Πρέπει να λέμε πάντοτε ευθέως την αλήθεια;
Οι άνθρωποι μαλώνουμε σχεδόν για τα πάντα, για τα μεγάλα, για τα μεσαία, για τα μικρά. Συμβαίνει, όμως, και αυτό το φοβερό, το μόνιμο γλίστρημα των ανθρώπων: «Του τα λέω» σου λέει, «από αγάπη, για να ακούσει από μένα την αλήθεια, όσο σκληρή και εάν είναι αυτή». «Δε λέμε ευθέως την αλήθεια. Δεν την αντέχει ο άλλος» εισηγείται, ωστόσο, ο Γέρων Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης. «Επιστρέφει, επί παραδείγματι, ο σύζυγος στο σπίτι και η σύζυγος έχει κάνει κάποιο λάθος. Τότε, της επιτίθεται ο σύζυγος: Λάθος έκανες! Αυτή είναι η αλήθεια! Η αλήθεια να λέγεται!». Ο παππούλης Αιμιλιανός είναι σαφής: «Δεν είναι αυτή η αλήθεια. Δεν είναι αυτό αγάπη. Αυτό είναι εγωισμός. Αυτό σημαίνει ότι δεν αγαπάς τη γυναίκα σου που την αγκαλιάζεις κάθε ημέρα, αφού της δίνεις μια στο κεφάλι και στην καρδιά της. Πως συμβιβάζονται αυτά;». Ο Γέρων Αιμιλιανός αναφέρεται στον Άγιο Αντώνιο, ο οποίος, παρότι έμενε πολύ καιρό χωρίς να βλέπει ανθρώπους, όταν επέστρεφε σε επαφή μαζί τους ήταν «χαρίεις», γεμάτος χάρι, «και πολιτικός», δηλαδή διπλωμάτης με την καλή έννοια της λέξεως, μη θέλοντας να υποπέσει σε επιπληκτικούς τρόπους αγάπης και ακατάλληλους τρόπους επικοινωνίας της αλήθειας. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η αγάπη είναι λεπτή στους τρόπους, διακριτική, ευγενική προς τους γύρω ανθρώπους. Θα λέγαμε, προσεκτική. Θα λέγαμε, λεπτεπίλεπτη. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η γνήσια αγάπη δε γνωρίζει χοντροκοπιές και χοντροπράματα. Αλιεύσαμε λόγους του Γέροντος Αιμιλιανού του Σιμωνοπετρίτου από το «Αρχ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, «ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ ΑΙΣΘΗΣΕΩΣ, Οκτώ Κείμενα Πνευματικής Αγωγής», Κείμενο αρ. 5: «ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ – Ομιλία στην Λάρνακα Κύπρου, 23 Οκτωβρίου 1988», Αθήνα 2004, Εκδόσεις Ίνδικτος, σσ. 127-128». ΚΓΠ – Οκτ 2017
Οκτ 25, 2023Εκκλησία Online
Ο μοναχός Αγλάιος και το ζαρκάδι