Ταχτσόγλου Καλλιόπη, ἠθοποιός
«Ἀγαπημένε μας τρυφερὲ πατέρα. Μὲ τὸν θάνατό σου σκοτείνιασαν ὅλα γύρω μας. Τὰ λουλούδια μαράθηκαν.
Τὰ πουλιὰ σώπασαν. Ὅλα βουβάθηκαν ἀπὸ τὶς δικές μας παιδικὲς καὶ νεανικὲς κραυγές ποὺ τὶς στέλνουμε στὸν ούρανὸ μαζὶ μὲ τοὺς λυγμούς μας. Ἐκείνοι ποὺ σὲ σκότωσαν θὰ εἶναι καταραμένοι. Γιατὶ σκότωσαν τὴν ἐλπίδα μας. Σκότωσαν τἠν παρηγοριά μας. Τὴν δύναμη. Τὸ φῶς γιὰ ἕνα καλύτερο αὔριο. Γιατὶ σκότωσαν ἐσένα, ἀγαπημένε μας Κυβερνήτη-Πατέρα.»
Ὁ θρηνώδης αὐτὸς λόγος, γράφτηκε ἀπὸ τὰ παιδιὰ ποὺ τόσο ἀγαποῦσε καὶ προστάτευε μὲ τὴν πολιτική του καὶ τὴν προσωπικότητά του, ὁ Καποδίστριας.
Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας. Ὀ μπαρμπα Γιάννης μας τοῦ λαοῦ μας. Ὁ Κυβερνήτης ποὺ σὰν σήμερα σκοτώσανε Ἀγγλογάλλοι ΜΑ ΜΕ χέρι ἑλληνικό !! Χέρι ἀνθρώπων ποὺ ἔβαλαν τὸ προσωπικό τους συμφέρον πάνω ἀπὸ τῆς πατρίδας τὴν προκοπή !!
Καὶ πουλημένοι Δημοσιογράφοι τὸν πολεμοῦσαν μὲ τὴν γνωστὴ μέθοδο τῆς δολοφονίας χαρακτήρων. Καὶ καθηγητὲς ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ τἄχα τὸν θαύμαζαν ἐνῶ τὸν ὑπέσκαπταν καὶ τὸν ἴδιο καὶ Ὅλα ὅσα πρέσβευε. Ὄλα ὅσα ἦταν σύμφωνα μὲ τὸ θεῖο θέλημα καὶ τὸν πόθο καὶ τὴν λακτάρα τοῦ λαοῦ.
Καλύτερα ποὺ ζῶ τώρα, μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι, παρὰ τότε ποὺ τὸ φῶς ἔσβησε καὶ μπροστὰ ἁπλώθηκε νύκτα μεγάλη.
Καλύτερα τώρα, στὸ πιὸ βαθὺ σκοτάδι ποὺ εἶναι πρὶν τὸ ξημέρωμα. Παρὰ τότε ποὺ ‘κεῖνα τὰ παιδιὰ ἐνῶ εἶχαν πατέρα ἔμειναν ὀρφανὰ καὶ ἐνῶ εἴχαν φῶς, τὸ ἔχασαν, καὶ σκοτείνιασαν ὅλα γύρω τους. Γιατὶ τότε ἔγινε ἡ ἀρχὴ τοῦ κακοῦ.
Γιατὶ τότε ἔσβησε ἡ ἐλπίδα νὰ ζήσουμε σὰν Ἔλληνες καὶ ὄχι σὰν κακέκτυπα τοῦ ἐαυτοῦ μας, τσαλαπατημένοι, τσαλακωμένοι, ἐξευτελισμένοι καὶ ζήτουλες..
Τὸ πέρασμα ἀπὸ τὸν «τίμιο ἐχθρό μας τὸν Τοῦρκο» στὸν ὕπουλο Φράγκο «ντυμένο φίλο» ἐχθρό μας, ἦταν ἀπελπιστικό, σκοτεινὸ καὶ δυσοίωνο καὶ πολυχρονισμένο. Δὲν θὰ ἤθελα τότε νὰ ζῶ.
Τώρα θέλω ποὺ ζῶ, τὸ πιὸ βαθὺ σκοτάδι πρὶν τὸ ξημέρωμα. Τώρα ποὺ ἡ κάθε μου μέρα περνάει μὲ πόνο καὶ δάκρυ καθὼς βλέπω τὴν πτώση μας, τὴν κατάντια μας, βλέπω τὴν βρωμιὰ καὶ τὸ ψέμα, καὶ τὴν δολιότητα καὶ τὴν ὑποκρισία μας.Καὶ τὴν ἀνοχή μας στὰ πιὸ ἀλλόκοτα καὶ παρὰ φύσιν φαινόμενα !
Τώρα ποὺ ἡ σαπίλα ξεχειλίζει καὶ θὰ χυθῇ, ὅπως προέβλεψε ὁ 5μισυ ἐτῶν τότε ποὺ τὸ εἶπε Πετροδυσσάκος μου, καὶ θὰ χαθῇ.
Μόνο μὴν πάρει πολλοὺς μαζί του. Μόνο ὁ Ἕλληνας, ὁ Ἕλληνάς μου ὁ αἰώνιος, ὁ ἀθάνατος, νὰ ξαναβρῇ τὸν φιλότιμο καὶ ἔνθεο ἐαυτό του, τὴν Ῥωμαίηκη ἀρχοντιά του, γιὰ νὰ μπορέσῃ νὰ σηκώσῃ τὸ ΦΩΣ !! Καὶ νὰ φωτίσῃ τὸν λαὸν τῆς Οἰκουμένης, τὸν ἀπεγνωσμένον λαό, μὲ ΦΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ.
ΣΩΣΟΝ ΚΥΡΙΕ ΛΑΟΝ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΡΥΣΑΙ ΗΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ.