Τον Πατριαρχικό Θρόνο του παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής εκόσμησαν μεγάλες μορφές.
Διακρίθησαν δια την αγιότητα του βίου τους, τις θεολογικές σπουδές και τα συγγράμματα τους, την φιλανθρωπία, τα έργα ανεγέρσεως, Ιερών Ναών, Μονών, Σχολείων και Φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων.
Εξαιρέτως και κυρίως για τους πολλούς αγώνες τους, ώστε να διατηρηθεί ανόθευτος η Ορθόδοξία στην Θεοβάδιστο Αίγυπτο και σε όλη την Αφρικανική ήπειρο.
Η Α.Θ.Μακαριότητα ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρος ο Β’, από την ημέρα της αναρρήσεώς του, στον Αποστολικό Θρόνο, Μάρκου του Ευαγγελιστού, ιδιαιτέρως τιμά τους προκατόχους του “εν λόγοις, εν συγγραφαίς εν ναοίς εν εικονίσμασι”, εξαιτούμενος τις δικές τους προσευχές στο Υπερουράνιο Θυσιαστήριο δια την απρόσκοπτη συνέχιση της πορείας του Πατριαρχείου.
Σε πανηγυρικό λόγο του, για τον Άγιο Προκάτοχό του, Γεράσιμο τον Παλλαδά, είπε: “Οι Άγιοι Πατριάρχαι Αλεξανδρείας αποτελούν τα σεμνύματα της καθ’ ημάς μαρτυρικής των Ακεξανδρέων Εκκλησίας ,και λειτουργούν ως φάροι τηλαυγείς, αγιότητας έμπλεοι, δια την καθημερινήν ζωή τόσον των πιστών, όσων και των ποιμένων του Πατριαρχείου ημών…”
Με πολύ σεβασμό στην Αίθουσα του Θρόνου του Πατριαρχικού Μεγάρου της Αλεξάνδρειας, ανάρτησε τις προσωπογραφίες 10 αειμνήστων προκατόχων του.
Η ιστόρηση τους έγινε με την επιμέλεια του φιλοκάλου Καθηγουμένου της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής του Αγίου Γεωργίου Καΐρου, Αρχιμ. Δαμασκηνού, δια του χρωστήρος του Αιγυπτιώτου ζωγράφου Sefen Gad.
Οι προσωπογραφίες είναι των κάτωθι Πατριαρχών
ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ 1566- 1590
Γόνος της ευάνδρου νήσου Κρήτης. Ως πρεσβύτερος έφερε το όνομα Σέργιος.
Διετέλεσε Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγκαράθου, πνευματικής τροφού, Πατριαρχών, Κωνσταντινουπόλεως και Αλεξανδρείας,ως και πολλών Αρχιερέων.
Ήταν ασκητικός, φιλομόναχος και ενάρετος κληρικός.
Παπάς και Πατριάρχης εξελέγη στις 12 Απριλίου του 1569.
Με την ειρηνευτική παρουσία και συμβολή του, επιλύθησαν πολλά εκκλησιαστικά προβλήματα και ιδιαιτέρως μοναστηριακά.
Η γνώμη του ήταν πάντα αξιοσέβαστος . Μετέβη στο Άγιον Όρος, στην Πάτμο και την Λέσβο δια την διευθέτηση θεμάτων των εκεί ενασκουμένων μοναχών.
Συνδέθηκε με την Ιερά Μονή Λειμώνος της Λέσβου και το 1583 έκανε την ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Κτήτορος της, Ιγνατίου του Αγαλιανού.
Προσπάθησε να επιλύσει το λεγόμενο Σιναϊτικό ζήτημα.
Πορευόμενος προς την Κωνσταντινούπολη ασθένησε ευρισκόμενος στην Ρόδο όπου και εκοιμήθη στο Σιναϊτικό Μετόχι της Λίνδου το 1590.
Σημειώνει σε Πατριαρχικό Κώδικα ο διάδοχος του, Αγ. Μελέτιος Πηγάς “Εκοιμήθη δε εν Λίνδω ο μακαρίτης κύρ Σιλβέστρος 19 Φεβρουαρίου εν βαθεί τώ γήρα και καλώ, παρόντων ημών και φιλοστόργως τα την κηδεία αφοσιωσαμένων ”
Άφησε την φήμη αγίου και εναρέτου ανδρός.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ο Α’ Σπαρταλιώτης 1620-1636
Γεννήθηκε στην Κρήτη μεταξύ 1560 με 1570.
Από το προσωπικά του βιβλία προκύπτει ότι ήταν κάτοχος θεολογικής και κλασσικής μορφώσεως.
Οι επιστολές του ,που διεσώθησαν στους Πατριαρχικούς Κώδικες, μαρτυρούν την παιδεία του.
Ένα από τα πιο αξιόλογα συγγραφικά έργα του είναι η “Ακολουθία υπέρ της αναβάσεως του Νείλου” (Η ακολουθία αυτή ετελείτο την επόμενη Κυριακή μετά την εορτή της Αναλήψεως ή την Κυριακή των Αγίων Πάντων.)
Η εκλογή του έγινε την 30η Νοεμβρίου 1620 στην Κωνσταντινούπολη και η χειροτονία του την 3η Δεκεμβρίου του ίδιου έτους από τον προκάτοχό του και ήδη Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Άγιο Κύριλλο Λούκαρη.
Δια την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων του Πατριαρχείου του, κατέφυγε για εράνους σε ορθόδοξες χώρες και ιδιαιτέρως στην Ρωσία.
Αντιστάθηκε με σθεναρότητα στους Καλβινιστές που ήθελαν να εγκαταστήσουν τυπογραφείο και να ιδρύσουν σχολεία για προπαγάνδα στην Αλεξάνδρεια.
Το 1633 αποσύρθηκε στην Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα Αλεξανδρείας, έχοντας ορίσει ως διάδοχο του μετά τον θάνατο του,τον Μητροπολίτη Μέμφιδος Μητροφάνη.
Εκοιμήθη την 30η Ιουλίου του 1636.
ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ Κριτόπουλος 1636-1639
Πατρίδα του η Βέροια. Γεννήθηκε το 1589.
Εκάρη μοναχός στο Άγιον Όρος .Σπούδασε στην Οξφόρδη, Αμβούργο Βρέμη και Χελσταντ, με την φροντίδα του Εθνομάρτυρος Αγίου Πατριάρχου Αλεξανδρείας Κυρίλλου του Λουκάρεως.
Διετέλεσε καθηγητής της περιφήμου Ελληνικής Σχολής της Βενετίας.
Χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Μέμφιδος και εν συνεχεία ανήλθε στον Αποστολικό Θρόνο της Αλεξάνδρειας. Αγωνίσθηκε με τα συγγράμματα του υπέρ της Ορθοδοξίας.
Άφησε σπουδαίο θεολογικό συγγραφικό έργο . Κοιμήθηκε στις 30 Μαΐου 1639 στην Βλαχία.
ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ 1645 – 1657
Ο πατέρας του ήταν Κυπριακής καταγωγής και η μητέρα του Αλεξανδρινή.
Είχε φοιτήσει στο Ελληνικό Κολέγιο της Ρώμης . Ήταν πνευματικό ανάστημα του Πατριάρχου Αλεξανδρείας, Γεράσιμου του Α (Σπαρταλιώτου ), ο οποίος και τον είχε βαπτίσει.
Μια από τις σημαντικές ενέργειες του ήταν η χειροτονία του Μητροπολίτου Λιβύης Παρθενίου και η αποστολή κληρικών στην Τρίπολη και την Τύνιδα.
Έτσι άρχισε και πάλι η παρουσία της Ορθοδοξίας στην Βόρειο Αφρική.
Ως βιβλιόφιλος και φιλαναγνώστης ενδιαφέρθηκε πολύ δια την Πατριαρχική Βιβλιοθήκη . Το φλέγον θέμα της εποχής του ήταν το Σιναϊτικό το οποίο τον κατέβαλε σωματικώς.
Εκοιμήθη στο Κάϊρο την 15η Σεπτεμβρίου του 1657.
ΠΑΪΣΙΟΣ 1657 – 1678
Η χειροτονία του Παϊσίου τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παλαιού Καΐρου στις 15 Οκτωβρίου 1657. Ταξίδευσε στην Μόσχα προς επίλυση του ζητήματος που είχε προκύψει στην Ρωσική Εκκλησία με τον Πατριάρχη Νίκωνα.
Συνταξίδευσε με τον Αντιοχείας Μακάριο εκπροσωπώντας τους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων.
Ήταν πολύ αγαπητός στο ποίμνιό του, το οποίο αντέδρασε ,όταν κατά την απουσία του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Παρθένιος ο Δ τον κύρηξε έκπτωτο και εξέλεξε νέο Πατριάρχη τον από Ρόδου Ιωακείμ, του οποίου η εκλογή τελικά ακυρώθηκε.
Ο Παΐσιος επέστρεψε από την Ρωσία στα καθήκοντά του το 1670.
Το 1678 “μη ανεχόμενος αντέχειν ταις του καιρού δυσπραγίαις, ανωμαλίαις τε και οχληραίς περιστάσεσιν” υπέβαλε την παραίτησή του . Εκμέτρησε το ζήν την 16η Φεβρουαρίου του 1681 εφησυχάζων στην Μέμφιδα.
ΠΑΡΘΈΝΙΟΣ ο Α’ 1678 – 1688
Ο κατά κόσμον Πολυχρόνης γεννήθηκε στην Αρκαδία ,την σημερινή Κυπαρισσία Τριφυλίας.
Υπήρξε μαθητής του σοφού Διδασκάλου Θεοφίλου Κορυδαλλέως.
Ήταν επιστήθιος φίλος και συμμαθητής, δύο λαμπρών μορφών της Εκκλησίας.
Του Αγίου Ευγενίου του Αιτωλού και του συντοπίτου του, μετέπειτα Μητροπολίτου Χριστιανουπόλεως Ευγενίου.
Εντάχθηκε στην Αγιοταφική Αδελφότητα και περιόδευσε στην Βλαχία διενεργώντας εράνους υπέρ του Παναγίου Τάφου.
Χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Ναζαρέτ φέρων το όνομα Πρόχορος.
Το 1678 στην Κωνσταντινούπολη, εξελέγη, Πάπας και Πατριάρχης μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας και πάσης γης Αιγύπτου και Κριτής της Οικουμένης (όπως υπέργαφε).
Αποδέχθηκε την εκλογή του, λαμβάνοντας το όνομα Παρθένιος.
Προσέφερε πολλά στον Αλεξανδρινό Θρόνο και κυρίως δια εράνων φρόντισε να αντιμετωπίσει τα μεγάλα χρέη του Πατριαρχείου και να ανακαινίσει την Πατριαρχική Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα.
Ευρισκόμενος σε περιοδεία στην Σμύρνη, καταπλακώθηκε από τον φοβερό σεισμό της 30ης Ιουνίου του 1688 στην οικία όπου διέμενε.
ΚΟΣΜΑΣ ο Γ’ ο Καλοκάγαθος 1737 – 1746
Πάτμιος στην καταγωγή ήταν προ της εκλογής του Μητροπολίτης Πισιδίας.
Κατά το υπόμνημα της εκλογής του ήταν: “Αξιότατος κατά πάντα και μάλιστα κατά το προτέρημα του διδακτικού επαγγέλματος και της πνευματικής αυτού επιστήμης περί τις Αγίες Γραφές”.
Με πολύ κόπο φρόντισε για την διατήρηση της Σχολής του Καΐρου.
Κοιμήθηκε εν Κυρίω την 7η Ιουνίου 1746 στην Ταμιέτη Αιγύπτου.
ΠΑΡΘΈΝΙΟΣ ο Β’ 1788 – 1805
Γόνος της επιφανούς οικογενείας Παγκώστα γεννήθηκε στην νήσο της Αποκαλύψεως, την Πάτμο το 1735.
Από Μεγάλων Πρωτοσυγκέλλων της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας ,χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πηλουσίου.
Ανήλθε στον Πατριαρχικό θρόνο το 1788. Ασχολήθηκε με την επισκευή των Ιερών Ναών και δημιούργησε Ελληνικά Σχολεία.
Επί των ημερών του έγινε η καταλογράφηση των βιβλίων της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης την οποία φρόντισε να εμπλουτίσει.
Η κατάληψη της Νειλοχώρας από τον Βουναπάρτη και η επιδημία του λοιμού δυσκόλευσαν την Πατριαρχεία του.
Η πίεση του Ναπολέοντα τον ανάγκασαν να διαφύγει στην Ρόδο.
Την 1η Νοεμβρίου 1804 υπέβαλε την παραίτησή του υποδεικνύοντας ως διάδοχο του, τον Θεόφιλο πνευματικό του ανάστημα.
Η παραίτηση του όμως δεν έγινε αποδεκτή. Παρέμεινε Πατριάρχης έως την ημέρα της κοιμήσεώς του την 9η Σεπτεμβρίου 1805.
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ο Β’ ο Παγκώστας 1805 – 1825
Γεννήθηκε και αυτός, στην Ιερά Νήσο της Πάτμου.
Εξελέγη την 10η Νοεμβρίου 1805 Πατριάρχης Αλεξανδρείας από Μητροπολίτης Λιβύης.
Επί της Πατριαρχείας του ιδρύθησαν Νοσοκομείο και Ελληνικό Σχολείο στην Αλεξάνδρεια.
Ένθερμος πατριώτης το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτας της Ελληνικής Επαναστάσεως.
Αναγκάσθηκε λόγω της εθνικής δράσεώς του, να εγκαταλείψει την Αίγυπτο.
Επέστρεψε και εγκαταβίωσε στην ιδιαίτερα πατρίδα του συνεχίζοντας του πνευματικούς και εθνικούς αγώνες του.
“Εξεμέτρησε το ζήν την 24η Ιανουαρίου 1833”.
ΑΡΤΕΜΙΟΣ 1845 -1847
Χρημάτισε Μητροπολίτης Ιεράς της ιδιαιτέρας του πατρίδος, της Κρήτης και εν συνεχεία Μητροπολίτης Κενστεντηλίου.
Η εκλογή του ως Αλεξανδρείας έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Δεν έγινε όμως αποδεκτή από το ποίμνιο του Πατριαρχείου.
Δημιουργήθησαν εντάσεις οι οποίες ανάγκασαν τον ευγενή και διακεκριμένο κατά τα άλλα Αρτέμιο, να υποβάλλει την παραίτησή του την 30η Ιανουαρίου 1847, από τον θρόνο του Αποστόλου Μάρκου.
Ανέλαβε και πάλι την διοίκηση της Επαρχίας του.
Κοιμήθηκε ειρηνικά στις 6 Νοεμβρίου 1858 και ετάφη στο Ναό του Αγίου Νικολάου νήσου Χάλκης.
Αιωνία και άληστος Αυτών η μνήμη !!!
Ευχόμεθα μετά βαθυτάτου σεβασμού , όπως στον τιμήσαντα Αυτούς, άξιο διάδοχο τους, Μακαριώτατο ημών Πάπα Πατριάρχη Θεόδωρο τον Β,’ επιδαψιλεύουν πλούσια τα αγαθά της χάριτος και της προστασίας τους.
Οι ευχές τους να συνοδεύουν πάντας ημάς τους διακονούντας στην Νειλοχώρα και όλη την Αφρικανική ήπειρο.
Αρχιμ. Στέφανος Σουλιμιώτης
Νοέ 5, 2023Εκκλησία Online
Αρχάγγελοι Μιχαήλ Γαβριήλ: Εορτάζει ο Ταξιάρχης Μανταμάδου – 8 Νοεμβρίου γιορτή