(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
 
Τελείωσε η Θεία Λειτουργία και κατευθυνόμουν προς το Γραφείο του Ναού, όταν με σταμάτησαν οι φωνές μιας κυρίας δακρυσμένης, που τη συνόδευε ένας μεσόκοπος άνδρας, Πάτερ, Ευστράτιε, πάτερ, Ευστράτιε, μία στιγμή. Ήρθαμε για σας. Να σας συναντήσουμε και να σας αναφέρουμε το μεγάλο θαύμα του Ταξιάρχη που έκανε στον άνδρα μου. Στο χέρι της κρατούσε μία επιστολή:
«Με μεγάλη μου χαρά καλημερίζω την Αγιότητα σας, πάτερ Ευστράτιε.
Όταν ξεκινήσαμε για να έρθουμε να προσκυνήσουμε και να καταθέσουμε το θαύμα του συζύγου μου, έγινε το εξής περιστατικό. Ο σύζυγός μου εργαζόταν σε μία εταιρεία, η οποία αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα. Τον μήνα που ήταν να έρθουμε το αφεντικό τον διαβεβαίωσε ότι θα τον πλήρωνε, μα δυστυχώς τίποτα. Μέχρι που απελπίστηκα και αναρωτιόμουν κλαίγοντας μήπως δεν θέλει ο Ταξιάρχης να έρθουμε και να καταθέσουμε το θαύμα Του.
Το μεσημέρι είχαμε βγάλει εισιτήρια και κατά τις δέκα το βράδυ έρχεται ο σύζυγός μου και μου λέει ότι δεν πληρώθηκε. Απογοητεύτηκα και καθόμουν σκεπτική στο μπαλκόνι με τη μητέρα μου και αναρωτιόμουν αν έπρεπε να ακυρώσω τα εισιτήρια.
Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου και σταμάτησε έξω από το σπίτι μου ένας ταχυδρόμος με έναν φάκελο. Τρέχω βιαστικά να τον πάρω και προς μεγάλη μου έκπληξη βλέπω ότι ήταν το περιοδικό «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ”. Ο φάκελος είχε τα στοιχεία μου, χωρίς να είμαι συνδρομήτρια του περιοδικού, ούτε μου είχε σταλεί ποτέ ξανά. Μετά απ’ αυτό έβαλα τα κλάματα και είπα ότι ο,τι και να γίνει θα πηγαίναμε να προσκυνήσουμε, έστω και με δανεικά.
Το θαύμα του συζύγου μου έγινε πριν από εννιά χρόνια όταν του παρουσιαζόταν κατά καιρούς μία μικρή αιμορραγία. Δεν δώσαμε και πολλή σημασία, αλλά τα συμπτώματα δυστυχώς επιδεινώνονταν. Η γνωμάτευση ήταν καρκίνος του παχέος εντέρου!
Από εκεί και ύστερα ξεκίνησε ένας Γολγοθάς. Εσπευσμένα χειρουργεία, διότι υπήρχε φόβος μήπως το παχύ έντερο έσπαγε και να μολυνόταν. Έπρεπε να σταθώ βράχος, με τόσο κουράγιο και δύναμή μου είχε απομείνει και περισσότερο γι’ αυτά τα δυο μικρά παιδιά μου. Οι γιατροί ήταν κατηγορηματικοί στο θέμα της χημειοθεραπείας ακτινοβολίας. Χωρίς αυτές δεν είχε ζωή, το πολύ-πολύ 8 με 9 μήνες. σύμφωνα με τους γιατρούς.
Ο Θεός, όμως, είχε άλλη γνώμη. Αρχίζει την πρώτη θεραπεία, η οποία τον πείραξε πολύ, παρουσίασε αδιαθεσία για τρεις μέρες. Η αγωνία μου και η λύπη μεγάλη. Έπρεπε από την πλευρά μου να του δίνω κουράγιο και παράλληλα στα παιδιά μου να μη φαίνομαι λυπημένη. Το διάστημα αυτό μου είχε δώσει η αδερφή μου ένα βιβλίο του Ταξιάρχη, το Ιστορικό του Μοναστηριού. Εκείνο το βράδυ έκλεψα με όλη μου την ψυχή στον Ταξιάρχη και ζητούσα απελπισμένα από κάπου να πιαστώ. Μονολογούσα στα εικονίσματα με πόνο και έθετα ερωτήματα στον Ταξιάρχη που με απασχολούσαν και Τον ικέτευα να μου δείξει ένα σημάδι αν ο σύζυγός μου θα έχει ζωή.
Το πρωί που ξυπνήσαμε ο σύζυγος κοιμόταν στο άλλο δωμάτιο. Χωρίς να ξέρει απολύτως τίποτα για τη βραδινή μου προσευχή, με ρώτησε να του εξηγήσω τι ήταν αυτό που είδε το βράδυ που ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ, γιατί είχε αδιαθεσία.
Μου είπε ότι στεκόταν μπροστά στο τραπέζι ένα παλικάρι ψηλό, 1,90μ., με λαμψό, με κουστούμι και του είπε ότι δεν θα πήγαινε πουθενά σε γιατρούς για θεραπεία, θα καθόταν εκεί. Τρεις φορές του επανέλαβε το ίδιο πράγμα, την τρίτη φορά πιο επιτακτικά.
Μετά απ’ αυτό εγώ ξέσπασα κλάματα και του εκμυστηρεύτηκα ότι ο Ταξιάρχης έδειξε το σημάδι του. Εκείνος συγκινήθηκε, αλλά είχε κλείσει το επόμενο ραντεβού για τη χημειοθεραπεία. Πάει λοιπόν για δεύτερη φορά και εξαντλήθηκε τόσο πολύ ο οργανισμός του που οι γιατροί δεν μπορούσαν με τίποτα να σταματήσουν τον εμετό και τη διάρροια.
Είχε χάσει πολλά κιλά και δεν είχε κουράγιο για τίποτα. Απελπίστηκε τόσο πολύ και με πόνο ψυχής είπε:
“Ταξιάρχη μου, συγγνώμη που αψήφησα όσα είπες. Δεν ξαναπάω πουθενά, αφήνομαι στα χέρια σου. Κάνε με καλά. Αξίωσε με να έρθω στον Ναό Σου με τα γόνατα να Σε προσκυνήσω».
Και ω του θαύματος, μετά απ’ αυτό σταμάτησαν όλα! Και ενώ δεν είχε κουράγιο ούτε δυο γιαούρτια να κρατήσει, την άλλη μέρα σήκωνε κούτες λόγω της δουλειάς του. Από τότε περάσαν εννιά ολόκληρα χρόνια και όχι εννιά μήνες, όπως είχαν πει οι γιατροί, χωρίς χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, ενώ όλες οι εξετάσεις του ήταν από το καλό στο καλύτερο!
Ο Θεός έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο και όλα κατά παραχώρηση επιτρέπονται για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι!»
Ιωάν. Κ., Χρ, Κ.*
Χαλκίδα
* Ολόκληρα τα ονοματεπώνυμα είναι γραμμένα στο πιο κάτω περιοδικό και την ιστοσελίδα.
 
Περιοδικό «Ο Ταξιάρχης», Ιουλ-Σεπ. 2021. Συντάκτης: Πρωτοπρεσβύτερος Ευστράτιος Δήσσος και ιστοσελίδα: https://www.taxiarhismantamadou.gr/miracle/taxiarhi-mou-afinomai-sta-heria-soy