Να προσεύχεσαι για τους άλλους, όπως προσευχόσουν για τον εαυτό σου, γιατί όλοι είμαστε ένα, παιδιά του Ουράνιου Πατέρα.
Όταν προσεύχεσαι, προσπάθησε να προσεύχεσαι περισσότερο για τους άλλους παρά για τον εαυτό σου μόνο, και κατά τη διάρκεια της προσευχής προσπάθησε με ζωηρότητα να βλέπεις μπροστά σου όλη την ανθρωπότητα, σαν να αποτελεί μαζί σου ένα σώμα, τον καθένα δε ιδιαίτερα, σαν να αποτελεί μέλος του σώματος του Χριστού και δικό σου μέλος, «ότι εσμέν αλλήλων μέλη», επειδή είμαστε ο ένας μέλος του άλλου (Προς Εφεσίους. 4,25).
Να προσεύχεσαι για όλους όπως θα προσευχόσουν για τον εαυτό σου, με την ίδια ειλικρίνεια και τον ίδιο ζήλο. Να θεωρείς τις αδυναμίες και τις ασθένειές τους σαν δικές σου. Την πνευματική τους αμάθεια, τις αμαρτίες και τα πάθη τους σαν δικά σου. Τέτοια προσευχή θα γίνει αποδεκτή με μεγάλη ευνοϊκή διάθεση από τον Ουράνιο Πατέρα, τον Φιλικότατο κοινό Πατέρα όλων, κοντά στον Οποίο δεν υπάρχει ιδιαίτερη προτίμηση σε πρόσωπα, προσωποληψία, ούτε μεταβολή στην απέραντη αυτή αγάπη που περιλαμβάνει και συντηρεί όλα τα δημιουργήματα.
(Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, «Με ποιον μιλάς ψυχή μου; Λόγος περί προσευχής», εκδ. «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ», σ. 91-92)