Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ ἄνθρωπος μετά τήν ἔξωση ἀπό τόν Παράδεισο βασανίζεται καί ὑποφέρει παντοιοτρόπως. Πολλές φορές μάλιστα ἀποδίδει τήν κακοπάθειά του στόν ἴδιο τόν Θεό.
Εἶναι ὅμως πράγματι ἔτσι;
Μήπως πολλές φορές εὐθυνόμαστε καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι γιά τά δεινά μας;
Μήπως ὁρισμένες φορές οἱ περιστάσεις καί οἱ ἀντιξοότητες δέν εἶναι παρά ἕνα ἐξαιρετικά βολικό «ἄλλοθι» γιά νά ἀποποιηθοῦμε μέ εὐκολία τίς δικές μας εὐθύνες;
Καί τελικά, εἶναι ποτέ δυνατόν νά θεραπευθοῦμε, ἐάν ἐμεῖς δέν ἀγωνιζόμαστε γιά τόν σκοπό αὐτό;
Τό παράπονο βέβαια τοῦ Παραλύτου φαίνεται εὔλογο: «Ἄνθρωπον οὐκ ἔχω».
Ἀλήθεια, πόση μοναξιά, πόση ἐγκατάλειψη, πόση ἀπογοήτευση δέν κρύβει ἡ τραγική αὐτή φράση, καί πόσους ἀνθρώπους διαχρονικά καί οἰκουμενικά δέν ἐκφράζει!
@media screen and (min-width: 1201px) {
.splks6456763480355 {
display: .;
}
}
@media screen and (min-width: 993px) and (max-width: 1200px) {
.splks6456763480355 {
display: .;
}
}
@media screen and (min-width: 769px) and (max-width: 992px) {
.splks6456763480355 {
display: .;
}
}
@media screen and (min-width: 768px) and (max-width: 768px) {
.splks6456763480355 {
display: .;
}
}
@media screen and (max-width: 767px) {
.splks6456763480355 {
display: .;
}
}
Τό παράπονο ὅμως αὐτό δέν ἀπευθύνεται στόν Θεό, ἀλλά στόν συνάνθρωπο.
Πῶς εἶναι δυνατόν μέ τόσο κόσμο νά συνωστίζεται στήν Προβατική πύλη καθημερινά, νά μήν εὐαισθητοποιήθηκε, ἔστω μία φορά, κάποιος περαστικός, ὥστε νά βοηθήσει τό ταλαιπωρημένο αὐτό πλάσμα τοῦ Θεοῦ;
Δέν σκέφτηκε ποτέ κανείς ὅτι στή θέση τοῦ δύσμοιρου ἐκείνου ἀνθρώπου θά μποροῦσε πολύ εὔκολα
νά βρίσκεται ὁ ἴδιος;
Ἀμείλικτα τά ἐρωτήματα, καί θά πρέπει ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς νά τά θέσει στόν ἑαυτό του.
Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.
Κυριακή του παράλυτου 2022 – 15 Μαΐου – “Φωνή Κυρίου” της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ONLINE | Όλα τα άρθρα | Ορθοδοξία | Αμείλικτα ερωτήματα
Προηγούμενη δημοσίευση
Επόμενη δημοσίευση…σε λίγο