Όσιος Παΐσιος (1924-1994).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ο Γέροντας γνώριζε τα πάντα!
Ένα μεσημέρι κατέβαιναν το μονοπάτι που οδηγούσε στην καλύβη του Γέροντα μερικοί προσκυνητές. Μεταξύ αυτών ήταν και κάποιος, ο όποιος για πρώτη φορά επισκεπτόταν το Άγιον Όρος και τον Γέροντα.
Πάρα πολλά είχε ακούσει για τον π. Παΐσιο· και τώρα, που κατηφόριζε, χίλια – δυο συναισθήματα κατέκλυζαν την ψυχή του.
Πόση όμως έκπληξη και χαρά ένιωσε, όταν φτάνοντας στην αυλή του Γέροντα, τον ακούσε να τον προσφωνεί με τ’ όνομά του, αν και ποτέ μέχρι τότε δεν είχαν ξαναϊδωθεί:
– Καλώς τον I.! Βρε παιδί μου, γιατί έκανες τόσο κόπο να έρθεις εδώ από την Θ. και να ταλαιπωρηθείς; Είσαι και άρρωστος! Δεν ξέρεις ότι εγώ δεν είμαι εξομολόγος; Για να εξομολογηθείς ήρθες εδώ;
Ο I. σάστισε με την αναπάντεχη υποδοχή και θαύμασε πώς ο Γέροντας γνώριζε τα πάντα!
– Ναι, Γέροντα, του απάντησε, από καιρό με απασχολούσαν αρκετά προβλήματα και ήθελα να εξομολογηθώ κάποια πράγματα. Γι’ αυτό και αποφάσισα να έρθω σ’ εσάς.
Ο Γέροντας τον έβαλε να καθίσει στο υπαίθριο αρχονταρίκι του κι αφού τον κέρασε, του εξήγησε·,
– Βρε, ευλογημένο μου παιδί, εγώ είμαι μοναχός δεν είμαι έξομολόγος και γι’ αυτό δεν εξομολογώ. Άκουσε ‘δω πέρα· όσα είναι για εξομολόγηση θα πας να τα πεις μόνο στον εξομολόγο σου κι εγώ θα εύχομαι για σένα.
Ο I. αφού τον ρώτησε για μερικά άλλα θέματα και πήρε την συμβουλή και την ευχή του, έφυγε γεμάτος θαυμασμό.
Η ψυχή του, γεμάτη ευγνωμοσύνη, ευχαριστούσε τον Θεό που τον αξίωσε να δει και ο ίδιος από κοντά τον Γέροντα και μάλιστα να ζήσει και μια ενέργεια της Χάριτος.
Η εμπειρία αυτή τον στερέωσε ακόμα πιο πολύ στην πίστη μας και στον Χριστό μας.
Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτη, «Σκεύος εκλογής», Άγιον Όρος.