Ο ευλογημένος γέροντας Ιερώνυμος της Αίγινας γεννήθηκε το 1886 στο χωριό Γκέλβερι της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία. Οι ευσεβείς γονείς του, ο Αναστάσιος και η Ελισάβετ, είχαν έξι παιδιά.
Ως αγόρι εντυπωσιάστηκε βαθιά από τις έντονες προσευχές τόσο της μητέρας του όσο και των μυστικών ασκητών που ζούσαν στις σπηλιές-εκκλησίες της κατεχόμενης από την Τουρκία Καππαδοκίας.
Διηγείτο ο Γέρων, μεταξύ άλλων, και τα εξής: ”… Με εύρισκεν ο δάσκαλος μόνον μου μέσα εις την τάξιν και συχνά να κλαίω”.
– Τί έχεις; με έλεγεν. Διατί δεν πηγαίνεις και συ να παίξεις; Τί σε πονά;
– Το κεφάλι μου πονά, του έλεγα. Άλλην ημέραν, με έβλεπεν πάλιν που έκλαιγα.
– Τί έχεις; με έλεγεν.
– Η κοιλιά μου πονά. Αυτό όμως εγένετο συχνά. Μίαν ημέραν, επήγεν ο δάσκαλος εις την μητέραν μου και της είπε:
Διατί, της λέγει, δεν πηγαίνετε τον μικρόν εις τον ιατρόν;
Συχνά κλαίει, τον ερωτώ διατί, και άλλοτε μου λέει πονά το κεφάλι μου, άλλοτε η κοιλιά του…
Την άλλην ημέραν η μητέρα μου με επήρε εις ένα εξωκκλήσιον και εκεί με ηρώτησε: – Τί έχεις παιδί μου, και συχνά εις το σχολείον κλαις;
Τί σε πονά;
– Δεν με πονά τίποτα, μητέρα της απαντώ, αλλά όταν θυμάμαι εσένα που όλο κλαις, δεν ημπορώ να κρατήσω τα δάκρυά μου!
Θυμάμαι που κλαίγεις εις το δωμάτιον. Μήπως κλαίγεις δια την πτώχειαν μας;
Θα μου πεις;
– Εγώ, παιδί μου
– με απαντά- δεν κλαίγω δι΄αυτά, αλλά κλαίγω και παρακαλώ τον Θεόν δι΄όλον τον κόσμον΄και περισσότερον κλαίγω δι΄εσένα.
Βλέπω σημάδια σε σένα, που δείχνουν ότι ο Θεός σε προορίζει για δικόν Του και να ακολουθήσεις τον δρόμον Του. σύ, βλέπω, δεν μοιάζεις με τα άλλα παιδιά.
Παρακαλώ, λοιπόν, τον Θεόν, να σε αξιώσει να γίνεις αυτό που σε έχει προορίσει και να μη σε εγκαταλείψει ποτέ!
Εγώ, όπως βλέπεις, ηπανδρεύθην και ηκολούθησα τον κοσμικόν βίον. Δεν είναι τίποτα, παιδί μου.
Εσύ μη μπλέξεις με τον κόσμον και θέλω να μου υποσχεθείς, εδώ μπροστά εις τας Εικόνες:
Εάν θέλεις να γίνεις Καλόγηρος ή Παπάς, να αφιερωθείς ολόκληρος εις τον Θεόν, και να έχεις την ευχήν μου από τώρα.
Έχω αυτήν την απαίτησιν από εσένα. Μου δίδεις τον λόγον σου;
Την κοίταξα. Όλο δάκρυα εις το πρόσωπόν της. Εσιώπησα.
Σκέφθηκα ολίγον και της λέγω:
– Ναι, μητέρα, της απάντησα.
– Σήμερα, τα λέγουν αυτά οι μητέρες; ερωτά ο Γέρων Ιερώνυμος, απευθυνόμενος εις ημάς…
Οκτ 19, 2023Εκκλησία Online
Το ευχαριστήριο σημείωμα του Συλλόγου “Ελπίδα” για όσους συμμετείχαν στο πένθος για την Μαριάννα Βαρδινογιάννη