Αγίου Τρύφωνος, 01 Φεβρουαρίου.
Ένας Άγιος και Μάρτυρας των πρώτων Χριστιανικών χρόνων (+250 μ.Χ) στον οποίον έτρεφαν ιδιαίτερο σεβασμό παλαιότερα όλοι οι αγρότες και την ημέρα αυτή δεν έκαναν την παραμικρή εργασία στα χωράφια τους.
Σήμερα πολλοί αγρότες δεν γνωρίζουν ούτε το Όνομα του.
Εκείνο το οποίο μου κάνει μεγάλη εντύπωση στον βίο αυτού του χηνοβοσκού ήταν ο τρόπος με τον οποίον χρησιμοποιούσε την εξουσία που έδωσε ο Χριστός σε όλους τους πιστούς.
Δεν ήταν Ιερέας, ένας απλός Χριστιανός ήταν και όμως διέταζε με τέτοια εξουσία “παν γένος κακούργων θηρίων” και εξαφανιζόταν.
Όποιος Χριστιανός ακούσει ή διαβάσει την μέχρι σήμερα διασωθείσα Ευχή- Εξορκισμό του (Μικρό Ευχολόγιον) προς τα φθοροποιά μεγάλα και μικρά θηρία, αισθάνεται δέος.
 Όχι μόνο τα μεγάλα θηρία του δάσους τα οποία κατέστρεφαν τις καλλιέργειες των φτωχών και ταλαίπωρων χωρικών διέταζε, αλλά και τα βλαβερά έντομα τα οποία προκαλούσαν μεγαλύτερη καταστροφή “κάμπη, σκώληξ, βρούχο, ακρίς, ερυσίβη, ρυγίτης, ψυλλίτης……και είτι άλλο προσφυσών και μαραίνον τον καρπόν με όρκο ταύτα εδέσμουν, του μηκέτι τους τόπους των εμέ προσκαλουμένων επιβαίνειν τούτους και διατρίβειν, αλλ’ επί αβάτων τόπων επέταξα απελθείν”.
Υπάρχουν καταγεγραμμένες ιστορικές μαρτυρίες όχι από Χριστιανούς αλλά από ειδωλολάτρες, ότι σε όποιον αγρό προσευχόταν ο χηνοβοσκός Τρύφων δεν πλησίαζε ούτε μία ακρίδα, ενώ στο διπλανό χωράφι υπήρχε ” νέφος ακρίδων”.
Γι’αυτό τον κατηγόρησαν ως μάγο ο οποίος ενεργεί στο όνομα του ”Πλάνου” Ιησού και είχε Μαρτυρικό, δια Αποκεφαλισμού Τέλος.
“Ο ελάχιστος Τρύφων ορκίζω (εξορκίζω) υμάς κατά του Μεγάλου Ονόματος, του επί της πέτρας επιγραφέντος και μη βαστασάσης, αλλά διαρραγείσης, ωσεί κηρός από προσώπου πυρός.
Εξέλθετε εκ των καθ’ ημάς, εις ους προείπον υμίν τόπους αβάτους και ανύδρους και ακάρπους. Εξέλθετε από του τόπου και του αγρού τούτου…..ει δε παρακούσητέ μου και παραβήτε τον όρκον, ον όρκισα υμάς, ουκ έχετε προς εμέ τον ταπεινόν και ελάχιστον Τρύφωνα, αλλά προς τον Θεόν του Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, τον ερχόμενον κρίναι ζώντας και νεκρούς……..Υπάγετε εις τα άγρια όρη και εις τα άκαρπα ξύλα……..Ει δε μη ακούσητέ μου στρουθοί (σπουργίτια) πεμπόμενοι δι’ εμής προσευχής καταφάγονται υμάς”

Τα έγραψα αυτά για να συνειδητοποιήσουμε ως Χριστιανοί την Δύναμη του Μεγάλου Ονόματος με την Επίκληση του Οποίου και μόνο εκδιώκει όλα τα φθοροποιά των αγρών.
Και αυτό το Μεγάλο Όνομα είναι το Δοξασμένο Όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού που μόνο στο άκουσμα Του, υποτάσσονται όλες οι Επίγειες και Ουράνιες Δυνάμεις.
Και για έναν άλλο λόγο το έγραψα. Όποιος ασχολείται επαγγελματικά με τις γεωργικές καλλιέργειες καταλαβαίνει καλά τί σημαίνει να χάνεις όλη την καλλιέργεια σου, τον κόπο σου, τον ιδρώτα σου, την αμοιβή σου για να ζήσεις την οικογένειά σου, από μια μικρή και ασήμαντη πεταλούδα η οποία γεννά τα αυγά της πάνω στην ντομάτα και την καταστρέφει εντελώς.
Πολλές φορές εκεί με την ψεκαστήρα φορτωμένος θυμάμαι τον Άγιο Τρύφωνα και ζηλεύω με την καλή έννοια, την πίστη και την εξουσία που εξασκούσε.
Θυμάμαι και τα λόγια ενός αιωνόβιου θείου μου πριν κάποια χρόνια: “Από όταν σταμάτησαν οι Ιερείς να διαβάζουν την Ευχή του Αγίου Τρύφωνα στα χωράφια, ούτε τα μισά δεν τρώμε. Αρρώστησαν όλα και γέμισαν κάμπιες, σκουλήκια και αγριογούρουνα”.
Σήμερα ζούμε την ολική καταστροφή της γεωργίας μας από τα φυτοφάρμακα με τα οποία δηλητηριάζουμε την τροφή μας, για να καταπολεμήσουμε αυτά τα μικρά και φαινομενικά ασήμαντα αλλά πολύ καταστρεπτικά ζωΰφια.
Αν είχαμε λίγη από την Πίστη του χηνοβοσκού Αγίου Τρύφωνος, όλα θα ήταν διαφορετικά και για την γεωργία μας και για τις τροφές μας.Χρήστος Κλητσινάρης