Όπως κάθε χρόνο, δυστυχώς και φέτος επαναλαμβάνεται το ειδωλολατρικό έθιμο των ΜΩΜΌΓΕΡΩΝ .Σαν ιερέας οφείλω να ενημερώσω τους ενορίτες μου για τον κίνδυνο και ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του… Τις άγιες ημέρες που διανύουμε ,ο Θεός μας αποκαλύπτει την αγάπη του. Για εμάς σαρκώθηκε, έγινε άνθρωπος, ώστε να μας δείξει τον δρόμο που θα μας οδηγήσει στην αιώνια χαρά του Παραδείσου. Ό δρόμος αυτός είναι δρόμος της ειρηνικής εφαρμογής των εντολών του Θεού και της απομάκρυνσης από τα έργα του σκότους ,του διαβόλου που γίνονται εμφανή με την ταραχή, ακαταστασία και την αλλοίωση της κατ’ εικόνα Θεού δημιουργίας του ανθρώπου.
 Ό φυσιολογικός τρόπος ζωής του ανθρώπου είναι η διαρκής προσευχητική επικοινωνία με τον Θεό και η πραγματοποίηση των εντολών Του , που είναι απλά οι « οδηγίες χρήσης του κατασκευαστή » για να είναι ο άνθρωπος χαρούμενος και ευλογημένος (άλλο χαρά κι άλλο ξέφρενο γλέντι ,που ψυχικά φθείρει τον άνθρωπο). 
Όταν ο άνθρωπος ζει διαφορετικά, οπωσδήποτε χάνει την προστασία και την ευλογία του Θεού και ακολουθώντας τη δική του επιλογή παραδίνεται στο διάβολο, που δεν είναι καθόλου καλό « αφεντικό»… Το αποτέλεσμα είναι να απολαμβάνει τους καρπούς των πράξεών του. 
Ό διάβολος για να επιτύχει τον σκοπό του δεν αποκαλύπτει την αποτρόπαια όψη του, αλλά κρύβεται πίσω από διάφορα προσωπεία. Ενα απ’ αυτά είναι τα διάφορα καρναβάλια, που είναι ειδωλολατρικής προέλευσης και παρουσιάζονται ως αθώα, στην πράξη όμως είναι ολέθρια. Αυτό συμβαίνει και με τους « μωμόγερους».
 Σύμφωνα με τη λαογραφία, το έθιμο αυτό βασίζεται στη λατρεία του ειδωλολατρικού «θεού» ΜΩΜΌΥ (θεού της χλεύης , του σαρκασμού, της κοροιδίας κ.α.). οι 12 χορευτές επέχουν τη θέση των ισάριθμων ιερέων του μώμου, της αρχαιότητος. Με το δρώμενο αυτό πιστεύεται από τους αφελείς ότι εξευμενίζονται τα κακά πνεύματα(ξορκίζεται το κακό).
Η μεταγενέστερη προσθήκη χριστιανικών συμβόλων στην αμφίεση των μωμόγερων ,καθόλου δεν ελαφραίνει την κατάσταση, αντιθέτως επισύρει και την μομφή της βλασφημίας, όπως και η διαπόμπευση του νυφικού ενδύματος , που είναι κάτι το ιερό για την Εκκλησία. 
Σ’αυτό το έθιμο βλέπουμε την παρουσία του «διαβόλου», ανδρών που ντύνονται γυναίκες, ερωτοτροπίες και αισχρότητες μεταξύ τους, μασκαρέματα , αναστάτωση, ταραχή, πανδαιμόνιο. Δαιμονικές τελετές που έχουν σκοπό να μολύνουν τις ψυχές των ανθρώπων αυτή την αγία περίοδο των Χριστουγέννων και Θεοφανείων(όπως γίνεται και με το «έθιμο» της χαρτοπαιξίας την παραμονή της 1ης Ιανουαρίου).Και το επιχείρημα κάποιων ,ότι οι δώδεκα χορευτές συμβολίζουν τους 12 μήνες επιβεβαιώνει την ειδωλολατρική προέλευση του εθίμου, αφού στην ειδωλολατρεία είναι σύνηθες το φαινόμενο της προσωποποίησης των στοιχείων της φύσης.
 Εκτός από τη γενική εικόνα ,μπορούμε να δούμε εν συντομία τι λένε οι άγιοι της Εκκλησίας μας και για κάποια επιμέρους σημεία (για να το αναλύσουμε πλήρως πρέπει να γραφεί ολόκληρο βιβλίο). Ό 62ος κανόνας της ΣΤ’ Όικουμενικής Συνόδου ορίζει να αφορίζονται από την Εκκλησία όσοι άνδρες μεταμφιέζονται σε γυναίκες(και το αντίστροφο)και κάνουν διάφορα ειδωλολατρικά έθιμα και όσοι φορούν προσωπεία και κάνουν «αυτές τις δαιμονικές πλάνες»(επί λέξει). 
Στην Παλαιά Διαθήκη επίσης λέει ότι είναι βδέλυγμα για τον Θεό, ο άνδρας που ντύνεται με γυναικεία ρούχα(Δευτερονόμιο 22,5). 
Πόσο μάλλον στην Καινή Διαθήκη…Τι να πει κανείς γι’ αυτούς που υποδύονται τον ίδιο το διάβολο. Τι πιο απεχθές μπορεί να υπάρξει για τον Δημιουργό μας, από το να βλέπει τον άνθρωπο που έπλασε κατ’ εικόνα Του, να εικονίζει τον διάβολο, τον εχθρό του… και όλοι οι συμμετέχοντες να χαίρονται και να παρακολουθούν τα γεγονότα (μέχρι και αθώα παιδάκια). 
Ας σημειωθεί ότι ο 60ος κανόνας των αγίων Πατέρων της ΣΤ’ Όικ. Συνόδου ,υποβάλλει αυτούς που υποδύονται στα θέατρα τους δαιμονισμένους στο επιτίμιο που είναι για τους όντως δαιμονισμένους. Τι θα έλεγαν γι’ αυτούς που υποδύονται τον ίδιο τον διάβολο! Διερωτώμαι… ο μώμος ή οι μωμόγεροι έχυσαν το αίμα τους πάνω στο Σταυρό για τη σωτηρία μας; ‘Όλη αυτή η ακαταστασία δε μας προβληματίζει ;Δε μας περνά από το νου ότι βάζουμε στα σπίτια μας τον διάβολο με όλη την «πομπή» του, την οποία υποσχεθήκαμε ότι εγκαταλείπουμε κατά την βάπτισή μας; Διότι αυτό σημαίνει το «αποτάσσομαι τω σατανά συν πάση τη πομπή αυτού». Δε σκεφτόμαστε ότι δίνουμε δικαιώματα στο διάβολο να μας δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα; 
 Αρκετές συζητήσεις γίνονται στα χωριά που γίνεται το έθιμο για το αν είναι τυχαία διάφορα ατυχήματα και τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν κατά καιρούς σε διοργανωτές του εθίμου. 
Ό Χριστός λέει στο Ευαγγέλιο πως όπου είναι ο θησαυρός μας εκεί είναι και η καρδιά μας . Αραγε πόσοι εκκλησιάζονται τα Χριστούγεννα σε σύγκριση με αυτούς που ακολουθούν αυτό το δαιμονικό έθιμο; 
Μήπως τελικά κάποιοι έχουν μέσα τους σε υψηλότερη θέση τον οποιονδήποτε «μώμο» από τον αληθινό Θεό; Σκεφτόμαστε άραγε ότι ο Θεός θα μας κρίνει από τα έργα κι όχι από τα λόγια μας; Πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή κατά τον Απόστολο Ιάκωβο. Αν τα έργα μας είναι ειδωλολατρικά, πως θα μας φυλάξει ο Θεός, ο οποίος σέβεται την ελευθερία της επιλογής μας ;
 Ας πάψουμε τις δικαιολογίες – «προφάσεις εν αμαρτίαις» με τις οποίες προσπαθούμε να εφησυχάζουμε τη συνείδησή μας .Ό Χριστός μας ξεκαθάρισε στο Ευαγγέλιο ότι δεν είναι δυνατόν να «δουλεύουμε σε δύο κυρίους», στον Θεό και στο διάβολο. Ως πότε θα παίζουμε με τη σωτηρία της ψυχής μας; Ως πότε θα δίνουμε δικαιώματα στον εχθρό μας διάβολο να μας απομακρύνει από τον Θεό και να μας κάνει υποχείριό του, βασανίζοντάς μας έως απελπισίας;
 Αυτά που έγραψα, τα έγραψα μόνο για τους καλοπροαίρετους, που ενδεχομένως παρασύρθηκαν και για να μη θεωρηθεί η σιωπή μου ως συμφωνία και έχω ευθύνη για την απώλεια των ενοριτών μου. Επίσης επειδή αγαπητά μας πρόσωπα ,από άγνοια – θέλω να πιστεύω- εμπλέκονται σ’ αυτό το έθιμο . Όποιοι ενεπλάκησαν σ’αυτό , ενεργά ή ως θεατές, θα πρέπει να εξομολογηθούν με μετάνοια και σταθερή απόφαση να μην ασχοληθούν ξανά με κάτι παρόμοιο και ακολουθώντας τις οδηγίες του πνευματικού πατέρα τους , να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με τον Θεό, ο οποίος αναμένει τη μετάνοιά μας και επιθυμεί τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Για τους κακοπροαίρετους -που πάντα υπάρχουν- ευχόμαστε να μη μετανοήσουν γι’αυτή την επιλογή τους όταν πλέον είναι πολύ αργά… Μόνη ελπίδα , η αληθινή μετάνοια και απόρριψη των λανθασμένων εθίμων με τα ολέθρια αποτελέσματά τους.
Με αγάπη Χριστού Σε κάθε καλοπροαίρετο αδελφό π.Γεώργιος