Ονομάζομαι Στέλιος Νάκος, κάτοικος Επανομής Ν. Χαλκιδικής, ιχθυοπώλης. Πέρασα πολλά μεγάλα βάσανα στή ζωή.
Στίς 14.8.1990, έπαθα την πρώτη γαστρορραγία μέ τρομερή αιμορραγία από το στόμα.
Μέ πήγαν στόν “Άγιο Παύλο”στό Φοίνικα Θεσσαλονίκης, έμεινα δέκα μέρες.
Στίς 24.3.1991 παθαίνω νέα γαστρορραγία, νοσηλεύθηκα στό “Ιπποκράτειο” και μέσα στό Νοσοκομείο είχα ακατάσχετη αιμορραγία από το στόμα, μέ έβαλαν στήν Εντατική.
Παρακαλούσα την Παναγία, νά μέ κρατήσει στή ζωή, νά μεγαλώσω το ένα μου παιδί τότε, το Σταύρο. Η αιμορραγία συνεχιζόταν, ο αιματοκρίτης έφθασε στό 16, μέ άνοιξαν νά βρούν την αρτηρία που αιμορραγούσε. Μέ εγχείρησε ο κ. Μαυρουδής με επιτυχία. Στό νοσοκομείο έμαθα γιά τον άγιο Ραφαήλ.
Ο διπλανός ασθενής στό “Ιπποκράτειο” είχε ένα βιβλίο του αγίου Ραφαήλ, το ζήτησα και το διάβασα. Όταν συνήλθα, η πρώτη εκδρομή που θα κάναμε οικογενειακά ήταν στή Μυτιλήνη. Τέλη Ιουλίου 1993. Μόνο γιά τον Άγιο Ραφαήλ θα πηγαίναμε.
Κόψαμε εισιτήριο την Πέμπτη. Τήν Παρασκευή πιάνει τον Σταυράκη πόνος χαμηλά. Ήταν 6-7 χρονών. Φώναζε το παιδί. Το πήγαμε στή Θεσσαλονίκη σε παιδοχειρουργό, διότι ο δικός μας ο κ. Παρίσης παραθέριζε. Μού λέει: Πρέπει νά χειρουργηθεί και μετά όπου θέλετε πηγαίνετε. Άν στρίψει ο όρχις, σε μιά ώρα πεθαίνει. Ήταν πρησμένο, κάθε λίγο το ζουλούσε και φώναζε από τον πόνο. -Μα κόψαμε εισιτήρια. -Μήν το διακινδυνεύσετε. Ο κ. Παρίσης μάς λέει στό τηλέφωνο: το πρωΐ φέρτε τον νά τον δώ, εδώ στή Χαλκιδική.
Η γυναίκα μου όλη τη νύχτα σηκωνόταν και τον πρόσεχε. Το πρωΐ της λέει το παιδί: Είδα μιά νεκροκεφαλή και μου είπε, “είσαι καλά, πήγαινε εκεί στή γωνία, κύτταξε μόνος σου και νά δείς, που δέν έχεις πρήξιμο”. Είχε σταματήσει ο πόνος. Το ακούω εγώ και λέω: Φεύγουμε γιά τον Άγιο Ραφαήλ. Στήν ανάγκη θά καλέσουμε ελικόπτερο, αν το πιάσει πόνος! Ταξιδέψαμε καταγής, στό κατάστρωμα, δέν είχε θέσεις.
@media screen and (min-width: 1201px) {
.cgwme646c505c6d671 {
display: .;
}
}
@media screen and (min-width: 993px) and (max-width: 1200px) {
.cgwme646c505c6d671 {
display: .;
}
}
@media screen and (min-width: 769px) and (max-width: 992px) {
.cgwme646c505c6d671 {
display: .;
}
}
@media screen and (min-width: 768px) and (max-width: 768px) {
.cgwme646c505c6d671 {
display: .;
}
}
@media screen and (max-width: 767px) {
.cgwme646c505c6d671 {
display: .;
}
}
Πήγαμε στόν Άγιο Ραφαήλ στήν κάτω Εκκλησία πρώτα· από τη μιά ο τάφος του αγίου Νικολάου, από την άλλη της αγίας Ειρήνης. Η γυναίκα μου βλέπει από τα πλάγια στό μνημείο την κάρα του αγίου Νικολάου και λέει στο παιδί: Σταύρο, νά το κεφάλι που είδες! -Όχι, μαμά, εκείνο δέν είχε σαγόνι!
Δέν γνωρίζαμε ακόμη γιά τον Άγιο ότι τον πριόνισαν στο στόμα και της φάνηκε περίεργο. Στό πλοίο διαβάσαμε το μαρτύριό του και καταλάβαμε ότι είχε δει τον ίδιο τον άγιο Ραφαήλ.
Όταν επιστρέψαμε, πήγαμε στό γιατρό, και διαπίστωσε ότι δέν είχε απολύτως τίποτε. Από τότε τά φάρμακά μας στό σπίτι είναι το λαδάκι και το αγίασμα του Αγίου.
Μητροπολίτης Γουμενίσσης Δημήτριος – Θαύματα Ἁγίων, σημεῖα Θεοῦ
Ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Ῥαφαήλ, Νικολάου & Εἰρήνης, Γρίβα Γουμενίσσης
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ONLINE | Όλα τα άρθρα | Ορθοδοξία | Πως ο άγιος Ραφαήλ θεράπευσε τον κ. Νάκο
Προηγούμενη δημοσίευση
Επόμενη δημοσίευση