Πριν εκλεγεί Επίσκοπος στο Ρίμνικ ο Άγιος Καλλίνικος ήταν επί 31 χρόνια ηγούμενος στο Μοναστήρι Τσερνίκα που ευρίσκεται πλησίον του Βουκουρεστίου, την πρωτεύουσα της Ρουμανίας.
Σήμερα στην κεντρική εκκλησία (Καθολικό) ευρίσκονται τα λείψανα του, τα οποία αδιάκοπα θαυματουργούν και θεραπεύουν κάθε είδους σωματικές και ψυχικές ασθένειες. Η ζωή του Αγίου Καλλίνικου γράφτηκε από το στενότερο μαθητή του, τον Αρχιμανδρίτη Αναστάσιο Μπαλντοβίν, ο οποίος την άκουσε από το στόμα του. Είδε και πολλά άλλα θαυμαστά γεγονότα της ζωής του Αγίου Γέροντος του, από τα οποία, καθώς αναφέρει, ένα πολύ μικρό μέρος έγραψε προς ωφέλεια των πνευματικών του αδελφών. Προς καλλίτερη κατανόηση του μνημονευόμενου γεγονότος αναφέρω ότι το μοναστήρι Τσερνίκα ευρίσκεται σε πεδινή περιοχή, όπου υπάρχουν και δυο νησάκια, μέσα στην κοίτη του ποταμού Κολεντίνα: το νησί του Αγίου Νικολάου και το του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου.
Το έτος 1832, όταν έγινε το αποκαλυπτικό αυτό όραμα, το μοναστήρι Τσερνίκα ευρισκόταν τότε, στο νησί του Αγίου Νικολάου, ενώ το σημερινό, που βρίσκεται στο νησί του Αγίου Γεωργίου, δεν είχε κτισθεί ακόμη. Ο στάρετς Καλλίνικος είχε αναγνωρισθεί από όλους ως άγιος άνθρωπος, μεγάλος ασκητής, και με σπουδαία πνευματικά χαρίσματα. Γι’ αυτό και είχε συγκεντρώσει τριγύρω του ένα μεγάλο πλήθος μοναχών και τα κελιά στο νησί του Αγίου Νικολάου ήταν ανεπαρκή για όλους.
Τον Ιούνιο του 1829, ο Άγιος βρισκόταν στο κελλί του, στο μεγάλο νησί του αγίου Νικολάου, κοντά στον ξενώνα της Μονής. Κοιτάζοντας από το παράθυρό του είδε πλήθος προσκυνητών και τους επιτετραμένους Μοναχούς να αγωνίζονται να τους εξυπηρετήσουν. «Θεέ μου — σκέφθηκε — πόσο έχει δυσφημισθεί το μοναχικό σχήμα από την συναναστροφή των μοναχών με λαϊκούς»! Κατόπιν πολύ στενοχωρημένος άρχισε να διαβάζει τον βίο του αγαπημένου του αγίου Νικολάου. Τότε αξιώθηκε της «κατ’ όναρ» εμφανίσεως των εφόρων της Μονής Αγίων Νικολάου επ. Μύρων και Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, τους οποίους συνόδευε ο Όσιος Στάρετς Γεώργιος, ο Ηγούμενος των νεανικών του χρόνων.
«Σήκω — του είπε ο άγιος Νικόλαος — να κτίσεις στο μικρό νησί μία εκκλησία στο όνομα του αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου».
«Εμείς οι ίδιοι θα σου στείλουμε ο,τι χρειαστείς», πρόσθεσε ο άγιος Γεώργιος.
«Να μην έχεις καμμία αμφιβολία στην καρδιά σου», πρόσθεσε ο Στάρετς Γεώργιος.
Ο άγιος Καλλίνικος ταραγμένος από την εμφάνιση αυτή, επισκέφθηκε αμέσως τον Γέροντα και Πνευματικό του Πατέρα Στάρετς Ποιμένα. «Δεν είναι, παιδί μου, διαβολική φαντασία — τον διαβεβαίωσε ο Γέροντας — αλλά αληθινή θεία οπτασία, διότι μου εφάνη κι εμένα τρεις φορές αυτή την νύκτα. Αφού έκανα τον κανόνα μου, κάθισα σ’ αυτό το σκαμνί να ξεκουραστώ λίγο, μέχρι να χτυπήσει το σήμαντρο και με πήρε ο ύπνος. Ξαφνικά είδα, ότι άνοιξε η πόρτα του κελλιού και μπήκε ο Όσιος Πατήρ ημών Γεώργιος και μαζί του άλλοι δύο. Ο ένας ήταν ντυμένος αρχιερατικά και ο άλλος στρατιωτικά και έμοιαζαν με τον άγιο Νικόλαο και τον άγιο Γεώργιο.
«Πως αγωνίζεται ο δούλος σου Ποιμήν στην μοναχική του άσκησι;”, ρώτησε ο Αρχιερεύς τον Στάρετς.
«Καλά περνάει μέχρι τώρα, δι’ ευχών σας Άγιοι», απάντησε ο Στάρετς Γεώργιος.
Τότε γύρισε σε μένα ο άγιος Νικόλαος και μου είπε: «Ποιμήν, τέκνον μου, να καλέσεις και να πείς στο τέκνο μου Καλλίνικο, να κτίσει στο νησί αυτό μία εκκλησία προς τιμήν του αγίου Γεωργίου, ώστε να μην αναμιγνύονται οι μοναχοί με τους λαϊκούς και δυσφημείται το μοναχικό πολίτευμα».
Στην συνέχεια ο άγιος Γεώργιος πρόσθεσε: «Ο, τι χρειαστήτε θα σας τα στείλουμε».
Τότε ο Στάρετς Γεώργιος πρόσθεσε: «Ποιμήν, παιδί μου, να είσαι επικεφαλής σ’αυτό το έργο». Και στην συνέχεια μου είπε: «Ποιμήν, παιδί μου, πήγαινε στην εκκλησία». Και τότε ξύπνησα».
Την εποχή του οράματος στο νησί του αγίου Γεωργίου υπήρχαν μόνον μερικά κελλιά και ένα Παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Τροπαιοφόρο Μεγαλομάρτυρα. Κατά θεία οικονομία ο άγιος Γεώργιος είχε από προηγουμένως φροντίσει για τα υλικά μέσα της ανεγέρσεως του Ναού του.
Κατά Θεία ευδοκία, τότε ακριβώς ο ηγούμενος έλαβε ένα μεγάλο ποσό χρημάτων, για την ίδρυση μιας μονής. ∆εν του έμενε πλέον τίποτε άλλο, παρά να αρχίσει αυτό το έργο. Είχε όμως κάποια αμφιβολία. Τι είχε συμβεί; Εκείνο τον καιρό στη Ρουμανία είχε διαδοθεί ότι σύντομα, δηλαδή το έτος 1848, θα γίνει το τέλος του κόσμου. Γεγονός πάντως που συνέβη και είναι γνωστό, είναι ότι το 1848 ήταν έτος επαναστάσεων και κοινωνικών μεταβολών σέ ολόκληρη την Ευρώπη.
Σκεπτόμενος αυτά, ημέρα και νύκτα, προσευχόμενος στο Θεό με όλη την καθαρότητα της ψυχής του και έχοντας αμφιβολία ν’ αρχίσει ή όχι την ανοικοδόμηση της Μονής, δεν το απεφάσιζε, αφ’ εφόσον πίστευε ότι το 1848 θα γίνει το τέλος του κόσμου.
Μια νύχτα, αρχίζοντας την νυχτερινή προσευχή του και σκεπτόμενος όλα αυτά, εκάθησε για λίγο στο σκαμνί του, διότι σέ αυτό αναπαυόταν λίγο, και ουδέποτε εξάπλωνε σε κρεββάτι. Ξαφνικά ευρέθηκε, στην πραγματικότητα και όχι στο όνειρό του, στο διπλανό νησί του Αγίου Γεωργίου… Από δεξιά του είχε, τον Άγιο ιεράρχη Νικόλαο, προστάτη της μονής και από αριστερά του τον άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, οι οποίοι και του έκαναν παρατήρηση, γιατί δεν αρχίζει την κατασκευή της Μονής σέ αυτό το νησί, αφού έλαβε τα χρήματα από τον αρχιερέα Στρατόνικο.
Τότε ο ηγούμενος Καλλίνικος με πολύ φόβο και τρόμο τους είπε: «Συγχωρέστε με, Άγιοι του Θεού, αλλά διάβασα μερικές προφητείες για το μέλλον και επίστευσα ότι το έτος 1848 θα γίνει το τέλος του κόσμου για εμάς». Τότε εκείνοι τού είπαν: « Κοίταξε προς την ανατολή…» Όταν ο στάρετς σήκωσε τά μάτια του προς ανατολάς, δεν μπορούσε να ιδεί τον ουρανό, παρά μόνο μία μεγάλη φωτεινή λάμψη. Αμέσως λύγισαν τα γόνατά του και έπεσε στη γη σαν νεκρός.
Τότε οι Άγιοι τον σήκωσαν όρθιο καί τού είπαν: «Κοίταξε τώρα προς ανατολάς, και θα ιδείς το μέγα Μυστήριο της Θείας Πρόνοιας». ∆υναμωμένος από την χάρη του Θεού είδε την Αγία Τριάδα, έτσι όπως είναι ζωγραφισμένη στις άγιες Εικόνες, ενώ κάτω από την Αγία Τριάδα, είδε μια μεγάλη περγαμηνή από χρυσό, στην οποία ήταν γραμμένα με μεγάλα γράμματα: «7500 από Αδάμ…»
Οι άγιοι λοιπόν που τον κρατούσαν από τα μπράτσα, του είπαν: «Βλέπε ότι, όχι το 1848 είναι το τέλος του κόσμου, αλλά το τέλος του ορατού κόσμου θα αρχίσει, όταν συμπληρωθούν 7500 χρόνια από κτίσεως Αδάμ. Οπότε, πρόσθεσαν, άρχισε να κτίζεις το μοναστήρι στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου». Έτσι και έγινε.
Μετά από αυτό το όραμα ο στάρετς Καλλίνικος άρχισε αμέσως την ίδρυση της εκκλησίας και των κελιών υπό την μορφή του τετράγωνου φρουρίου, όπως φαίνεται μέχρι σήμερα. Αυτό είναι το όραμα από την βιογραφία του Αγίου Καλλίνικου της Τσερνίκας..
ΠΗΓΗ