«εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί έστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις.»
Ιω. 13, 34-35.
Στην Προσευχή της Γεθσημανή, εκεί που ο Χριστός συμπεριέλαβε όλον τον άνθρωπο, από τον Αδάμ έως τον τελευταίο που θα γεννηθεί επί Γης, δίδει ως καινή την εντολή τους μαθητές «αγαπάτε αλλήλους». Αυτή η αγάπη θα είναι και το διακριτικό γνώρισμα της αυθεντικής μαθητείας στον Χριστό. Σε προηγούμενες στιγμές δίδαξε στον κόσμο την αγάπη προς τον Θεό εξ όλης της ψυχής (Μκ. 12,30), την αγάπη προς τον πλησίον ως εαυτόν (Μκ. 12,31) και την αγάπη προς τους εχθρούς (Μθ. 5,44).
Κάθε εντολή της αγάπης από τις παραπάνω ανοίγει απέραντους ορίζοντες νοημάτων που δεν μπορεί ο άνθρωπος να τα προσλάβει με την απλή λογική, αφοί οι εντολές του Θεού είναι η ίδια η ζωή του Θεού, την οποία φανερώνει ο Χριστός με ανθρώπινες λέξεις.
Γνωρίζει βέβαια ο Θεός ότι μία αγάπη τέλεια η οποία προέρχεται από τους κόλπους της ενδοτριαδικής ζωής είναι ανέφικτη για τον άνθρωπο που από την αληθινή ζωή επέλεξε την επιβίωση και τον δρόμο της φιλαυτίας. Πώς θα μπορέσει να επανέλθει ο άνθρωπος εκεί που ήταν και να σταματήσει να είναι δέσμιος των φορτίων της ιστορίας του και των επιλογών του; Ιστορία η οποία έδειξε πολιτισμούς, αλλά και που είναι γεμάτη αίμα, συγκρούσεις και αμαρτία.
Όταν έκρινε ο Θεός ότι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου αποφασίζει και τέμνει την ανθρώπινη ιστορία. Γίνεται ο ίδιος ο Θεός – Λόγος, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, άνθρωπος για να επαναφέρει τον άνθρωπο στο αρχαίο κάλλος.
Κενώνεται ο δημιουργός του παντός και λαμβάνει την μορφή του πλάσματος καθ’ ολοκληρίαν εκτός αμαρτίας και έρχεται δίπλα στον άνθρωπο για να τον αγκαλιάσει και να τον προσκαλέσει στον οίκο του Πατρός.
Ήλθε ο Χριστός στην γη, η αυτο-Αγάπη, για να φανερώσει και πάλι την αγάπη του Θεού στον άνθρωπο σε όλη της την διάσταση ή μάλλον καλύτερα σε όλη της την απειρότητα.
Και αυτό έγινε μέσα από την κένωση, την ταπείνωση του ίδιου του Θεού – Λόγου. Όλη αυτή η κίνηση του Θεού η οποία αποτελεί το κορυφαίο γεγονός του μυστηρίου της Θείας Οικονομίας ωθεί τον Άγιο Σωφρόνιο του Έσσεξ να γράψει τα εξής: «Ο Ιωάννης λέει ότι ο Θεός αγάπη εστί, εγώ τολμώ να πω ότι ο Θεός είναι και ταπείνωση. Η ταπείνωση αποτελεί τον έτερο πόλο της Θείας Αγάπης»[1].
Με το μυστήριο της Θείας Οικονομίας, της Σάρκωσης του Λόγου, της ζωής και του κηρύγματός Του ανάμεσα στους ανθρώπους, το Πάθος, τον Σταυρό και την Τριήμερο Ταφή, που εορτάζουμε αυτές τις ημέρες, ο Θεός διδάσκει τον άνθρωπο ότι δεν μπορεί να υπάρξει αυθεντική αγάπη χωρίς την κένωση και την ταπείνωση.
Η ταπείνωση αυτή κατορθώνει, σύμφωνα με τον Άγιο Αμφιλόχιο Ικονίου, και κρύβει την θεότητα του Χριστού παραπλανώντας τον διάβολο και παρασέρνοντας τον θάνατο στην τελική του ήττα[2]. Από την στιγμή εκείνη η νίκη εναντίον του εσχάτου εχθρού του ανθρώπου συντελέστηκε για όλη την ανθρωπότητα. Και ο δρόμος για την καθολική και την προσωπική Ανάσταση και σωτηρία από τα δεσμά της φθοράς άνοιξε.
Το ηλεκτρονικό περιοδικό «Πεμπτουσία», το πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων «Ορθοδοξία» και η Pemptousia.tv κάθε χρόνο τέτοιες μέρες θέτουν εαυτούς στην υπηρεσία στην ανάδειξη του πνεύματος των Μεγάλων Ημερών του Πάθους και της Αναστάσεως. Ευχόμαστε στους εκλεκτούς φίλους, αναγνώστες, ακροατές και τηλεθεατές η πρόσκληση της Εκκλησίας μας στην λειτουργική πανδαισία των ημερών να ανοίξει τα μάτια της ψυχής του καθενός και να παρέχει την δύναμη της μετοχής στην Κένωση του Χριστού που οδηγεί στην Ανάσταση και στην αγάπη που περιβάλλει τους πάντες.
Καλή Ανάσταση!
[1] Σωφρονίου Σαχάρωφ, Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι, Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1992, σ. 25.
[2] Αμφιλόχιος Ικονίου, «Κατά αιρετικών, εις το «Πάτερ ει δυνατόν παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο», ΒΕΠΕΣ, τόμ. 71, σ. 104-105.