Τὸ φῶς Του σκεπάζει τὰ πάντα, καὶ τὸ σκότος ὅλου τοῦ κόσμου μοιάζει ὡς σπινθίρας ἀδύναμος ποὺ σβήνει. Ὅλα γύρω σου ἀλλάζουν· ὁ ἄνεμος δὲν εἶναι πια θόρυβος, εἶναι ἀνάσα τοῦ Πνεύματος· τὸ νερό δὲν εἶναι ἀπλὴ δρόσος, εἶναι σύμβολο ζωῆς αἰωνίου· τὸ ψωμί ποὺ κρατᾶς δὲν εἶναι ἄρτος πρόσκαιρος, ἀλλὰ προοίμιο τῆς Θείας Μεταλήψεως.
Ὅταν ἡ καρδιὰ συναντᾶ τὸν Οὐρανὸ, τότε γίνεσαι ἐσύ ὁ ναὸς ποὺ τελεῖται ἡ Μυσταγωγία.
Κάθε χτύπος σου ψάλλει δοξολογία· κάθε ἀνάσα σου γίνεται ἁγιασμός.
Οὐρανὸς δὲν εἶναι πια τόπος ἀπρόσιτος, ἀλλὰ βίωμα μυστικὸ ποὺ ἀνοίγεται μέσα σου.
Καὶ ὅταν ὁ Θεὸς σὲ καταδέχεται, οἱ Ἅγιοι γίνονται ἀδελφοὶ σου.
Ὅπως τὸ παιδὶ σφίγγει τὸ χέρι τοῦ πατέρα στὴν ὀμίχλη, ἔτσι κι ἐσύ νιώθεις τὴν παρουσία τους· ἔρχεται ὁ Ἅγιος Παΐσιος καὶ σοῦ ψιθυρίζει λόγια παρηγοριᾶς· ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος σε διδάσκει τὴ σιωπή· ἡ Ἁγία Εὐφημία σε διδάσκει ὑπομονὴ μέσα στὴν δοκιμασία· ὁ Ἅγιος Σπυρίδων σὲ ἐνισχύει στὴν ἁπλότητα. Δὲν τοὺς βλέπεις μὲ τὰ σωματικὰ μάτια, ἀλλὰ τοὺς νιώθεις μὲ τὴν καρδιά ποὺ φλέγεται.
Ὅταν ζεῖς τὴν Παρουσία τοῦ Θεοῦ, καταλαβαίνεις ὅτι ἡ γῆ δὲν εἶναι φυλακή, ἀλλὰ διάδρομος.
Τὰ πάθη μοιάζουν σχοινιὰ ποὺ λυγίζουν καὶ κόβονται μὲ μιὰ σταγόνα προσευχῆς.
Ὁ πόνος, ποὺ πρὶν σὲ βάραινε, γίνεται πύλη ποὺ σὲ περνᾶ στὴν ἐλπίδα.
Ἡ λύπη, ποὺ πρὶν σὲ ἔπνιγε, γίνεται ποταμὸς ποὺ σὲ ἀνεβάζει στὸν θρόνο τῆς χαρᾶς.
Ὅταν τὸν Θεὸν ἀκουμπᾶς, δὲν χρειάζεσαι πια λόγια· τὰ πάντα μιλᾶνε μὲ τὴν σιωπή τους.
Ἕνα ἀστέρι ποὺ λάμπει γίνεται μάρτυρας τῆς δόξης Του·
ἕνα φύλλο ποὺ πέφτει γίνεται σελίδα ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς σοφίας Του·
ἕνα παιδὶ ποὺ γελᾷ γίνεται φανέρωση τῆς Βασιλείας ποὺ ἔρχεται.
Καὶ τότε κατανοεῖς…
Ὅτι δὲν ὑπάρχει μοναξιά, γιατί ὁ Θεὸς ἐκεῖ·
Ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀπόγνωση, γιατί ὁ οὐρανὸς σὲ περιμένει·
Ὅτι δὲν ὑπάρχει θάνατος, γιατί ὁ Χριστὸς σὲ κρατᾷ ἀπὸ τὸ χέρι.
Ὅταν ζεῖς ἔτσι, γίνεσαι ζωντανὴ ὁμολογία, μυστικὸς μάρτυρας.
Δὲν χρειάζεται νὰ μιλήσεις· ἡ παρουσία σου μιλεῖ.
Σὰν λυχνάρι κρυμμένο, ποὺ ὅμως φωτίζει ὅλη τὴν οἰκία·
σὰν ἀθόρυβη σταγόνα, ποὺ ὅμως δροσίζει ὅλο τὸν κῆπο·
σὰν μικρὸς κρίκος, ποὺ ὅμως ἑνώνει τὴ γῆ μὲ τὸν οὐρανό.
Γιατί ὅταν ὁ Θεὸς σὲ γεμίζει, τότε γίνεσαι καὶ σὺ μικρὸς οὐρανός ἐπάνω στὴ γῆ·
μία ἄγραφη ἐπιστολή τῆς Χάριτος·
μία μαρτυρία ὅτι ἡ Αἰωνιότητα δὲν εἶναι μελλούμενο, ἀλλὰ παρὸν ποὺ ἀγγίζεται·
ἕνα θαῦμα ἀθέατο, μα ἀληθινὸ, ποὺ κρύβει μέσα του ὅλη τὴν εὐωδία τῆς Βασιλείας.
Ἀρχιμανδρίτης Νεκτάριος Γεωργίου
Καλημέρα, κόσμε· ἀς γίνουμε ὅλοι σήμερα ἕνα μικρὸ κομμάτι οὐρανοῦ ἐπάνω στὴ γῆ.
Σεπ 30, 2025Εκκλησία Online

Να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας, όχι με τους άλλους