Πολλοί μπορεί να μην ψεύδονται, να μην κλέβουν, να μην ασελγούν, να μην κακουργούν και να φονεύουν και να μην κάνουν παρόμοια αμαρτήματα, ωστόσο πέφτουν καθημερινά στην κατάκριση και στην καταλαλιά. Θέλεις να κατηγορείς; Θέλεις να κακολογείς; Σου προσφέρω την δυνατότητα. Βάλε μπροστά σου τις αμαρτίες σου και κακολόγησέ τες…Θέλεις να κατηγορείς;Είναι προτιμότερο να φας την Μεγάλη Παρασκευή κρέας και ψάρια, παρά να φας ανθρώπους με τη γλώσσα σου.Από αυτούς που δαγκώνουν τα σώματα, χειρότεροι είναι όσοι δαγκώνουν με τα λόγια. Οι μεν δαγκώνουν με τα δόντια τους σάρκα, ενώ αυτός δαγκώνει ψυχή με τα λόγια, πληγώνει υπόληψη, προκαλεί ανίατη πληγή. Γι’ αυτό ακριβώς και θα υποστεί μεγαλύτερη ποινή και τιμωρία, όσο πιο άγριο είναι το δάγκωμα που προξενείς. Γιατί ποιο είναι το όφελος, όταν δεν τρώμε κοτόπουλα και ψάρια, όμως δαγκώνουμε τους αδερφούς και τους κατατρώμε; Όποιος κατακρίνει, έφαγε κρέατα αδελφικά, δάγκωσε την σάρκα του πλησίον. Δεν έμπηξες τα δόντια σου στην σάρκα του, αλλά πλήγωσες την ψυχή του, με την κατάκριση.Μην κακολογείς… ούτε να βγάζεις κοπριά από το στόμα σου, όπως τα σκαθάρια. Διότι αυτοί που κακολογούν, πρώτοι αυτοί δοκιμάζουν την δυσοσμία της κακολογίας τους.Δεν είναι δυνατόν να κατηγορεί και να κατακρίνει, εκείνος που δεν φθονεί.Οι άλλες αμαρτίες, όσο και αν έχουν παράλογες αιτίες, πάντως έχουν κάποια δικαιολογία. Π.χ. ο πόρνος ικανοποιεί κάποια επιθυμία του, ο κλέφτης προσπαθεί να δώσει λύση στην φτώχεια του, ο δολοφόνος εκτονώνει τον θυμό του. Εκείνος όμως που κατακρίνει, καμμία δικαιολογία δεν έχει… Τίποτε άλλο δεν τον ωθεί, παρά η ζήλεια του. Δεν έχει ούτε δίκαια, ούτε άδικη αιτία. Θέλεις να κατηγορείς; Θέλεις να κακολογείς; Σου προσφέρω την δυνατότητα. Βάλε μπροστά σου τις αμαρτίες σου και κακολόγησέ τες…Αν κατηγορείς τον άλλον που σε επιβουλεύεται, γιατί κάνεις τον εαυτόν σου υπεύθυνο για κατηγορία; Αν εκείνος ενήργησε έτσι κακώς, γιατί τον μιμείσαι;Πολλοί μπορεί να μην ψεύδονται, να μην κλέβουν, να μην ασελγούν, να μην κακουργούν και να φονεύουν και να μην κάνουν παρόμοια αμαρτήματα, ωστόσο πέφτουν καθημερινά στην κατάκριση και στην καταλαλιά. Νομίζουν πως είναι Χριστιανοί, αλλά δεν φροντίζουν να είναι ευάρεστοι στο Χριστό, δεν προσέχουν τον εαυτό τους, δεν αφοσιώνονται στην θεραπεία της ψυχής τους. Αντί, όμως να λυπούνται και να μετανοούνε για τις δικές τους αμαρτίες, κρίνουν τους συνανθρώπους μας. Ακόμα και αν δεν αμαρτάναμε ακόμα και αν είχαμε όλα τα χαρίσματα του κόσμου, ακόμα και αν ήμασταν ανώτεροι απ’ όλους τους ανθρώπους, δεν θα έπρεπε να κρίνουμε κανέναν. «Αλήθεια», ρωτάει τον καθένα μας, ο Απόστολος Παύλος, «ποιος σ’ έκανε εσένα ανώτερο από τους άλλους; Ποιο χάρισμα έχεις, που να μην το έλαβες από τον Θεό; Αφού, λοιπόν, το έλαβες, γιατί καυχιέσαι σαν να μην το είχες λάβει ως δώρο;» (Α΄ Κορινθίους 4,7).Ο Χριστός δεν είπε να μην σταματάς εκείνον που αμαρτάνει, με το να τον νουθετείς, αλλά να μην τον κατακρίνεις.Ενώ πρέπει να πενθούμε για τα δικά μας κακά, κατακρίνουμε τους άλλους, κάτι που δεν επιτρέπεται να το κάνουμε, ακόμα και αν είμαστε καθαροί από αμαρτίες.Προτρέπω να μην κρίνετε, όχι διότι αυτά που κάνει ο άλλος δεν είναι άξια κατακρίσεως, αλλά διότι δεν είναι δικός σου, είναι ξένος υπηρέτης. Είναι δούλος του Θεού. Δεν είναι δική σου δουλειά να κρίνεις και να κατακρίνεις τον πλησίον. Αυτό είναι έργο του Κριτή. Ο Κύριος εξετάζει και κρίνει.Και αν ακόμα, κανένα άλλο αμάρτημα δεν είχαμε διαπράξει, αρκεί και μόνο η κατάκριση που διαπράττουμε, να μας οδηγήσει στην χειρότερη κόλαση. Διότι στα αμαρτήματα των άλλων, γινόμαστε πικροί δικαστές, ενώ τα δοκάρια στα μάτια μας των δικών μας αμαρτημάτων τα παραβλέπουμε (τα αμνηστεύουμε). Όλη η ζωή μας ξοδεύεται, στο να κουτσομπολεύουμε τις υποθέσεις των άλλων και να τους καταδικάζουμε. Δυστυχώς κανέναν δεν θα βρεις, ούτε κοσμικό, ούτε μοναχό, να είναι απαλλαγμένος από αυτήν την αμαρτία και ας είναι τόσο μεγάλη η απειλή του λόγου, του Θεού για την κατάκριση: «Με όποιο κριτήριο κρίνετε, θα κριθείτε. Με όποιος μέτρο μετράτε, θα μετρηθείτε και εσείς» (Ματθ. 7,2). Ενώ λοιπόν η κατάκριση επισύρει τέτοιες τιμωρίες, ενώ δεν προσφέρει καμμία ηδονή, εντούτοις όλοι στο κακό αυτό προστρέχουμε, σαν να βιαζόμαστε και να φιλονικούμε, πως θα μπούμε γρήγορα στην φωτιά της κολάσεως.Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Ταπείνωσις, Υπερηφάνεια, Κενοδοξία, Αλαζονεία, Καύχησις – Χρυσοστομικός Άμβων Β´Ο ιερός Χρυσόστομος είναι εκείνος, που μας έδειξε «το ύψος της ταπεινοφροσύνης». Ταπεινός ο ίδιος – στην κυριολεξία ταπεινός – έζησε την αρετή αυτή, ακόμη και στην εξορία. Άριστα, λοιπόν, μπορεί να μας οδηγήσει μέσα από τα κείμενά του στην ταπείνωση, διότι ταις τοιαύταις ψυχαίς αρέσκεται ο Δεσπότης.
ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΕΔΩΚαι μη ξεχνάτε! Εγγραφείτε στο Ενημερωτικό μας Δελτίο για να μαθαίνετε νέα και ενημερώσεις…
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ