Μετά την ίδρυση του Γηροκομείου ο Γέροντας συνέλαβε την ιδέα ενός μεγάλου ιεραποστολικού και φιλανθρωπικού κέντρου της Ιστιαίας, το οποίο και ονόμασε «η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή». Πρόκειται για ένα μεγαλόπνοο σχέδιο, το οποίο θα περιλαμβάνει σειρά ολόκληρη κτηρίων, σχετικών με την λατρεία της Εκκλησίας και την φιλανθρωπία. Κέντρο και ψυχή του ιδρύματος θα είναι ο Ναός της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, ο οποίος ήδη ανηγέρθη, μεγαλόπρεπος και περικαλλής. Ωστόσο, προβλέπονται ακόμη ανέγερση κτηρίου για τη στέγαση Πνευματικού Κέντρου Νεότητας, με χώρους για βιβλιοθήκη και ψυχαγωγία, ανέγερση άλλου κτηρίου που θα χρησιμεύει ως αίθουσα διαλέξεων και Μουσείο, ξενώνας, Νέο Γηροκομείο, κτήριο για την στέγαση και λειτουργία Ανιάτων, κτήριο για τη διαμονή του προσωπικού του ιδρύματος και παρεκκλήσιο, αίθουσα για την προσφορά γευμάτων και καφέ, και τέλος ανέγερση διοικητικού κτηρίου του όλου ιδρύματος.
(Φωτ.: Γ. Κυριακού)
Ο Γέροντας πίστευε ότι η Παναγία θα τον βοηθήσει να ανεγείρει αυτό το ίδρυμα και είχε χαρεί πολύ που οικοδομήθηκε ο Ναός και εγκαινιάστηκε από τον Μητροπολίτη Χαλκίδος Χρυσόστομο Β. Από όσο γνωρίζω γίνονται τώρα προσπάθειες για την ανέγερση του νέου Γηροκομείου, με υλική βοήθεια από τα σχετικά ευρωπαϊκά προγράμματα. Ο στόχος όλου του ιδρύματος είναι προφανής. Ζούμε σε μια εποχή πολύ φτωχή πνευματικά, η αθεΐα κυριαρχεί, όπως και η έλλειψη γνώσεως των όσων αφορούν την χριστιανική πίστη, η νεολαία μας παρασύρεται σε ψυχοφθόρες δραστηριότητες και τα ναρκωτικά διαδίδονται, η οικογένεια έχει αρχίσει να διαλύεται σε μεγάλο βαθμό, η ανηθικότητα κυριαρχεί, ενώ λείπει και το ενδιαφέρον για τον πολιτισμό, τα γράμματα και τις τέχνες. Έτσι λοιπόν, στο ίδρυμα αυτό προβλέπεται, κατά την επιθυμία του γέροντα, η Εκκλησία να βοηθεί τα νέα άτομα να έλθουν σε επαφή με τις ευαγγελικές αξίες, να γνωρίσουν τα ιερά και τα όσια της πίστης μας, να αγαπήσουν επίσης την πατρίδα τους και την ιστορία της, και όλως ιδιαιτέρως να προσφέρονται πολλές λατρευτικές ευκαιρίες σε όλους ανεξαιρέτους τους πιστούς. Προβλέπεται ακόμη να εξυψωθεί το ηθικό, θρησκευτικό και κοινωνικό φρόνημα όλων, η μελέτη της Αγίας Γραφής για να αντιμετωπιστεί η αιρετική προπαγάνδα, και η υποβοήθηση της οικογένειας με στόχο την ελληνοχριστιανική ανατροφή των νέων, καθώς και περίθαλψη των γερόντων και όσων ακόμη έχουν ανάγκη. Ο Γέροντας επιθυμούσε να έρχονται ειδικοί επιστήμονες στο ίδρυμα, κληρικοί, θεολόγοι, καθηγητές, αλλα και κατηχητές και κατηχήτριες, για να συνδράμουν την Εκκλησία στο έργο της.
Το όλο ίδρυμα προβλέπεται, κατά την επιθυμία που είχε ο Γέροντας, να ανεγερθεί σε μια πολύ όμορφη περιοχή , στην κορυφή ενός λοφίσκου με θαυμάσια θέα προς την θάλασσα, όπου ήδη δεσπόζει ο Ναός της Αγίας Μαγδαληνής. Τα οικόπεδα προσέφεραν ο ίδιος ο Γέροντας (περίπου 4,5 στρέμματα) και η Μαρία Καπόλου, κάτοικος Ιστιαίας (14 στρέμματα). Το γιατί το ίδρυμα φέρει το όνομα της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Συνέβη λοιπόν το εξής: σε μια συνεστίαση κάποτε στην Χαλκίδα, παρόντος του τότε Μητροπολίτη, ένας δικαστής μίλησε για «μετανοούσες Μαγδαληνές». Ο π. Ιγνάτιος, που παρευρισκόταν και αυτός εκεί, με πολύ θάρρος, σηκώθηκε και είπε ότι «όπως δεν γνωρίζω εγώ από νομικά, έτσι και ο κύριος δικαστής δεν γνωρίζει από θεολογικά». Και συνέχισε λέγοντας ότι η αγία Μαρία η Μαγδαληνή δεν ήταν πόρνη, αλλά δαιμονισμένη, και ότι ο Κύριος την θεράπευσε βγάζοντάς της τα δαιμόνια. Ο Μητροπολίτης εξήγησε ότι ο Γέροντας αγαπά πολύ την αγία και δεν χρειάστηκε –παρόντος άλλωστε, όπως μου είπε, του Επισκόπου- να δευτερολογήσει.
Ακόμη και το όνομα λοιπόν του ιδρύματος φέρει ιεραποστολικό χαρακτήρα. Και αυτό γιατί, όπως μου εξήγησε ο Γέροντας, ο διάβολος κάνει λυσσαλέο πόλεμο στην αγία. Οι εχθροί της Εκκλησίας χτυπούν την αγία, συκοφαντώντας την ως «πόρνη», για να χτυπήσουν την θεότητα του Χριστού, με διάφορα ασεβή υπονοούμενα, στα οποία επιδίδονται μερικοί λογοτέχνες, ημέτεροι, όπως ο Καζαντζάκης, αλλά και εσχάτως ξένοι, όπως ο συγγραφέας του «κώδικα Ντα Βίντσι». Σε αυτήν την προσπάθεια θα ήταν αδύνατον βέβαια να μην δώσει το «παρόν» και το Χόλλυγουντ, με τις καταφανώς αντιχριστιανικές παραγωγές του.
Στο σημείο αυτό αξίζει να πω και τα εξής: ο Γέροντας μου εξήγησε ότι ασφαλώς στην ιστορία της Εκκλησίας υπήρξαν γυναίκες πόρνες που μετά αγίασαν. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη με την Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή, που ήταν παρθένος, αλλά υπέφερε γιατί εντός της υπήρχαν, όπως λέγει το Ευαγγέλιο, «επτά δαιμόνια». Τα δαιμόνια αυτά δεν ήταν αμαρτίες, όπως λένε κάποιοι, αλλά κυριολεκτικά δαιμόνια. Έτσι λοιπόν ο Γέροντας, αποφάσισε στην συκοφαντημένη αυτή Αγία, να αφιερώσει τον περικαλλή ναό, στον οποίο και έδωσε, νομίζω, το σύνολο της προσωπικής του περιουσίας. Σκοπός του είναι και να τιμηθεί η αγία, αλλά και να διατρανωθεί, κατ’ αυτόν τον τρόπον, η αλήθεια που καίει τα δαιμόνια: η Θεότητα του Χριστού. Αυτό το στολίδι της περιοχής μας (με την κατακόμβη του, που σκοπός της είναι να θυμούμαστε, κατά τον Γέροντα, την καταγωγή μας, τα πρωτοχριστιανικά χρονιά κλπ, αλλά και τα γύρω κτίσματα φιλανθρωπικού προορισμού που πρόκειται να ανεγερθούν) πρέπει να το αγαπήσουμε όλοι. Και μάλιστα, λίαν κακώς ορισμένοι λένε ότι δεν χρειαζόταν ο ναός, αρκούσαν τα υπόλοιπα κτήρια (Γηροκομείο κλπ). Καρδιά του όλου συγκροτήματος, είπε ο Γέροντας, είναι ακριβώς ο Ναός αυτός. Άλλωστε, σκάφτομαι, η Αγάπη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ίδιος ο Κύριός μας, ο Χριστός. Πώς γίνεται δίχως τον Ναό Του να στεριώσει οποιαδήποτε έργο ευποιίας;
Ο Ιερός Ναός είναι λοιπόν η ψυχή και η καρδιά του όλου ιδρύματος. Χωρά 350 άτομα και αποτελείται από κατακόμβη, ημιυπόγειο και υπέργειο Ναό. Η θεμελίωση του έγινε στις 2-10-1994 από τον Μητροπολίτη Χαλκίδος Χρυσόστομο Α και εγκαινιάστηκε, όπως είπαμε, από τον Μητροπολίτη Χαλκίδος Χρυσόστομο Β, συνεπικουρούμενο από τον Μητροπολίτη Κορίνθου Διονύσιο. Σε ειδική, θαυμάσια λάρνακα φυλάσσονται τα ιερά λείψανα της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, αλλά και του Αγίου Στεφάνου του Πρωτομάρτυρος, του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, της Αγίας Παρασκευής και της Αγίας Ειρήνης.
Τα χρήματα για την ανέγερση εξευρέθησαν από πόρους προερχομένους από το μερίδιο του Γέροντα στην μεγάλη πατρική του περιουσία, από εκ κληρονομίες περιουσία του και από τις οικονομίες του. Χρειάστηκαν πράγματι αρκετά χρήματα για να εκπονηθεί αρχιτεκτονικό σχέδιο, για να υπάρξει η τσιμεντοκατασκευή του υπογείου και του ημιυπογείου, οι ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, η κεντρική θέρμανση, τα ξυλόγλυπτα έπιπλα, η μαρμαρόστρωση του δαπέδου κ.λπ. Υπήρξαν και λαϊκοί δωρητές, όπως η αείμνηστη Αικατερίνη Δήμαινα, που πρόσφερε ένα αξιόλογο οικόπεδο μέσα στην πόλη της Ιστιαίας. Ο π. Ιγνάτιος από τις οικονομίες του συνέχισε και αυτός, όπως είπαμε, να προσφέρει διαρκώς χρηματικά ποσά.