Φήσεις τὸ ῥητὸν καὶ θανών, Μωσῆ μέλα.
«Ἄνθρωπος ὄψιν, καὶ Θεὸς τὴν καρδίαν».
Θάψαν ἐν εἰκάδι Μωσῆν ὀγδόῃ Αἰθιοπῆα.
Ὁ ὅσιος Μωυσῆς ἦταν ἀγορασμένος δοῦλος κάποιου πλούσιου κτηματία. Εἶχε χαρακτῆρα σκληρὸ καὶ δύστροπο καὶ καθημερινὰ δημιουργοῦσε πολλὰ προβλήματα, ὥσπου τὸ ἀφεντικό του ἀγανάκτησε καὶ τὸν πέταξε στὸν δρόμο. Ὁ Μωυσῆς βρῆκε καταφύγιο σὲ μιὰ ληστοσυμμορία καὶ μὲ τὴν τεράστια σωματική του δύναμη δὲν ἄργησε νὰ ἐπιβληθεῖ καὶ νὰ γίνει ὁ ἀρχηγός της.
Κάποτε, κυνηγημένος ἀπὸ τὰ ὄργανα τῆς ἐξουσίας, γιὰ τὰ πολλά του ἐγκλήματα, πῆγε νὰ κρυφτεῖ βαθειὰ στὴν ἔρημο ὅπου ζοῦσαν οἱ πιὸ ὀνομαστοὶ ἀσκητές. Ἡ συναναστροφή του μὲ τοὺς ἁγίους τὸν ἔκανε σιγά – σιγὰ νὰ ἡμερεύσει. Τὸν ἐπισκίασε ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, γιατί ἡ μετάνοια εἶναι ὥρα Χάριτος, μαλάκωσε ἡ καρδιά του, μετανόησε πραγματικὰ καὶ ζήτησε τὴν λύτρωση. Ἡ ἀλλαγή του ἦταν ριζικὴ καὶ σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα ἔφτασε στὰ μέτρα τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς ἐρήμου. Μετὰ τὸ βάπτισμα ἀξιώθηκε νὰ λάβει καὶ τὴν Χάρη της Ἱεροσύνης.
Σὲ ἡλικία 75 ἐτῶν ἔφυγε ἀπὸ τὴν πρόσκαιρη αὐτὴ ζωὴ μὲ τρόπο βίαιο καὶ μαρτυρικό. Εἰδωλολάτρες ληστὲς εἰσέβαλαν στὸ σπήλαιο ποὺ ἀσκήτευε καὶ τὸν σκότωσαν μὲ μαχαίρια. Καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ ἐπαληθεύθηκε, γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Ἀπόστολο Πέτρο: «πάντες γὰρ οἱ λὰβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀποθανοῦνται» (Μάτθ. κστ, 52).
Οἱ δύο μεγάλες ἀρετὲς ποὺ τὸν κοσμοῦσαν ἦταν ἡ ἀληθινὴ μετάνοια καὶ ἡ βαθειὰ ταπείνωση.
Μέχρι τὴν τελευταία του ἀναπνοὴ «ἔκλαιε πικρῶς» γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του κατώτερο ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἄλογη κτίση. «Ἡ συναίσθησις τῆς ἁμαρτίας ἡμῶν εἶναι μέγα δῶρον τοῦ Οὐρανοῦ, μεγαλύτερον καὶ τῆς ὁράσεως τῶν ἀγγέλων… Ἡ μετάνοια εἶναι ἀνεκτίμητον δῶρον πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα… Διὰ τῆς μετανοίας συντελεῖται ἡ θέωσις ἡμῶν. Τοῦτο εἶναι γεγονὸς ἀσυλλήπτου μεγαλείου» (Ἄρχιμ. Σωφρονίου, Ὀψόμεθα τὸν Θεὸν καθὼς ἐστι, σελ. 40 καὶ 46). Ὁ Μωυσῆς ἀξιοποίησε κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο τὸ ἀνεκτίμητο αὐτὸ δῶρο καὶ ἔφθασε στὴν θέωση, στὴν ὅραση τοῦ Θεοῦ.
Ἀρκετὰ περιστατικὰ ἀπὸ τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία του φανερώνουν τὴν ριζικὴ ἀλλαγὴ τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς του. Ἄλλωστε αὐτὸ σημαίνει μετάνοια. Ἀλλαγὴ τρόπου σκέψης καὶ τρόπου ζωῆς. Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε ἕνα ἀπὸ αὐτά: «Κάποτε, τέσσερεις ληστές, παλιοὶ σύντροφοί του, μπῆκαν στὴν καλύβα του γιὰ νὰ τὴν ληστέψουν, χωρὶς νὰ φαντάζονται ποιόν μποροῦσαν νὰ βροῦν μέσα. Ὅταν τὸν εἶδαν σάστισαν. Ἐκεῖνος, μὲ μεγάλη εὐκολία, τοὺς ἔπιασε, τοὺς ἔδεσε καὶ τοὺς ὁδήγησε στὴν συνάθροιση τῶν Γερόντων καὶ τοὺς ἐρώτησε νὰ τοῦ ποῦν τί πρέπει νὰ κάνει μὲ τοὺς ληστές, λέγοντας συγχρόνως: “Σὲ μένα δὲν ἁρμόζει πιὰ νὰ τιμωρήσω ἄνθρωπον”» (Γεροντικόν, Ἔκδ. Ρηγοπούλου, σελ. 111).
Ὅταν τὰ ἄκουσαν αὐτὰ οἱ ληστὲς ἐξομολογήθηκαν, μετανόησαν καὶ ἔγιναν Μοναχοί.
Ἄλλο χαρακτηριστικὸ περιστατικὸ ποὺ φανερώνει τὴν ταπείνωση τοῦ Ὁσίου εἶναι καὶ τὸ ἀκόλουθο: «Τὴν ἡμέρα ποὺ τὸν χειροτονοῦσε Πρεσβύτερο ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ μάλιστα τὴν ὥρα ποὺ τοῦ φοροῦσε τὰ ἱερὰ ἄμφια τοῦ εἶπε φιλικὰ ὅτι ἔγινε λευκὸς σὰν περιστέρι. Ὁ Μωυσῆς ἐρώτησε ταπεινὰ τὸν Πατριάρχη ἂν κρίνει ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ἢ τὸ ἐσωτερικό, ἐπειδὴ καὶ τὰ ἄμφια ἦσαν λευκά. Ὁ Πατριάρχης θέλοντας νὰ τὸν δοκιμάσει ἂν ἔχει πραγματικὴ ταπείνωση, εἶπε κρυφὰ στοὺς κληρικοὺς νὰ τὸν διώξουν ἀπὸ τὸ σκευοφυλάκιο. Ἔτσι, ὅταν παρουσιάστηκε ἐκεῖ μετὰ τὴν θεία Λειτουργία, τὸν ἔδιωξαν βρίζοντας τον. Ὁ Μωυσῆς ἔφυγε ἀμέσως χωρὶς καμιὰ ἀντιλογία. Ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ποὺ τὸν ἀκολούθησε κρυφὰ γιὰ νὰ δεῖ ἂν τοῦ κακοφάνηκε, τὸν ἄκουσε νὰ μονολογεῖ μεμφόμενος τὸν ἑαυτό του: “Καλᾶ σοῦ κάνανε, σποδόδερμε μελανέ”. Ἀφοῦ δὲν εἶσαι ἄνθρωπος, τί γυρεύεις μὲ τοὺς ἀνθρώπους;» (Γεροντικόν, σελ. 252 -253).
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὸν τρόπο ζωῆς ποὺ προσφέρει μεταμορφώνει καὶ μετασκευάζει τὰ τσακάλια καὶ τοὺς λύκους σὲ πρόβατα καὶ ἀρνιὰ ἄκακα. Μεταβάλλει τοὺς ὑπερήφανους σὲ ταπεινούς, τοὺς πόρνους καὶ μοιχοὺς σὲ σώφρονες, τοὺς φονιᾶδες, τοὺς τρομοκράτες καὶ τοὺς ληστὲς σὲ Ὁσίους.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῶν παθῶν καταλείψας Πάτερ τὴν Αἴγυπτον, τῶν ἀρετῶν ἐν τῷ ὄρει ἀνῆλθες πίστει θερμή, τὸν Σταυρὸν τὸν τοῦ Χριστοῦ ἄρας ἐπ’ ὤμων σου, καὶ δοξασθεῖς περιφανῶς τύπος ὤφθης Μοναστῶν, Μωσῆ Πατέρων ἀκρότης, μεθ’ ὧν ἀπαύστως δυσώπει ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Αἰθιόπων πρόσωπα, ἀπορραπίσας, νοητῶν ἀνέλαμψας, καθάπερ ἥλιος φαιδρός, φωταγωγῶν τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν, τῶν σὲ τιμώντων, Μωσῆ παμμακάριστε.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
28 Αὐγούστου 2025 ἑορτάζουν:
Ὅσιος Μωυσῆς ὁ Αἰθίοπας
Ἅγιοι Διομήδης καὶ Λαυρέντιος
Δίκαιος Ἐζεκίας ὁ Βασιλιᾶς
Ἅγιοι Τριακοντατρεὶς Μάρτυρες ἀπὸ τὴν Ἡράκλεια
Προφήτιδα Ἄννα θυγατέρα τοῦ Φανουήλ
Ἅγιος Δάμων ὁ Ἱερομάρτυρας
Σύναξη τῶν Ἁγίων πατέρων τῶν Σπηλαίων του Κιέβου
Συντάκτης