“Θα έρθει εποχή που θα διψούν πολλοί να μάθουν για τον Χριστό και την Ορθοδοξία! Έτσι θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο.” Λόγια του Αγίου Παϊσίου.
Αν κανείς μελετήσει προσεκτικά τα Σιναϊτικά Δίπτυχα 2019 στις σελίδες 167-193 υπάρχουν θαυμάσιες πληροφορίες για τις επισκέψεις του Αγίου Παϊσίου στο όρος Σινά (1962-1963,1981,1988).
Σε ανύποπτο χρόνο ο τότε νεαρός Δαμιανός νυν Αρχιεπίσκοπος Σινά είχε συναντήσεις με τον Γέροντα Παΐσιο και τον προσκάλεσε να επισκεφθεί το όρος Σινά κάτι που πραγματοποίησε στις πιο πάνω ημερομηνίες.
Ανάμεσα λοιπόν σ’ αυτές τις ημερομηνίες ο τότε νεαρός Αρχιμανδρίτης Δαμιανός αποφάσισε να έλθει στην Κένυα για να εργασθεί κάτι που έγινε την εποχή που υπηρετούσε ο π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος όταν Μητροπολίτης Κένυας ήταν ο Νικόδημος.
Μάλιστα ο Δαμιανός σημειώνει στις σημειώσεις του ανάμεσα στ’ άλλα και τα εξής! ”Κάτι θα γίνει, δόξα τω Θεώ, προς το Σινά ή προς την ιεραποστολή”, έλεγα, αφού, άλλωστε, κι εγώ λόγω αυτής της ιδέας της εξωτερικής ιεραποστολής βρέθηκα περιέργως στο Σινά, σε μοναστικό δηλαδή κέντρο, που αργότερα το εξέλαβα και ως πρόνοια του Θεού!
Ήλθε λοιπόν ο Δαμιανός και γνώρισε από κοντά την πορεία της εξωτερικής ιεραποστολής στην Κένυα.
Την εποχή εκείνη ο Γέροντας Παϊσιος βρισκόταν για άσκηση στο Όρος Σινά.
Φαίνεται ήταν τόσος ο ενθουσιασμός του που μίλησε για το ενδιαφέρον του Άγιου Παϊσίου στον τότε Μητροπολίτη Νικόδημο ο οποίος στις 4 Νοεμβρίου 1970 γράφει την επόμενη επιστολή στον Άγιο Παΐσιο.
”Αριθμ.Πρωτ. 58/70
Τω Οσιωτάτω Μοναχώ Κυρίω Παϊσίω
Αγαπητώ εν Χριστώ τέκνω της Ημών ταπεινότητος,
Ασπασμόν άγιον εν Κυρίω
Επληροφορήθημεν παρά του πατρός Δαμιανού Σαμαρτζή δια τα καθ’ υμάς και χαίρομεν όλως ιδιαιτέρως διά την θερμήν πίστην και αφοσίωσιν σας εις το θείον έργον του Λυτρωτού ημών Κυρίου Ιησού.
Ευχαρισθούμε ολόθερμα διά τας υϊκάς προσρήσεις σας και την αγάπην σας προς το πρόσωπό μας. Θα χαρώμεν όλως ιδιαιτέρως εάν η διά τούδε αρχόμενη αλληλογραφία μας μη παραμείνη εις τυπικά πλαίσια, αλλά προχωρήση και πέραν τούτων εις τα πνευματικά τοιαύτα.
Έχομεν δι’ ελπίδος ότι η υμετέρα Οσιότης παρά τους ατρήτους κόπους της θα θελήση διά των τιμίων προσευχών της να ενισχύση το λίαν δυσχερές έργον της ιεραποστολής υπέρ η Ήμετέρα Μητρόπολις, ως μόνη Ιεραποστολική τοιαύτη επιτελεί εις την σύγχρονον εκκλησιαστικήν ορθόδοξον ζωήν.
Διά του π. Δαμιανού ελάβομεν και τους Σταυρούς τους οποίους η υμετέρα αγάπη απέστειλεν εις ημάς. Σας παρακαλώ να ευχαριστήσητε και τον μοναχόν Στέφανον και να του διαβιβάσητε τας ευχάς Ημών και ευλογίας.
Ταύτα και μένομεν της ημετέρας Οσιότητος διαπυρός προς Θεόν ευχέτης.
ο Μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως Νικόδημος
Εν Ναϊρόμπι τη 4η-11-70
Βέβαια μέσα από τις έρευνες και τις μελέτες μου βγάζουμε το συμπέρασμα ότι ο Ορθόδοξος Χριστιανικός Μοναχισμός συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της Ιεραποστολής σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της Οικουμένης.
Όλοι αυτοί οι ταπεινοί και αφανείς ήρωες της πίστεως μας από την εποχή που εμφανίστηκε ο Ορθόδοξος Μοναχισμός ήσαν αυτοί που με την άσκηση και την προσευχή τους πρώτα και ύστερα με την παρουσία τους στα βάθη της τότε και σήμερον απέραντης οικουμένης έδωσαν το παρών τους και μαρτύρησαν αληθινά με το μήνυμα τους και την προσφορά τους τον Ευαγγελικό και χαρμόσυνο Λόγο του Χριστού και της Εκκλησίας Του.
Οι φωτεινές μορφές των αγίων αυτών διδασκάλων δημιούργησε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε να στηριχθεί και να βασιλεύσει η θεία του Κυρίου εντολή ”Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος”.
Ένας σύγχρονος μοναχός σε επιστολή του που έγραψε σ’ ένα Αφρικανό κληρικό εξηγεί ακριβώς τι είναι ο μοναχός με τα εξής αξιοπρόσεκτα. Να σημειώσουμε ότι αυτός ο μοναχός επισκέφθηκε την Κένυα γύρω στην δεκαετία του 80′.
Λέγει λοιπόν χαρακτηριστικά: πρώτα-πρώτα, είναι ανάγκη να δεχθούμε την θέση ότι ο μοναχός είναι ένας θερμός πιστός χριστιανός που εξέρχεται του κόσμου, είναι εξώκοσμος και αφιερωμένος εις την εν Χριστώ ζωήν, εν ασκήσει και προσευχή και, ει δύνατον, εν ακατάπαυστη λατρεία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Είναι εν άλλαις λέξεσιν, υπό κατασκευήν επίγειος άγγελος ή ουράνιος άνθρωπος. Λειτουργικόν πνεύμα εις διακονίαν αποστελλόμενον. Πρέπει λοιπόν να είναι ανάλογος και ο τρόπος και ο τόπος της ζωής και της δράσεώς του.
Οι μοναχοί που ακολουθούν αυτή την πιο πάνω πορεία γίνονται στο τέλος άγγελοι του Θεού επί της γης αφού έχουν συνεχή επικοινωνία με τα επουράνια. Είναι η ζωντανή αυτή παράδοση που δημιουργεί μέσα στην ψυχή των μοναχών πνεύμα αγάπης, θυσίας και αγιαστικής προσφοράς.
Να πούμε όπως το έχουμε πει και άλλοτε είναι οι φίλοι και άγιοι του Θεού με τα ιδιαίτερα αυτά χαρίσματα και τις αρετές που είναι στολισμένοι και χαριτώνουν με τον τρόπο αυτό όλους όσους τους πλησιάζουν και συναναστρέφονται μαζί τους αφού εκπληρούν στο ακέραιο τον νόμο της υπακοής.
Μπορεί ο Γέροντας να μην πορεύθηκε ποτέ του σε ιεραποστολική Εκκλησία, ήταν όμως ο ίδιος γνώστης της μεθόδου και της εφαρμογής των μέσων εκείνων που θα βοηθήσουν κάποιον που ήθελε να εργασθεί ιεραποστολικά. Αυτός εξασκούσε ιεραποστολή και μάλιστα έντονη και ουσιαστική μέσα από την άσκηση και την προσευχή του.
Είχε αυτό το χάρισμα της συνεχούς προσευχής και επικοινωνίας με τον Θεό για τη σωτηρία των ψυχών του κόσμου. Αγωνιούσε αληθινά ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να επικοινωνούν με τον Θεό να τον γνωρίσουν και να συμμετέχουν μέσα από το μυστήριο της θείας ευχαριστίας ιδιαίτερα στην κατά θεόν χάριν.
Νόμιζε κανείς ότι είχε ειδικευθεί πάνω στο θέμα της ιεραποστολής. Μα αφού το ζούσε καθημερινά με την προσευχή του και την συμπόρευση του μαζί σ’ όσους ήθελαν να ακολουθήσουν τον δρόμο αυτό του Ευαγγελισμού.
Ναι είναι γεγονός ότι δεν έκανε ιεραποστολικά ταξίδια για να ευαγγελίσει λαούς και φυλές της οικουμένης είχε όμως την άνωθεν εντολή και φώτιση εξ ουρανού να παραμείνει στο Άγιο Όρος, να μην εξέρχεται κι από εκεί να ενεργεί ουσιαστικά μέσα από την επικοινωνία του με τον ουρανό για τους εργαζομένους και θυσιαζόμενους επιτόπια.Ήταν η άσκηση του αυτή και μιλούσε αφ’ εαυτή ιεραποστολική.
Τι καλύτερη προσφορά στον χώρο της ιεραποστολής απ’ εκείνη της δικής του παρουσίας και συνεχούς αδιαλείπτου προσευχής του; Έδωσε στους ανθρώπους μια διαχρονική και χαρισματική προσφορά και τους οδήγησε έστι στην θεογνωσία και με αυτό τον τρόπο επιβεβαίωσε το γεγονός της συνεχούς προσιτής παρουσίας του Χριστού σ’ όσους πιστεύσουν και αγαπήσουν Αυτόν που είναι ”χθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας”.
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Αγίου Παϊσίου για το θέμα της ιεραποστολής λέγοντας ότι, ”Για να πάει κάποιος στην ιεραποστολή και να έχει θετικά αποτελέσματα, πρέπει να είναι άγιος. Δεν φθάνει να μάθει να οδηγεί αυτοκίνητο ή άλλα παρόμοια, πρέπει να κάνει θαύματα!
Όταν π.χ. συναντήσει σε κάποια γωνιά του δρόμου έναν μάγο, θα πρέπει να του κάνει κάποιο θαύμα, ώστε ο μάγος ο καημένος να πιστεύσει στον Χριστό… Και συνέχισε, ”αυτό το πνεύμα της ιεραποστολής, το μη ορθόδοξο, έχει μπει και σε μας.
Δεν κοιτάμε τον εαυτό μας που είναι γεμάτος πληγές και βρωμάμε, αλλά πως να σώσουμε τους άλλους. Αυτό το ελαφρό ιεραποστολικό πνεύμα είναι εμπόδιο για τον μοναχό. Ενώ αν αρχίσουμε από τον εαυτό μας που έχει ατελείωτη δουλειά, αν στραφούμε μέσα, τότε θα βοηθηθούν και οι άλλοι…”
Σ’ αυτό ο Άγιος επέμενε και είχε απόλυτο δίκαιο. Έβλεπε στο πρόσωπο του ιεραποστόλου τα χαρίσματα της αγιοσύνης και της σωστής βιωτής πρώτα ως απαραίτητα για την ανάληψη της ιεραποστολικής εκστρατείας ανά τα Έθνη.
ο Ναϊρόμπι Μακάριος
Οκτ 17, 2023Εκκλησία Online
Να μην απελπιζόμαστε για την σωτηρία μαςΌλη η φροντίδα σας ας μεταφερθεί στην ομορφιά της ψυχής!