Σχόλιο στο Ευαγγέλιο της Κυριακής μετά την Ύψωση
«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού».
Σκληρός ο λόγος! Ποιος, εύκολα και χωρίς πόνο, μπορεί να αρνηθεί τα θέλω του, τα χαρίσματά του, την ύπαρξή του, καίνά σηκώσει το σταυρό του, να δεχτεί τη δυσκολία του, τον πόνο του, τη δοκιμασία του;… Μόνο και μόνο για ν’ ακολουθήσειΑυτόν που δεν βλέπει, που δεν έχει εμπειρία καθώς με τους ανθρώπους;

Όμως, ο λόγος Του είναι αληθινός• δεν κοροιδεύει, υποσχόμενος ψεύτικους ουρανούς και κατά φαντασία ευτυχία.
Μία τέτοια «ακολουθία» στηρίζεται στην ελευθερία. Αυτό το «όστις θέλει» διευρύνει τους ορίζοντες του προσώπου και το καθιστά ισότιμο του θεικού προσώπου. Μπορείς και να πείς «δεν θέλω», χωρίς την απειλή της τιμωρίας του δυνατού Θεού.
Το «όστις θέλει» σου δίνει τη δύναμη να Τον ακολουθήσεις «όπουάνυπάγη», στηριγμένος στην αγάπη που σου έχει. Το κάνεις ελεύθερα, επώδυνα, χαρούμενα, γιατί ξέρεις ότι κι ο ίδιος αρνήθηκε τον εαυτόν Του και σήκωσε το Σταυρό Του για χάρη σου.
Τώρα, συν-πορεύεσαι, συν-σταυρώνεσαι, γι’ αυτό και συν-ανασταίνεσαι. «Χάνεις τη ζωή σου» καίτή σώζεις. Γίνεσαι το ίδιο με τον Εσταυρωμένο Κύριό σου – περιφρονείσαι, εγκαταλείπεσαι, σταυρώνεσαι – και γεύεσαι δυναμικά τη Βασιλεία του Θεού, δηλαδή Εκείνον.
Κι ακόμα, σ’ αυτή την πορεία δεν είσαι μόνος. Τότε και σήμερα και μέχρι συντελείας του αιώνος, εκατομμύρια άνθρωποι, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, θα Τον ακολουθούν στηριγμένοι στο λόγο Του, τον σκληρό, τον αληθινο, τον καθοριστικό, που ενεργοποιεί την καρδιά και κάμνει ο,τι το λογικό αδυνατεί.