(Απόσπασμα από το βιβλίο” Ο ΑΝΤΙΠΑΠΑΣ ” για τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό που συνέγραψε ο όσιος Αθανάσιος ο Πάριος)
“… Τείνει κι ὁ βασιλιὰς κι ὁ Πατριάρχης καὶ ὅλοι οἱ ἀρχιερεῖς, μὲ κάθε τρόπο, νὰ δεχτοῦν τὸ λατινικὸ δόγμα καὶ νὰ κάνουν τὴν ἕνωση.
Κι αὐτὸς ὁ Μάρκος βρίσκεται ὁ μόνος ἐνάντιος. Ἐνάντιος σὲ πόσους; Γιά νὰ τὸ ποῦμε ἁπλά, σ’ ὅλους, σὲ Βασιλιάδες, Πατριάρχες, σ’ ἀρχιερείς, ἔγκριτους καὶ λόγιους, στὸν ἴδιο τὸν Πάπα.Γιὰ νὰ μὴν ἀναφέρω τοὺς καρδινάλιους, τοὺς Λατίνους ἐπισκόπους κι ὅλο τό λατινικὸ γένος, πού ὅλοι ἐπιθυμοῦσαν αὐτὸν τὸ σκοπό. Φοβεριζόταν ἀλλὰ δὲν δίσταζε, κολακευόταν ἀλλὰ δὲν πειθόταν, παρακαλοῦνταν ἀλλὰ δὲν καμπτόταν.
Τὴν ἐλευθερία τοῦ γένους, τὸ καλό τῆς πατρίδας, ὅλη τὴν εὐδαιμονία πού τοῦ πρόβαλαν γιὰ νὰ τὸν ἐλκύσουν, τὰ θεωροῦσε ὀνειροπολήματα καὶ φλυαρίες μπροστὰ στὴν ἐλευθερία τῆς ψυχῆς καὶ τὴν εὐδαιμονία τοῦ οὐρανοῦ, τὸν ὁποῖο μόνο ἀναγνώριζε ἐκεῖνος ὡς αληθινή πατρίδα όπως λέει ὁ Παῦλος.
Γι’ αὐτὸ καὶ τὴν ἐξορία, τὴν καταδίκη, τὸ βάραθρο, τὴν ἐπαπειλουμένη κρεμάλα, ὅλα τ’ ἀψηφοῦσε ἐντελῶς.
Καὶ τὸν λιμό, ὁ ὅποιος, ὡς ἐπί το πλείστόν, ἀνάγκασε τοὺς ἄλλους νὰ δεχτοῦν τὸν παπισμό, αὐτὸς τὸν εἶχε ὡς τρυφὴ ἀπὸ τὴ νεότητά του.
Τὴ φυλακή, τὰ δεσμά, τὸ ξίφος, τὸ πῦρ, τὰ θεωροῦσε ὑπέρτατη εὐεργεσία. Πῶς λοιπὸν αὐτός, πού ἦταν ὁ μόνος ἀήττητος ἀπ’ ὅλα αὐτὰ καὶ μόνος ἐνάντιος στὶς γνῶμες ὅλων, ὁ μόνος καταλύτης τῆς περισπούδαστης ἕνωσης,
“Δεν καταφέραμε τίποτα» «Facimus nihil»
Δὲν εἶναι καὶ ὁλοκληρωμένος μάρτυρας μὲ τὴ θέλησή του καὶ μάλιστα ὅταν στάθηκε μπροστὰ στὸν περήφανο καὶ ἑωσφορικὸ ποντίφικα; Ναί, λέω στ’ ἀλήθεια ἐγὼ ἐκ τῶν πραγμάτων καὶ μὲ τὴ μαρτυρία τοῦ θείου Χρυσόστομου σὲ πολλὰ σημεῖα, αὐτὴ τὴ γνώμη ἔχω γιὰ τὸ δικό μας λαμπρὸ καί, πανένδοξο ἥρωα…. “