Το καλοκαίρι του 1914 ο αδελφός του π. Ονούφριου Ανδρέας, πού έμενε στην πατρίδα τους, το Λούμπλιν, ήρθε στην Πετρούπολη, χίλια χιλιόμετρα περίπου μακριά, για να τον δει.
Δεν είχε φτάσει καλά-καλά στην πρωτεύουσα, όταν ξέσπασε ό Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αμέσως πήρε τηλεγραφική εντολή να επιστρέψει στο Λούμπλιν και να παρουσιαστεί στην τοπική στρατιωτική μονάδα. Αποχαιρετώντας τον αδελφό του ο π. Ονούφριος, με έκπληξη και λύπη παρατήρησε ότι αυτός δεν φορούσε σταυρό.
Αμέσως έβγαλε από τον λαιμό του τον δικό του σταυρό και τον πέρασε στον λαιμό του Ανδρέα.
– Να φοράς πάντοτε αυτόν τον σταυρό, του είπε, και να πιστεύεις ότι μπορεί να σε σώσει από τον θάνατο.
Ό Ανδρέας γύρισε ζωντανός και ακέραιος από τον πόλεμο.
Αργότερα, το 1919, και ενώ ο εμφύλιος πόλεμος βρισκόταν σε εξέλιξη, δούλευε σ’ ένα εργοστάσιο έξω από την πόλη Τσερκάσι της Ουκρανίας. Κάποια μέρα έφτασε στο εργοστάσιο μια έφιππη περίπολος πέντε Κοζάκων του Κουμπάν. Αφού έπιασαν τον Εβραίο επιστάτη του εργοστασίου, άρχισαν να τον κακοποιούν απάνθρωπα. Ό Ανδρέας τούς πλησίασε θαρρετά και μέ φανερή αγανάκτηση τούς είπε:
– Σταματήστε να χτυπάτε τον σύντροφό μας!
Ακούγοντας τη λέξη “σύντροφος”, ο επικεφαλής της περιπόλου έγινε έξαλλος και άρχισε να μαστιγώνει αλύπητα τον Ανδρέα με το καμουτσίκι του. “Υστέρα πέταξε το καμουτσίκι και για κάμποση ώρα τον χτυπούσε με τις γροθιές. Τέλος τράβηξε το πιστόλι του και πυροβόλησε τον Εβραίο. Τον σκότωσε με την πρώτη πιστόλια.
@media screen and (min-width: 1201px) {
.jzbma64074ab4ac9ec {
display: .;
}
}
@media screen and (min-width: 993px) and (max-width: 1200px) {
.jzbma64074ab4ac9ec {
display: .;
}
}
@media screen and (min-width: 769px) and (max-width: 992px) {
.jzbma64074ab4ac9ec {
display: .;
}
}
@media screen and (min-width: 768px) and (max-width: 768px) {
.jzbma64074ab4ac9ec {
display: .;
}
}
@media screen and (max-width: 767px) {
.jzbma64074ab4ac9ec {
display: .;
}
}
“Υστέρα πυροβόλησε τον Ανδρέα, αλλά αστόχησε. Ξαναπυροβόλησε. Και πάλι αστόχησε. όπως και την τρίτη και την τέταρτη φορά. Αφού ξόδεψε όλες του τις σφαίρες μάταια, πρόσταξε τούς τέσσερις άνδρες του να εκτελέσουν τον Ανδρέα.
Στο μεταξύ, από τα γρονθοκοπήματα το πουκάμισο του Ανδρέα είχε σκιστεί και ο σταυρός, πού του είχε δώσει ο π. Ονούφριος, φάνηκε κρεμασμένος στον λαιμό του.
Οι Κοζάκοι, στρέφοντας τα όπλα τους εναντίον του, είδαν τον σταυρό, πού την ώρα εκείνη έλαμψε κάτω από τις ακτίνες του ήλιου. Πυροβόλησαν σχεδόν ταυτόχρονα. Καμιά σφαίρα δεν βρήκε τον Ανδρέα. Συγκλονισμένοι, κατέβασαν τα όπλα. Ό επικεφαλής τούς πρόσταξε να πυροβολήσουν άλλη μια φορά. Αρνήθηκαν, λέγοντας:
– Δεν θα σκοτώσουμε έναν ορθόδοξο, πού φοράει σταυρό στο στήθος. Είναι φανερό πώς αυτός ο σταυρός τον φυλάει από τις σφαίρες μας.
Ανέβηκαν στ’ άλογά τους κι έφυγαν. “Έτσι, έσωσε τον Ανδρέα από τον θάνατο ο σταυρός αδελφού του.
Από το βιβλίο: Ηγουμένου Δαμασκηνού (Ορλόφσκι), Άγιοι κατάδικοι: Ρώσοι ιερομάρτυρες και ομολογητές του 20ού αιώνα. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2014
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ONLINE | Όλα τα άρθρα | Ορθοδοξία | Να φοράς πάντοτε αυτόν τον Σταυρό και να πιστεύεις ότι μπορεί να σε σώσει από τον θάνατο
Προηγούμενη δημοσίευση
Επόμενη δημοσίευση…σε λίγο