [ο Άγιος Πορφύριος] ήταν άρρωστος στο κρεβάτι και ζήτησε από μία αδερφή να του διαβάζει το Ψαλτήρι. Η αγαπημένη του συνήθεια ήταν η ανάγνωση της Αγίας Γραφής και του Ψαλτηρίου.
Ξαφνικά χτυπάει η εξώπορτα στον κάτω όροφο. Κάποια αδερφή την άνοιξε και ακούστηκαν γρήγορα βήματα στη σκάλα. Μπαίνει μέσα στο Κελλί μία γυναίκα αναστατωμένη, περίπου σαράντα ετών, με το παλτό πάνω από το νυχτικό της και άρχισε να φωνάζει: «Πατέρα, πατέρα μου, σε παρακαλώ κάνε με καλά! Το ‘σκασα απ’ το νοσοκομείο. Έχω καρκίνο στο στήθος και αύριο με χειρουργούνε! Σε παρακαλώ πατέρα μου κάνε με καλά!».
Παρ’ όλο που το έλεγε σπαρακτικά, διότι είχε όγκο στο στήθος, μιλιά ο Γέροντας.
Ξανά και ξανά εκείνη: – Πατέρα μου, σε παρακαλώ κάνε με καλά!
Τίποτε… σιωπή ο Γέροντας. Σε μία στιγμή, χαμηλόφωνα και ταπεινά ακούστηκε η φωνή του: – Δεν… μπορώ.
Ώωω…!, εκείνη πιο δυνατά και πιο σπαρακτικά τώρα: – Μπορείς πατέρα μου, μπορείς, σε παρακαλώ κάνε με καλά…!
Μετά από λίγο, πάλι με σιγανή φωνή, είπε ο Γέροντας: – Εγώ…, δεν μπορώ.
– Μπορείς πατέρα μου, μπορείς…, μπορείς!
– Εγώ, δεν μπορώ. Μόνο ο Χριστός μπορεί να σε κάνει καλά… Πλησίασε να σε σταυρώσω στο σημείο που έχεις τον καρκίνο. Ο Θεός να σε βοηθήσει. Πήγαινε στην ευχή του Θεού.
Έφυγε η γυναίκα και ήσυχη πια, κατέβαινε τη σκάλα. Πριν προλάβει να ανοίξει την πόρτα για να βγει έξω, ξαφνικά γυρίζει επάνω τρέχοντας και ξεφωνίζοντας: «Δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός! Ευχαριστώ πατέρα μου! Σε ευχαριστώ…!».
Είχε γίνει το θαύμα. Είχε γίνει τελείως καλά. Ο καρκίνος εξαφανίστηκε!
Δεν γνωρίζω αν κάποιος μπόρεσε να μετρήσει πόσα θαύματα έκανε ο Άγιος Πορφύριος με τη δύναμη του Θεού. Η γυναίκα αυτή είχε ισχυρή πίστη στον Άγιο.
Απόσπασμα από το βιβλίο ο «Όσιος Πορφύριος, Ο προφήτης, Μαρτυρίες» έκδοση Αγιοπαυλίτικο Ιερό Κελλί Αγίων Θεοδώρων, Άγιον Όρος, τόμος β’.