Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή της θεραπείας του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών (Κυρ. στ Λουκά) παρατηρούμε δύο εικόνες και μία αντιστστοιχία!
Οι δυο εικόνες είναι του δαιμονιζομένου πριν συναντήσει τον Χριστό και η εικόνα του μετά την συνάντηση και την θεραπεία του.
Και η αντιστοιχία είναι του μακράν του Χριστού ανθρώπου (χωρίς βέβαια να είναι δαιμονιζόμενος) και του ανθρώπου μετά την συνάντησή του με τον Χριστό. Ας παρακολουθήσουμε την περικοπή (Λουκά η, 26-39 ).
Εικόνα πρώτη: ο δαιμονιζόμενος πριν συναντήσει τον Χριστό.
1. «Ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο». Αντιστοιχία : Ο μακράν του Χριστού άνθρωπος είναι ντυμένος και ίσως με ακριβά ενδύματα, όμως είναι απογυμνωμένος από την Χάρη του Θεού. Έχασε την «θεοΰφαντον στολήν της Χάριτος». Ποια μεγαλύτερη γύμνια!
2. «εν οικία ουκ έμενεν». Ο χωρίς Χριστό άνθρωπος μένει σε οικία, αλλά,συνήθως,χωρίς επικοινωνία. Ζει με τους άλλους σε παράλληλες μοναξιές,εγκλωβισμένος στο εγώ του.
3. «εδεσμείτο αλύσεσι και πέδαις φυλασσόμενος». Δεμένος,πολλές φορές,με αλυσίδες παθών ο άνθρωπος χωρίς Χριστό. Και ακόμη επιθετικός, εριστικός και κάποτε επικίνδυνος. Γιατί δεν έχει εσωτερική ισορροπία.
4. «ηλαύνετο εις τας ερήμους». Ο μακράν του Χριστού ζει σε ψυχική ερημία. Παρά τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, αυτός αισθάνεται πολλές φορές έρημος, μόνος «ενδεής και περιδεής, άπορος και απορημένος».
5. Έμενε «εν τοις μνήμασιν». Ο άνθρωπος χωρίς Χριστό δεν ζει στα μνήματα, αλλά νοιώθει και είναι εσωτερικά νεκρός. «Όνομα έχει ότι ζη» κατά την Αποκάλυψη «και νεκρός» είναι (Αποκ. γ, 1).
Ζει χωρίς αγάπη, χαρά, ειρήνη. Και ας αυταπατάται με υποκατάστατά τους. Ζει ζωή χωρίς την Ζωή, τον Χριστό.
Εικόνα δεύτερη: Ο δαιμονιζόμενος μετά την συνάντηση με τον Χριστό και την θεραπεία του παρουσιάζεται:
1. «Ιματισμένος». Αντιστοιχία : Ο άνθρωπος κοντά στον Χριστό ενδύεται την «στολήν την πρώτην» (Λουκά ιε, 22), πετώντας τα κουρέλια των παθών.
Επανενεργοποιείται το «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» του Βαπτίσματος (Γαλάτ. γ, 21 ), αφού με την μετάνοια απεκδύεται «τον παλαιόν άνθρωπον» (Κόλας. γ, 9).
2. «σωφρονών»: Με σώες τις φρένες. Και ο κατά Χριστόν άνθρωπος γίνεται σώφρων : φρόνιμος, συνετός, ισορροπημένος.
3. «καθήμενος παρά τους πόδας του Ιησού». Και ο πιστός μένει κοντά στο Χριστό. Τότε «κοινωνεί» και με τους ανθρώπους «εν Χριστώ» « Χριστός γαρ εστίν ο της ενότητος σύνδεσμος» (Αγ. Ι. Χρυσόστομος).
Μέσα στην Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, δεν είμαστε «ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των Αγίων και οικείοι του Θεού» (Έφες. Β, 19).
Και τότε ο άνθρωπος, σαν τον πρώην δαιμονιζόμενο, « κηρύσσει» με τον λόγο του και κυρίως με την ζωή του «όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς».
Οκτ 26, 2025Εκκλησία Online
Άγιος Δημήτριος γιορτή -26 Οκτωβρίου: Το θαυματουργό μύρο του Αγίου
