Ἀπόψε θέλω νὰ Σοῦ μιλήσω, Θεέ μου.
Ἀξίωσε, Θεέ μου, νὰ μένω ἐλεύθερη ἀπὸ τὰ κοσμικὰ πράγματα, γιὰ νὰ χάνεται ἡ ἀπόσταση ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσά μας.
Κάνε ἡ διδασκαλία σου νὰ εἶναι γιὰ μένα τὸ σπουδαιότερο ποὺ μπορῶ νὰ μάθω στὴ γῆ, καὶ ἡ ἐφαρμογή της τὸ μεγαλύτερο πρᾶγμα ποὺ μπορῶ νὰ πράξω.
Ἀξίωσέ με νὰ λέω πάντα τὴν ἀλήθεια, γιὰ νὰ μὴ μπορῶ νὰ κατακριθῶ γιὰ τὴν παράλειψή της.
Δός μου τὴ χάρη Σου νὰ ἀγωνίζομαι γιὰ τὸ καλό, ἀλλὰ καὶ τὴ δύναμή Σου νὰ τὸ πραγματοποιῶ.
Στ᾽ αὐτιά μου νὰ ἠχοῦν τὰ λόγια τοῦ Ἁγιορείτη Ἁγίου Παϊσίου:
«Νὰ πιστεύεις στὸν Θεὸ καὶ στὴ μέλλουσα ζωή, νιώθοντας ὅτι αὐτὴ ἡ ζωὴ εἶναι μάταιη, γι᾽ αὐτὸ νὰ ἑτοιμάζεις τὸ διαβατήριό σου γιὰ τὴν ἄλλη ζωή».
Κάνε, Θεέ μου, νὰ Σὲ ἀγαπῶ ἀληθινὰ καὶ νὰ προσεύχομαι, χωρὶς νὰ διασπᾶται ἡ προσοχή μου.
Βοήθησέ με, Οὐράνιε Πατέρα μου, νὰ παρατηρῶ τὶς δικές μου ἁμαρτίες καὶ νὰ φροντίζω νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ αὐτές, βλέποντας δὲ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων, νὰ μὴν τοὺς κατακρίνω, ἀλλὰ νὰ διδάσκομαι καὶ νὰ τὶς ἀποφεύγω.
Δυνάμωσε τὴν πίστη μου, νὰ νιώθω πὼς εἶναι ζωντανή, καὶ νὰ περνᾷ ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μου μὲ καλὰ ἔργα, ποὺ θὰ μείνουν στὴν αἰωνιότητα.
Νὰ πιστεύω ἀκράδαντα, ὅπως ἔλεγε ὁ πατὴρ Εὐσέβιος Ματθόπουλος, ὅτι «ἡ δύναμη ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἐπιφέρει τὴ νίκη ἐναντίον τῶν ἰσχυρῶν καὶ ἄσπονδων ἐχθρῶν».
Πάνω ἀπ᾽ ὅλα, ἀντικρίζοντας τὴν ὀμορφιὰ καὶ τάξη τῆς φύσης, νὰ νιώθω πὼς αὐτὴ διδάσκει πὼς ὑπάρχει Θεὸς ποὺ δημιούργησε καὶ κυβερνᾷ τὸ σύμπαν καὶ τὴ δική μου ζωή!
Σὲ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποὺ μὲ ἄκουσες ἀπόψε καὶ μοῦ χάρισες βαθιὰ γαλήνη.
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»
«Ὁ Κόσμος τῆς Ἑλληνίδος»
«Χριστιανική Ἕνωσις Ἀκτῖνες»
Ἔτος 66ο – Ἰανουάριος – Φεβρουάριος 2020 – Ἀρ. Τεῦχος 637