«Τίς γάρ ἔγνω νοῦν Κυρίου ἤ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;» (Ρωμ. ια’ 34)

Ποιός γνώρισε τήν σκέψη καί τίς βουλές τοῦ Κυρίου; Ἤ ποιός ἔγινε σύμβουλός Του; Εἶναι κάποιες φορές στή ζωή μας πού τά λόγια σταματοῦν καί ἀρχίζει νά μιλᾶ ἡ καρδιά…

Ἡ ἱστορία κάθε ἀνθρώπου, κάθε ἔθνους, ἔχει διάφορες φάσεις, εὐχάριστες, ὡραῖες, ἀλλά καί δυσάρεστες, ἄσχημες, τρομερές.

Ἀναπολῶντας τες, ἐνδεχομένως νά θέλαμε κάποιες νά μήν ὑπῆρχαν, κι ἄν μπορούσαμε θά τίς τροποποιούσαμε. Ὅμως δέν εἶναι στό χέρι μας.

Μέσα στήν ὀρθόδοξη πίστη μας, ζοῦμε ὡς πραγματικότητα πώς ὅλα τά γεγονότα τῆς ζωῆς μας, ἀκόμα καί τά πιό ἀπρόσμενα καί δυσάρεστα, συμβάλλουν στήν πνευματική μας ὡριμότητα καί τελείωση.

Ὅλα συμβαίνουν γιά νά μᾶς ὁδηγήσουν στόν Θεό.

Δέν μποροῦμε νά ἐξηγήσουμε μέ τή δική μας, στενή λογική καί μικρή ὁρατότητα τά δεινά καί τά φοβερά αὐτῆς τῆς ζωῆς (θανάτους νέων ἀνθρώπων, φυσικές καταστροφές), διότι δέν μποροῦμε νά γνωρίζουμε τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κάθε παιδιοῦ Του, γιά τό ὁποῖο σταυρώθηκε καί μέ τή θυσία Του, τοῦ ἐξασφάλισε τή σωτηρία.

Λέχθηκε πώς ἡ ζωή μας μοιάζει μέ κέντημα πού οἱ ἀνακατεμένες κλωστές του ἀπό κάτω ἑτοιμάζουν τό ὡραῖο σχέδιο ἀπό πάνω.

Τώρα, δηλαδή στήν παροῦσα ζωή, δέν μποροῦμε νά ἐξηγήσουμε τά διάφορα συμβαίνοντα, πού μοιάζουν πιό πολύ μέ «ἀνακατεμένες κλωστές», χωρίς λογική καί ἐξήγηση.

Στό τέλος, ὅμως, θά φανεῖ πώς «τίποτα δέν εἶναι τυχαῖο» πώς ὅλα ἔχουν ἕναν καί μοναδικό σκοπό, τή σωτηρία μας καί τήν ἐξασφάλιση τῆς αἰώνιας ζωῆς.

Ἀλήθεια, δέν εἴμαστε πεταμένοι σ’ ἕνα ἀχανές σύμπαν, μόνοι κι ἀβοήθητοι.

Ἔχουμε ἕναν Θεό – Πατέρα, πού νοιάζεται γιά μᾶς, πού μᾶς ἀγαπᾶ καί μᾶς φροντίζει, ὄχι κατευθύνοντας τή ζωή μας, ἀλλά συμπορευόμενος μαζί μας.

Ἡ ἐμπειρία αὐτή γίνεται προσωπική μέσα στήν Ἐκκλησία μας, στό σημεῖο πού βιώσαμε τήν παρουσία Του, πού νιώσαμε τήν ἀγάπη Του, πού εἴδαμε τήν ἀθόρυβη ἐπέμβασή Του.

Τί νά πεῖς γιά τή σιωπή Του στήν κραυγή τοῦ ἀνθρώπου;

Πῶς νά ἐξηγήσεις τίς σκανδαλώδεις εὐεργεσίες Του σέ κάποιους καί τή φαινομενική ἀδιαφορία Του σέ ἄλλους; «Τίς ἔγνω νοῦν Κυρίου;». Ποιός μπορεῖ νά γίνει σύμβουλος ἤ δικηγόρος Του;

Ἔτσι, κοιτάζοντας τό πρίν τῆς ζωῆς μας (μεγάλο ἤ μικρό) ἤ καί τό τώρα, μέ αὐτά πού συμβαίνουν γύρω μας, μποροῦμε νά βεβαιώσουμε τίς στιγμές τῆς ζωντανῆς παρουσίας Του, ὅπως καί τίς σκληρές στιγμές τῆς σιωπῆς Του.

Μποροῦμε νά διακρίνουμε τήν ὀμορφιά τῆς ἐπίσκεψης τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί τή δυσκολία τῆς ἀπουσίας της.

Ὅλα αὐτά μπορεῖ καί νά μᾶς ἐπηρεάσουν θετικά, νά μᾶς βοηθήσουν νά ἀρχίσουμε μία νέα ζωή παραδομένοι στήν ἀγάπη καί στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ Πατέρα, μέ ἀγώνα νά ἀλλάζουμε ζωή.

Αὐτό, δηλαδή, πού ἡ Ἐκκλησία ὀνομάζει μετάνοια, δυναμική πορεία πρός τά ἐμπρός, πρός τήν αἰώνια μέρα, πού ὅλα ἀνακαινίζονται κι ὀμορφαίνουν, μέσα στό φῶς τοῦ Χριστοῦ.

Χ.Α. Ὁμάδα

Κιβωτὸς – Περιοδική ἔκδοση τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, Τεῦχος 79 – Μάρτιος 2023 

τό «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»