Ὁ Ὁσιακῆς μνήμης Ἀμερικανὸς Ἱερομόναχος Σεραφεὶμ Ρόουζ ποὺ κοιμήθηκε 2 Σεπτεμβρίου 1982 εἶπε:
-Ποτὲ δὲν ὑπῆρξε τέτοια ἐποχὴ ψεύτικων δασκάλων ὅσο αὐτὸς ὁ ἀξιοθρήνητος αἰῶνας, τόσο πλούσιος σὲ ὑλικὰ καὶ τόσο φτωχὸς στὸ μυαλὸ καὶ τὴν ψυχή.
-Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ μόνη διέξοδος ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο, ὅλες οἱ ἄλλες διέξοδοι -σεξουαλικὴ ἔκσταση, πολιτικὲς οὐτοπίες, οἰκονομικὴ ἀνεξαρτησία εἶναι μόνο ἀδιέξοδα στὰ ὁποῖα σαπίζουν τὰ πτώματα ἀμέτρητων ἀνθρώπων ποὺ τὰ ἔχουν δοκιμάσει.
-Εἶναι ἕνας νόμος τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ὅτι ὅπου ὑπάρχει Γολγοθᾶς, ἐὰν εἶναι γνήσια δοκιμασία γιὰ τὸν Χριστό, θὰ ὑπάρξει ἀνάσταση. Ἀλλὰ πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ τὴ δοκιμασία ποὺ θὰ προηγηθεῖ τῆς ἀναστάσεως.
-Ἐδῶ στὴ Δύση ζοῦμε σὲ ἕναν ἀνόητο παράδεισο ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ χαθεῖ, καὶ πιθανῶς θὰ χαθεῖ σύντομα. Ἀρχίστε νὰ προετοιμάζεστε ὄχι μὲ τὴν ἀποθήκευση τροφίμων ἢ τέτοιων ἐξωτερικῶν πραγμάτων ὅπως μερικοὶ κάνουν ἤδη στὴν Ἀμερική, ἀλλὰ μὲ τὴν ἐσωτερικὴ προετοιμασία τῶν Ὀρθόδοξων Χριστιανῶν. Ἔχετε ἀναρωτηθεῖ ποτέ, παραδείγματος χάριν, πὼς θὰ ἐπιζήσετε ἐὰν μπεῖτε σὲ μιὰ φυλακὴ ἢ ἕνα στρατόπεδο συγκέντρωσης, καὶ εἰδικὰ στὰ κελλιὰ τιμωρίας καὶ ἀπομόνωσης; Πῶς θὰ ἐπιβιώσετε; Θὰ τρελαθεῖτε σὲ πολὺ σύντομο χρονικὸ διάστηκα. Ἐὰν τὸ μυαλό σας δὲν ἔχει τίποτα γιὰ νὰ ἀσχοληθεῖ, τί θὰ ἔχετε στὸ μυαλό σας; Ἐὰν εἶστε γεμᾶτοι μὲ κοσμικὲς ἐντυπώσεις καὶ δὲν ἔχετε τίποτα πνευματικὸ στὸ μυαλό σας, ἐὰν ζεῖτε ἁπλῶς μέρα τὴ μέρα… Πρέπει νὰ ἔχετε Χριστὸ στὴν ψυχή σας.
-Ἐξορισμένοι ἀπὸ τὸν Παράδεισο. Πρέπει νὰ ἐξοριστοῦμε ἀπὸ τὸν κόσμο, ἐὰν θέλουμε νὰ ἐλπίζουμε στὴν ἐπιστροφή.
-Εἴμαστε προσκυνητὲς σ’ αὐτὴν τὴ γῆ καὶ δὲν ὑπάρχει τίποτα μόνιμο γιὰ μᾶς ἐδῶ.
-Νὰ θυμᾶστε ὅτι τὸ ἀληθινὸ σπίτι μας δὲν εἶναι ἐδῶ, ἀλλὰ στοὺς Οὐρανούς!
-Πρέπει νὰ ἀποτινάξουμε ὅλα τὰ μάταια καὶ ἀσήμαντα πάθη καὶ ἀνησυχίες ποὺ μᾶς κρατοῦν δεμένους στὴ γῆ, στὸν πεσμένο γήϊνο κόσμο, τὰ ὁποῖα μᾶς ἐμποδίζουν ἀπὸ τὴν πραγματοποίηση τοῦ σκοποῦ τῆς δημιουργίας μας. Πόσο εὔκολα ξεχνᾶμε τὸν ἴδιο τόν λόγο τῆς ὕπαρξής μας.
-Ὅποια δοκιμασία σας βρεῖ στραφεῖτε ἀμέσως στὸν Χριστό, τὸν Φιλεύσπλαγχνο Θεό μας, ὁ Ὁποῖος ἔχει ποδοπατήσει τὸν θάνατο καὶ ἔχει καταργήσει τὴ δύναμη τοῦ διαβόλου.
-Ὁ Ἐπίσκοπος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ἦταν ὁ σύγχρονος Χρυσόστομος τῶν Σέρβων, Ἱεροκήρυκας, ποιητής, συγγραφέας, ὀργανωτὴς καὶ ἐμπνευστὴς τοῦ λαϊκοῦ πνευματικοῦ κινήματος.
-Ἐὰν δὲν βρεῖς τὸν Χριστὸ σὲ αὐτὴν τὴ ζωή, δὲν θὰ Τὸν βρεῖς στὴν Ἄλλη.
-Οἱ ἄνθρωποι μισοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ γι’ αὐτὸ εὐχαρίστως θὰ ξανασταύρωναν τὸν Χριστό, ἂν ἐρχόταν ἀνάμεσά τους. Ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ γιὰ τὸ Θεὸ εἶναι ἀπείρως πιὸ σημαντικὴ ἀπ’ τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν ἀσφάλεια, τὰ χρήματα καὶ τὴ φήμη.
-Ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ γιὰ τὸ Θεὸ εἶναι ἀπείρως πιὸ σημαντικὴ ἀπ’ τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν ἀσφάλεια, τὰ χρήματα καὶ τὴ φήμη.
-Οἱ ἔσχατοι χρόνοι εἶναι ἤδη ἐδῶ. Βλέπουμε καθαρὰ τὴν προετοιμασία τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου.
-Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ εἶναι μὲ τὴ μισὴ καρδιά του Χριστιανός, ἀλλὰ μόνον ὁλοκληρωτικὰ ἢ καθόλου!
-Ἔχει εἰπωθεῖ ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες, πὼς πρέπει νὰ βλέπουμε σὲ ὅλα ὅσα μᾶς συμβαίνουν κάποιον λόγο Σωτηρίας. Ἐὰν μπορεῖτε νὰ τὸ κάνετε αὐτό, τότε θὰ σωθεῖτε.
-Πρέπει νὰ θυμόμαστε ὅτι γιὰ τὸν Θεὸ δὲν ὑπάρχει χρόνος, ὅτι μιὰ μέρα ἐνώπιόν Του εἶναι χίλια χρόνια καὶ χίλια χρόνια εἶναι μιὰ καὶ μόνο ἡμέρα (Β΄ Πέτρ. 3:8). Οἱ ἄνθρωποι μετροῦν ἡμέρες, μῆνες καὶ χρόνια, ἐνῷ ὁ Κύριος δὲν μετρᾶ τὸν χρόνο ἀλλὰ τὴν εὐσέβεια ἢ τὴν ἀσέβεια τῶν ἀνθρώπων.
-Δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε τίποτε καλύτερο ἢ σπουδαιότερο γιὰ τοὺς κεκοιμημένους ἀπὸ τὸ νὰ προσευχόμαστε γι’ αὐτούς, προσφέροντάς τους Μνημόσυνο στὴ Θεία Λειτουργία. Τὸ ἔχουν πάντα ἀνάγκη, εἰδικὰ κατὰ τὴ διάρκεια ἐκείνων τῶν σαράντα ἡμερῶν ὅπου ἡ ψυχή του ἀπελθόντος πορεύεται πρὸς τὶς Αἰώνιες Κατοικίες.
-Μὴν ἀφήσετε κανέναν πειρασμό, νὰ σᾶς ὑπερνικήσει. Μὴν ἀφήσετε κανένα σύννεφο νὰ σκοτεινιάσει τὴν πορεία σας, καὶ ὅποια δοκιμασία σας βρεῖ, στραφεῖτε ἀμέσως στὸν Χριστό, τὸν Φιλεύσπλαγχνο Θεό μας, ὁ Ὁποῖος ἔχει ποδοπατήσει τὸν θάνατο καὶ ἔχει καταργήσει τὴ δύναμη τοῦ διαβόλου.
-Ὅταν ἐπισκέφθηκα μιὰ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γιὰ πρώτη φορά, μοῦ συνέβη κάτι ποὺ σὲ κανένα βουδιστικὸ ἢ ἄλλο ἀνατολικὸ ναὸ δὲν εἶχα νοιώσει. Κάτι μέσα στὴν καρδιά μου μοῦ εἶπε ὅτι γύρισα σπίτι. Ἡ ἔρευνα μοῦ γιὰ τὴν ἀλήθεια εἶχε τελειώσει. Μὲ αὐτὴ τὴν ἀποκάλυψη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ μὲ τὴν συναναστροφή μου μὲ Ὀρθοδόξους, μιὰ καινούργια σκέψη γεννήθηκε στὸ μυαλό μου: ὅτι ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι μιὰ ἀφηρημένη ἰδέα, ἀλλὰ εἶναι πολὺ συγκεκριμένη καὶ ἀξίζει νὰ ἀγαπιέται μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ καὶ μὲ ὅλο μας τὸ εἶναι. Ἔτσι, γνώρισα τὸν Χριστό.
-Ὅταν ἔγινα Ὀρθόδοξος Χριστιανός, σταύρωσα ἑκουσίως τὸ νοῦ μου καὶ ὅλοι οἱ σταυροὶ ποὺ ἐπωμίστηκα εἶναι μονάχα πηγὴ χαρᾶς γιὰ μένα. Δὲν ἔχασα τίποτα καὶ κέρδισα τὰ πάντα!
Ἡ ὁσιακὴ κοίμηση!
Στὶς τρεὶς ἡμέρες μεταξὺ τοῦ θανάτου (2 Σεπτεμβρίου 1982) καὶ τοῦ ἐνταφιασμοῦ του, τὸ σῶμα του π. Σεραφεὶμ δὲν ὑπέστη οὔτε ἀκαμψία, οὔτε ἀποσυντέθηκε στὸ ἐλάχιστο, ἀκόμη καὶ μὲ τὴ θερινὴ θερμοκρασία. Δὲν ὑπῆρχε καμιὰ νεκρικὴ ὠχρότητα πάνω του. Στὴν πραγματικότητα, τὸ χρῶμα του ἦταν κυριολεκτικὰ χρυσωπό. Τὸ δέρμα του παρέμεινε μαλακὸ καὶ τὸ σῶμα του φάνηκε νὰ εἶναι, ὅπως εἶπε ἕνας προσκυνητῆς της μονῆς: ”σὰν ἕνα παιδὶ ποὺ κοιμᾶται ”.
Καθὼς κειτόταν στὸ ἁπλὸ ξύλινο φέρετρό του στὴν ἐκκλησία, τὸ πρόσωπο τοῦ π. Σεραφεὶμ ἀκτινοβολοῦσε. Τόσο παρήγορη ἦταν ἡ εὐγενὴς ἔκφραση τῆς εἰρήνης καὶ εὐδαιμονίας του, ποὺ οἱ ἄνθρωποι δὲν μπόρεσαν νὰ τὸ καλύψουν μὲ τὸν παραδοσιακὸ μοναστικὸ τρόπο. Κοίταζε σὰν νὰ ἦταν ζωντανός – νεότερος ἀπὸ ὅ,τι ἦταν πρὶν ἀπὸ τὴν ἀσθένειά του. Ἡ θέα του πιστοποιοῦσε ἕναν θρίαμβο πάνω στὸν θάνατο, καὶ οἱ πολυάριθμοι ἄνθρωποι προσπαθοῦσαν νὰ περάσουν πολὺ ὥρα προσευχῆς πάνω ἀπὸ τὸ φέρετρό του. Τὰ μικρὰ παιδιὰ μετὰ βίας τὰ ἔπαιρναν μακριὰ ἀπὸ τὸ φέρετρο, τέτοια ἦταν ἡ ἀτμόσφαιρα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἠρεμίας ποὺ περιέβαλε τὸ σῶμα του.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου Δαμασκηνοῦ: ”π. Σεραφεὶμ Ρόουζ – Ἡ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα του”, τόμος Γ’, ἐκδ. ”Μυριόβιβλος”
Συντάκτης
