Είναι αλήθεια πως η Θεσσαλική πεδιάδα μέσα στους αιώνες έχει αναδείξει πληθώρα Αγίων όλων των κοινωνικών τάξεων. Από τη μία έχουμε τις Αγίες Ζηναΐδα και Φιλονίλλη της Δημητριάδος, τον Άγιο Νικόλαο των Βουναίνων, και τους Αγίους Τρείς Νεομάρτυρες της Διάβας Καλαμπάκας, δηλαδή Κωνσταντίνο, Αθανάσιο και Πολύζο Πολυζώη.
Αυτοί όμως οι Άγιοι αν και προσέφεραν το ασκητικό και μαρτυρικό τους αίμα, όταν το απαίτησαν οι συνθήκες, δεν ενδύθηκαν την ιερατική χλαίναν της Εκκλησίας, όπως άλλοι Άγιοι της Θεσσαλίας. Σήμερα αναφερόμαστε στον Άγιο ένδοξο Ιερομάρτυρα Σεραφείμ, Αρχιεπίσκοπο Φαναρίου και Νεοχωρίου τον Θαυματουργό, Πολιούχο της Καρδίτσας.
Ο Άγιος Σεραφείμ γεννήθηκε το 1550 στο χωριό Πεζούλα ή Μπεζ(ι)ούλα των Αγράφων της Θεσσαλίας, από ένα ευσεβές ανδρόγυνο, τον Σωφρόνιο και τη Μαρία Αθανασίου. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Σωτήριος, ενώ διακρινόταν για την ευφυΐα και οξυδέρκειά του, ανάμεσα στους συμμαθητές του.
Ωστόσο, ποθώντας τη μοναχική ζωή, προσήλθε στη Ιερά Μονή Κορώνης ή Κρυεράς Πηγής, σε ηλικία 17 ετών, όπου εκάρη μοναχός, εχειροτονήθη διάκονος και πρεσβύτερος, ενώ τέλος, ανέλαβε και ηγούμενος της ιστορικής αυτής μονής των Αγράφων .
Στη συνέχεια, ο Άγιος Σεραφείμ κατά το έτος 1587, για τα πολλά του χαρίσματα, εξελέγη επίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου, ενώ από το 1595, προβιβάσθηκε σε Αρχιεπίσκοπο με τον ίδιο τίτλο. Η έδρα του Αγίου Σεραφείμ ήταν το χωριό Φανάρι Καρδίτσας.
Κατά το έτος 1601 ο -τότε- μητροπολίτης της Λάρισας Διονύσιος ο Φιλόσοφος ή Σκυλόσοφος (χλευαστικά τον αποκαλούσαν έτσι οι Οθωμανοί κατακτητές), υποκίνησε μία επανάσταση κατά των Τούρκων, η οποία βέβαια απέτυχε. Ως αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας του, οι Τούρκοι επιζητούσαν εκδίκηση από τους χριστιανικούς πληθυσμούς της γύρω περιοχής. Και έτσι, ξεκίνησε και για τον Άγιο Σεραφείμ ο δρόμος του μαρτυρίου.
Οι Τούρκοι, φθονώντας τον άκακο ποιμένα Σεραφείμ για το έργο του, θέλησαν να τον εξοντώσουν και βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία εξαιτίας του πρόσφατου κινήματος του Διονυσίου. Σιδηροδέσμιο λοιπόν, τον παρουσίασαν στον Τούρκο διοικητή του Φαναρίου, Χαμουζάμπεη, ζητώντας του να αλλαξοπιστήσει, αποκαλύπτοντας τους παράλληλα και τα ονόματα των συνυπεύθυνων της επανάστασης του Διονυσίου.
Εκείνος όμως αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει, με αποτέλεσμα να αρχίσουν τα φρικτά βασανιστήριά του. Πρώτα του αφαίρεσαν τα αρχιερατικά του άμφια, εν συνεχεία,τον φυλάκισαν, τον ράβδισαν αλύπητα επί πολλές ημέρες και τέλος, τον τοποθέτησαν στη γη βάζοντας πάνω του μία μεγάλη πέτρα. Κατόπιν, του έκοψαν τη μύτη, ενώ τελικά τον σούβλισαν ζωντανό, αποκόπτοντας τη τίμια κεφαλή του από το σώμα του.
Αυτή τη τίμια κεφαλή, τη τοποθέτησαν σύμφωνα με τη τουρκική διαταγή επί τρεις ημέρες στη κεντρική πλατεία των Τρικάλων, προς παραδειγματισμό των ντόπιων Χριστιανών. Μαθαίνοντας τα σχετικά με τη παρουσία της τιμίας κάρας του Αγίου Σεραφείμ στα Τρίκαλα, ο -τότε- ηγούμενος της Ιεράς Μονής Δουσίκου, πλήρωσε έναν αλβανικής καταγωγής Χριστιανό, για να μεταφέρει τη κεφαλή του μαρτυρικού επισκόπου στο μοναστήρι του. Ωστόσο, ενώ προσπαθούσε να αποσπάσει τη κεφαλή του Αγίου από τα δεσμά της, έγινε αντιληπτός από τους Τούρκους φύλακες και για να γλυτώσει πέταξε τη τιμία κάρα στο Πηνειό ποταμό.
Σε εκείνο το σημείο του ποταμού κάποια στιγμή, μερικοί ψαράδες αντιλήφθηκαν τη παρουσία αυτού του πολύτιμου θρησκευτικού κειμηλίου, το οποίο εξέπεμπε ένα υπερκόσμιο φως μέσα στη νύκτα και αφού πληροφορήθηκαν τα σχετικά περί του μαρτυρίου του Αγίου Σεραφείμ, μετέβησαν στη μονή Δουσίκου και παρέδωσαν στον ηγούμενο αυτό τον πολύτιμο πνευματικό θησαυρό.
Μόλις όμως, ο ηγούμενος της μονής Κορώνης έμαθε για τον ακριβή τόπο παραμονής της κεφαλής του Σεραφείμ, ζήτησε από τον -τότε- μητροπολίτη Λαρίσης και Τρίκκης, στον οποίον υπάγονταν πνευματικά η περιοχή της Θεσσαλίας, να επιληφθεί του θέματος και να αποφασίσει εκείνος για το μέλλον αυτού του ιερού σεβάσματος.
Έτσι και έγινε. Ο αρχιερέας της Λάρισας, τοποθέτησε τη τιμία κεφαλή επάνω σε ένα γαϊδουράκι, στο μέσον της απόστασης των δύο μοναστηριών, αφήνοντάς τοελεύθερο. Και παραδόξως, το ζωντανό βρέθηκε έξωθεν της πύλης της Ιεράς Μονής Κορώνης. Τότε όλοι, εξέλαβαν τη κίνησή αυτή του υποζυγίου, ως επιθυμία του Αγίου Σεραφείμ να επιστρέψει στο πνευματικό του λιμάνι, στον τόπο δηλαδή της μοναχικής του αφιερώσεως. Έκτοτε, η Τιμία Καρά του Αγίου Σεραφείμ φυλάσσεται ως πολύτιμος μαργαρίτης και θησαυρός στην Ιερά Μονή Κορώνης, αποτελώντας τον φύλακα της μονής και της ευρύτερης περιοχής της Καρδίτσας.
Η μνήμη του τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου, ημέρα της φρικτής τελειώσεώς του, αλλά και σε άλλες ημερομηνίες μέσα στο εκκλησιαστικό έτος, σε διάφορες τοποθεσίες ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό (π.χ. στη Κωνσταντινούπολη και την Αυστραλία).
Ο Άγιος Σεραφείμ έχει τελέσει έως σήμερα πολλά θαύματα, ιδίως εναντίον της πανώλης, της ανομβρίας, των εντόμων και του καρκίνου. Κείμενα προς τιμήν του έχουν γράψει κατά καιρούς ο Άγιος Αναστάσιος ο Γόρδιος, ο Χριστόφόρος Προδρομίτης ο Κολλυβάς και ο Ιωσήφ εξ Αγράφων. Εικόνες του υπάρχουν σε πολλά μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού, όπως στη Θεσσαλονίκη (Ιερός Ναός Αγίου Μηνά, Ασβεστοχώρι κ.α.) και στη Φθιώτιδα. Τέλος, τιμάται ως ο Πολιούχος και Έφορος της Καρδίτσας και της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων.
Πηγή: Σάββας Νανάκος, Ο Άγιος Νεομάρτυς Σεραφείμ, Τομ. Α΄, Έκδοσις Ε΄, Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, Καρδίτσα, 2002.
