Κάποιος νέος που έκανε άσωτη ζωή, μπήκε μια μέρα από περιέργεια σε μία Εκκλησία, που ήταν φημισμένη για την ωραία της εικονογράφηση.
Εκεί είδε μια πολύ παράξενη εικόνα, που κίνησε την προσοχή του: Παρατήρησε μια αγιογραφία που παρίστανε τον Προφητάναξ Δαβίδ, βυθισμένο στον πόνο της μετανοίας και με τα δάκρυα στα μάτια.
Δίπλα στον Δαβίδ βρισκόταν ένας Άγγελος, που κρατούσε ένα ποτήρι και μάζευε τα δάκρυα και τα πρόσφερνε ψηλά στον Ύψιστο Παντοδύναμο.
Κάτω από τον «πίνακα», υπήρχε η επιγραφή με τα λόγια παρμένα από τον Ιερό Αυγουστίνο:
«Ο Δαβίδ αμάρτησε μια φορά και έκλαψε όλη του τη ζωή και εσύ αμάρτησες τόσες φορές και δεν έκλαψες ποτέ…».
Ο νέος συγκινήθηκε από τον »πίνακα» και την επιγραφή και έκανε τη σκέψη:
«Αλήθεια, εγώ αμάρτησα τόσες φορές στη ζωή μου και μέχρι σήμερα, δεν έχυσα ούτε ένα δάκρυ. Ως πότε θα πάει έτσι η ζωή μου;»
Και μη μπορώντας τη συγκίνησή του, έπεσε στα γόνατα και έκλαψε πικρά την περασμένη του ζωή..
*****
– Τί είναι τα δάκρυα; ρώτησαν ένα γιατρό.
– Πόνοι της καρδιάς που υγροποιούνται, είπε.
– Τί είναι τα δάκρυα; ρώτησαν και ένα μοναχό.
– Το χάδι του Θεού στον άνθρωπο, απάντησε εκείνος..
ΠΗΓΗ