Ι.Μ. ΜΑΝΗΣ: Ο φόβος του Θεού τυγχάνει εξόχως διδακτικός και ευεργετικός. Αποτελεί βιβλική αρχή και πρεπόντως ανακηρύσσεται ως «αρχή σοφίας», από τον προφητάνακτα Δαυίδ: «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου» (Ψαλμ. 110,10) και στη συνέχεια, την ίδια έννοια βρίσκουμε και στις «Παροιμίες» του Σολομώντος: «Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου, σύνεσις δε αγαθή πάσι τοις ποιούσιν αυτήν» (Παροιμ. Σολομ. 1,7).
Στη δε «Σοφία Σειράχ», η έννοια αυτή, του φόβου του Θεού, αναπτύσσεται διεξοδικότερα: «Φόβος Κυρίου δόξα και καύχημα, και ευφροσύνη και στέφανος αγαλλιάματος˙ φόβος Κυρίου τέρψει καρδίαν, και δώσει ευφροσύνην και χαράν και μακροημέρευσιν… φόβος Κυρίου δόσις παρά Κυρίου, και επ’ αγαπήσεως τρίβους καθίστησι… αρχή σοφίας φοβείσθαι τον Κύριον… πλησμονή σοφίας φοβείσθαι τον Κύριον… στέφανος σοφίας φοβείσθαι τον Κύριον… ρίζα σοφίας φοβείσθαι τον Κύριον» (Σοφ. Σειρ. 1, 11-20). Είναι όπως αποκαλύπτεται, λόγοι αυθεντικοί, ρήματα ζωής, λέξεις μετρημένες. Φόβος Θεού, που σημαίνει σέβας και αγάπη προς τον Δημιουργόν Θεόν και πιστή εφαρμογή των εντολών Του.
Σπουδαιότατο και χαρακτηριστικότατο παράδειγμα είναι ο Αβραάμ. Όταν ο Πατριάρχης εκείνος, ο Αβραάμ, έλαβε την εντολή τον μοναδικό του υιό, να τον προσαγάγει εις θυσία, ούτε για μία στιγμή δεν δίστασε, να εκτελέσει την θεία αυτή εντολή. Και τούτο, επειδή ο φόβος του Θεού, δηλαδή ο σεβασμός και η αγάπη του προς Εκείνον, ήταν υπέρτερη του πατρικού φίλτρου. Γι’ αυτό και ο άγγελος Κυρίου, εμπόδισε το υψωμένο χέρι του, που κρατούσε το μαχαίρι για την θυσία και του είπε: «Μη επιβάλης την χείρα σου επί το παιδάριον, μηδέ ποιήσης αυτώ μηδέν˙ νυν γαρ έγνων ότι φοβή τον Θεόν συ και ουκ εφείσω του υιού σου του αγαπητού δι’ εμέ» (Γεν. 22,12).
Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι ο σαρκικός πειρασμός, που προκλήθηκε από την γυναίκα του Πετεφρή στον Ιωσήφ, που ήταν στην ακμή της νεότητός του και πόσο τ’ απαντητικά λόγια του υπήρξαν καθωριστικά ακριβώς διότι είχε μέσα του τον φόβο του Θεού λέγοντας: «Πως ποιήσω το ρήμα το πονηρόν τούτο και αμαρτήσομαι εναντίον (=ενώπιον) του Θεού» (Γεν. 39,9) και έφυγε έξω από την οικία διατηρώντας την καθαρότητα της καρδίας του. Ο φόβος του Θεού τον συνεκράτησε. Άλλο παράδειγμα είναι ο θεόπτης Μωϋσής, ο οποίος μπροστά στη φλεγόμενη βάτο στο όρος Χωρήβ και στο άκουσμα της φωνής του Θεού νοιώθει σε εντονότατο βαθμό τον φόβο του Θεού και κυριευμένος από ιερό δέος δεν τολμά να ρίξει το βλέμμα του προς τον Θεό (Εξ. 3, 1-6).
Στο Δευτερονόμιο επίσης, διαβάζουμε την εντολή: «Και νυν, Ισραήλ, τι Κύριος ο Θεός σου αιτείται παρά σου, αλλ’ ή φοβείσθαι Κύριον τον Θεόν σου και πορεύεσθαι εν πάσαις ταίς οδοίς αυτού και αγαπάν αυτόν και λατρεύειν Κυρίω τω Θεώ σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου, φυλάσσεσθαι τας εντολάς του Κυρίου του Θεού σου και τα δικαιώματα αυτού, όσα εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον, ίνα ευ σοι η;» (Δευτερ. 10, 12-13). Δεν είναι δε άνευ προσοχής και η διαπίστωση ότι περί τις εξήντα φορές αναφέρεται η έννοια του φόβου του Θεού στον Ιερόν Ψαλτήρα.
*
Ο φόβος, επομένως, αυτός του Θεού, δεν τυγχάνει δουλικός, αλλ’ υιικός, ο οποίος σαφέστατα εκδηλώνεται ως βαθύτατος σεβασμός και ως θερμή αγάπη προς τον Πλάστη μας. Σεβασμός και αγάπη, που ενώνονται στην τήρηση των εντολών. Διεκήρυξε ο ίδιος ο Χριστός: «Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστιν ο αγαπών με˙ ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του πατρός μου και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν» (Ιω. 14,21).
Ο Απ. Παύλος που θα τελειοποιήσει το θέμα της αγάπης προς τον Θεόν θα γράψει: «Πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος, ούτε ζωή, ούτε άγγελοι, ούτε αρχαί, ούτε δυνάμεις, ούτε ενεστώτα, ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα, ούτε βάθος, ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Ρωμ. 8, 38-39) και θα παροτρύνει για τον πνευματικό αγώνα μας ότι αυτόν τον αγώνα οφείλουμε να τον επιτελούμε με φόβον Θεού. Συνιστά: «Καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Β’ Κορ. 7,1).
Μαρ 23, 2023Εκκλησία Online
Εορτολόγιο Παρασκευή 24 Μαρτίου 2023 – Όσιος Αρτέμων