ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE: Στο εκκλησάκι του στα Χανιά ιερούργησε σήμερα, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου ο πατηρ Δημήτριος Λουπασάκης μαζί με εκατοντάδες πνευματικά του παιδιά. Τι αναφέρουν οι πατέρες για τον ίδιο: ΄΄Τρία χρόνια τώρα που οι δρόμοι της ζωής σε κράτησαν μακριά μας, πατέρα μας.΄΄
΄΄Τρία χρόνια που η απόσταση χωρίζει τα σώματα, αλλά όχι τις καρδιές. Αυτή η απόσταση από όλους μας είναι για εμάς δύσκολη, αλλά για σένα ξέρουμε ότι σε φέρνει κοντά στον Κύριό σου, να Τον γνωρίζεις ολοένα και περισσότερο, να ενώνεσαι όλο και πιο βαθιά μαζί Του,σηκώνοντας τον Σταυρό του, τον Σταυρό της αγιότητας. Οι καρδιές μας, συνδεδεμένες με αόρατα αλλά ισχυρότατα νήματα αγάπης και πίστης, κτυπάνε πάντα μαζί, αλλά εξαιρετικά σήμερα, τη μέρα αυτή του Αγίου μας Δημητρίου – όλες μας, την ίδια στιγμή, στο ίδιο μέρος, για τον ίδιο λόγο.

Ο χρόνος περνά, οι μέρες γίνονται μήνες, οι μήνες χρόνια. Αλλά κάτι μέσα μας δεν αλλάζει. Δεν ξεθωριάζει. Δεν λησμονιέται. Είναι αυτή η βαθιά πνευματική σύνδεση που γεννήθηκε εδώ, σε αυτό το μικρό εκκλησάκι στα Χανιά, στην οδό Μουρνιδών, όπου για πάνω από πενήντα χρόνια ο Άγιος Δημήτριος εορτάζεται με τέτοια λαμπρότητα που δύσκολα βρίσκεις αλλού.
Και φέτος, σαν κάθε χρόνο, το εκκλησάκι αυτό – γεμάτο χάρη, ζωντανό από την παρουσία του Αγίου – έλαμψε ξανά στις καρδιές μας. Ήρθαν πάρα πολλά πνευματικά παιδιά, από πολλά μέρη, ενωμένα στην ίδια αγάπη, στην ίδια πίστη.
Το μύρο του, οι ευωδιές του, πλημμύρισαν όλη την οδό Μουρνιδών. Και το σπίτι σου, αυτό που πάνω από πενήντα χρόνια έχει την πόρτα του πάντα ανοικτή, φιλοξενώντας τους πάντες με αγάπη και χάρη, γέμισε ξανά από ψυχές που διψούν για το Θεό. Αυτή την ιερή ατμόσφαιρα που σε τυλίγει και σε σηκώνει πάνω από την καθημερινότητα, πάνω από τον πόνο, πάνω από την απόσταση.
Πανηγυρίσαμε. Δοξολογήσαμε. Νιώσαμε. Συγκινηθήκαμε. Κλάψαμε – ναι, κλάψαμε – γιατί έτσι κλαίει η ψυχή όταν συναντά αυτό που της λείπει, αυτό που την κρατά ζωντανή. Αλλά πάνω από όλα, γεμίσαμε τις μπαταρίες μας. Ανανεώσαμε την πνευματική μας συνάντηση με τον Άγιο που μας κάλεσε, που μας γνώρισε το παιδί του, τον δικό του άνθρωπο, τον εκπρόσωπό του σε αυτή τη ζωή.

Και εσύ, πατέρα μου, συνεχίζεις να είσαι αυτό που πάντα ήσουν – ο άνθρωπος του Αγίου Δημητρίου. Αυτός που κλέβει καρδιές, που ενώνει ανθρώπους, που σώζει ψυχές και τις οδηγεί στον ουράνιο παράδεισο.

Μόνο που τώρα, σε αυτή τη σιωπή που σου χάρισε η ζωή, η σχέση σου με τον Άγιό σου, τον άγγελό σου, έγινε ακόμα πιο βαθιά. Κάθε πρωί που λειτουργείς μόνος, σε εκείνη την ιερή μοναξιά, αισθάνεσαι πώς γίνεστε ολοένα πιο ένα. Ο χρόνος και η απόσταση δεν αλλάζουν τίποτα από όλα αυτά. Γιατί αυτό που μοιράστηκες μαζί μας δεν ήταν απλά λόγια – ήταν ζωή, ήταν χάρη, ήταν αλήθεια.
Σήμερα, εμείς τα πνευματικά σου παιδιά, με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη, σου ευχόμαστε να ζήσεις. Να παραμείνεις πάντα άξιος αυτής της κλήσης που σου έδωσε ο Άγιος.
Ο Τίμιος Σταυρός, που έχει γίνει ο πόλος έλξης και θεραπείας τόσων αναρίθμητων ανθρώπων, να λάμπει πάντα στα χέρια σου και να είναι η γέφυρα από τη γη στον ουρανό. Και ο Άγιός μας να μας έχει ενωμένους – όπως μας ένωσε σε αυτή τη ζωή – έτσι και στην άλλη.
Χρόνια πολλά, πάτερά μας.Χρόνια πολλά του Αγίου μας.Χρόνια πολλά της καρδιάς μας.΄΄
ΠΗΓΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE
Οκτ 26, 2025Καραγιάννης Ανδρέας

Θεσσαλονίκη και Άγιος Δημήτριος: Μια ζωντανή σχέση πίστης, ιστορίας και ταυτότητας