-Ὁ Χριστιανισμός ἀποτελεῖ τὸ μέγιστο κάστρο αἰσιοδοξίας καί θεμελιώνεται στήν πίστη, τήν ἐλπίδα καί τήν ἀγάπη. Αὐτά τά τρία, ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀγάπη συναποτελοῦν τήν αἰσιοδοξία καί σώζουν.
Χωρίς τήν αἰσιοδοξία, ὅλοι μας εἴμαστε ἀνάπηροι… Ἡ αἰσιοδοξία εἶναι τό φάρμακο τῆς λύπης καί ἡ πηγή τῆς ἀληθινῆς καί αἰώνιας χαρᾶς… Τό νά εἶναι κανείς αἰσιόδοξος, σημαίνει νά ζεῖ καί νά ἐκτιμᾶ δίκαια τό δῶρο τῆς ζωῆς.
-Ὁ Θεός μας εἶναι Θεός ἐλέους καί καλοσύνης καί θέλει τήν σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀρκεῖ νά ἀπορρίψουν τήν ἁμαρτία μέ τήν μετάνοια καί νά ἀναγνωρίσουν τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ.
-Μέ ὅλα μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά παίζη. Μέ τήν ψυχή του ὅμως ἄν παίζη, εἶναι ὁ πιό ἀνόητος ἄνθρωπος στόν κόσμο.
-Ανάλογα με την διαγωγή τῶν ἀνθρώπων, ἀντιδροῦν καί ὅλα τὰ στοιχεῖα τοῦ σύμπαντος.
-Ἂν θέλουμε να δοξάζουμε όρθά τόν Θεό, πρέπει να το κάνουμε μὲ τὸ ταπεινό καί καθαρό πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τῆς ἁγιότητος καί τῆς ἀγαθοσύνης.
-Ἀλήθεια, ἁγιότης καί ἀγαθοσύνη, εἶναι τα τρία χαρμόσυνα μηνύματα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Οἱ τρεῖς αὐτές ἀρετές, γεννοῦν ἡ μία τήν ἄλλη καί εἶναι τέλειες μονάχα ὅταν βρίσκονται σε πλήρη ἑνότητα.
-Ἐμεῖς οἱ ταξιδιώτες αὐτοῦ τοῦ κόσμου δέν εἴμαστε μόνοι στον δρόμο μας. Μαζί μας εἶναι ὁ Θεός καί ὅλος ὁ οὐράνιος στρατός. Ὁ Θεός ὁδηγεῖ τόν κόσμο καί διευθύνει τὴν ἀνθρώπινη ζωή. Ὁ Θεός ἐνεργεῖ μέ ἄπειρους τρόπους γιά νά φέρει τούς ἀνθρώπους κοντά Του, κοντά στήν ἀλήθεια, κοντά στήν σωτηρία τους.
Δέν ὑπάρχει πρᾶγμα στή γῆ καί κάτω ἀπό τόν οὐρανό, τὸ ὁποῖο δέν ἔχει χρησιμοποιήσει ὁ Θεός γιά νά συνετίσει, νά διορθώσει καί νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Ὅλη ἡ φύση εἶναι ἕνα ἐργαλεῖο στό θαυματουργό Του χέρι.
-Ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ μᾶς περιμένει, μᾶς ἀνέχεται καὶ μᾶς συγχωρεῖ, ἀρκεῖ νά ἀναγνωρίσουμε τίς ἁμαρτίες μας, νά μετανοήσουμε καί ἐξομολογηθοῦμε.
-Ὁ Κύριος ἐλεεῖ τόν μετανοημένον, ἀλλά παιδαγωγεῖ σκληρά αὐτόν πού μέ τίποτε δέν μετανοεῖ ἤ μετανοεῖ ἐλλιπῶς καί δίχως εἰλικρίνεια.
-Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τά χρόνια τῶν ἀποστόλων καί τῶν μαρτύρων, μέχρι σήμερα τόνιζε καί τονίζει, πώς ή μετάνοια ἀποτελεῖ τήν ἀρχή τῆς σωτηρίας.
Ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ: μετανοεῖτε καί πιστεύετε στο Εὐαγγέλιο, ἔγινε φωνή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀκούγεται διά μέσου τῶν αἰώνων: Μετανοεῖτε!
Με την μετάνοια ἐξέρχεται ἀπό τὸν ἄνθρωπο τό κακό πνεῦμα καί εἰσέρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα!
-Ἂς εἴμαστε αἰσιόδοξοι ώς Χριστιανοί, γιατί στην πίστη μας βρήκαν παρηγοριά καί οἱ πιό ἀπελπισμένοι. Ἄς αἰσιοδοξοῦμε ὅλοι μας καί ὡς λαός. Ὁ ρόλος μας στήν Ἱστορία εἶναι σημαντικός καί ἐξελίσσεται σε ἀκόμη πιό σημαντικό. Ὅταν παλεύουμε γιά τήν ἐλευθερία, ἀγωνιζόμαστε για κάτι θεϊκό, γιατί ὁ Θεός εἶναι Πατέρας τῶν ἐλευθέρων καί ὄχι τῶν ὑποδουλωμένων ψυχῶν καί σωμάτων. … Ἄς εἴμαστε αἰσιόδοξοι, διότι εἶναι τὸ φάρμακο τῆς λύπης καί ἡ πηγή τῆς ἀληθινῆς καί αἰώνιας χαρᾶς. Ἄς εἴμαστε αἰσιόδοξοι καί μέ τά ἔργα μας, ἐπειδή τά καλά ἔργα μας συνυφαίνονται μέ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, καί διατηροῦνται αἰώνια ὅπως καί τά ἔργα τοῦ Θεοῦ.
-Ἡ χριστιανική πίστη δέν μοιάζει διόλου στίς ἄλλες πίστεις καί θεωρίες τοῦ κόσμου. Γιατί οἱ ἄλλες πίστεις είναι ἀπό ἀνθρώπους καί ἀπό τήν γῆ. Ἀπό ἀνθρώπους πού ἔκαναν λόγο γιά τόν πνευματικό κόσμο, εἴτε κατά τή φυσική τους διάνοια εἴτε κατά τήν ἀπάτη τῶν πονηρῶν πνευμάτων…
-Ἐνῶ ὁ Χριστός λέει: «χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιω. 15, 5), ὁ αἱρετικός κόσμος μέ χίλιους τρόπους ἐκφράζει τήν ἀκόλουθη σκέψη: χωρίς τόν Χριστό μποροῦμε νά κάνουμε τά πάντα. Ὅλος ὁ σύγχρονος πολιτισμός εἶναι στραμμένος ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Ὅλες οἱ μοντέρνες ἐπιστῆμες συναγωνίζονται ποιά θά καταφέρει τό ἰσχυρότερο χτύπημα στή διδαχή τοῦ Χριστοῦ…
-Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ μόνη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στον κόσμο, διατήρησε ἀπ᾿ ἀρχῆς την πίστη στο Εὐαγγέλιο, μή βλέποντας δεξιά καί ἀριστερά, δίχως να στηριχτεῖ σὲ ἄλλες πίστεις μήτε στις παγανιστικές φιλοσοφίες μήτε καί στίς φυσικές ἐπιστῆμες.
-Ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μεγαλύτερη άποκάλυψη ἀπό τότε πού κτίστηκε ὁ κόσμος.
-Οἱ λόγοι τοῦ Χριστοῦ εἶναι διαθήκη ζωοποιός γιά τόν κόσμο, ὅσο καί τά Πάθη Του, τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του…
-Μέ τόν λόγον Του καθάριζε ψυχές, θεράπευε άσθενεῖς, ἀποδίωκε δαιμόνια, ἀνιστοῦσε νεκρούς· ὁ λόγος του εἶναι δημιουργικός, καθαρτικός, ζωοποιός. Στό Εὐαγγέλιο εἶναι γραμμένο: καί Θεός ἦν ὁ Λόγος (Ιω. 1, 1).
-Οἱ Ὀρθόδοξοι πιστεύουν καί ὁμολογοῦν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἕνας καί μοναδικός Μεσσίας-Σωτήρας τοῦ κόσμου, Αὐτός πού ἐξαγόρασε τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τήν ἁμαρτία καί τό ἀναγέννησε. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ που σαρκώθηκε ἀπό τήν Παρθένον Μαρίαν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, Θεός ἐκ Θεοῦ, τό πλήρωμα τῆς ἀληθείας, ἡ πηγή τῆς ζωῆς, ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὁ αἴτιος τῆς ἀναστάσεως, ή μόνη ἀληθινή ὁδός πρός τόν ὀρθό σκοπό, ὁ κριτής ζώντων καί νεκρῶν.
-Γιατί ὁ Χριστός εἶπε αὐτόν τόν παράξενο λόγο: «Εγώ είμι ἡ ἀλήθεια;» (Ιω. 14, 6). Δέν εἶπε, ἐγώ εἶμαι μέρος τῆς ἀλήθειας, ἀλλά ἡ ἀλήθεια. Καί ἀκόμα: «Εγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ιω. 8, 12). Λοιπόν, Ἐκεῖνος εἶναι ὁλόκληρη ἡ ἀλήθεια καί ὁλόκληρο το φῶς. Ἐπιπλέον, κατά τον λόγο Του, Ἐκεῖνος εἶναι ὁ μόνος ὁδοδείκτης πρός τήν αἰώνια ζωή καί ὁ μόνος ὁ ὁποῖος γνωρίζει τόν Θεό…
-Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Ἐπειδή, μόνον ξωπίσω του βαδίζοντας θά μπορέσουμε νά βαστάξουμε κάτω ἀπό τό βάρος τοῦ σταυροῦ μας. Σέ Ἐκεῖνον θά βροῦμε δύναμη, θάρρος καί παρηγοριά. Ἐκεῖνος θά εἶναι τὸ φῶς μας στο σκοτεινό μονοπάτι, ἡ ὑγεία στήν ἀσθένεια, ὁ φίλος στη μοναξιά, ή χαρά στά βάσανα καί ὁ πλοῦτος στή φτώχεια.
Ὅταν κάποιος ἀσθενεῖ σωματικῶς, ἀφήνουμε τό φῶς ἀναμένο ὁλόκληρη τή νύχτα. Ἔτσι καί στό σκοτάδι αὐτῆς τῆς ζωῆς, μᾶς εἶναι ἀπαραίτητο τό ἄσβεστο φῶς τοῦ Χριστοῦ, πού θά ἐλαφρύνει τούς πόνους καί θά διατηρήσει τήν ἐλπίδα μας…
-Ἡ Ὀρθοδοξία δέν διδάσκει κάποια ξεχωριστή γνώση ἀλλά τήν Ἀλήθεια, διά τῆς ὁποίας τό σύμπαν ζεῖ καί ἀναπνέει, στήν ὁποία βρίσκουν τή σωτηρία ὅλα τά πράγματα τὰ ὁποῖα ζοῦν γιά νά σωθοῦν ἀπό τήν ἄγνοια, τήν ἀσθένεια καί τόν φόβο.
Τήν ἀλήθεια ἀπορρίπτουν, τήν ἁγιότητα καί τήν ἀγαθοσύνη. Ἐκεῖνοι πάλι πού ὁμολογοῦν τήν χριστιανική ἀλήθεια μά ζοῦν δίχως ἁγιότητα καί ἀγαθοσύνη, ψεύδονται.
Γι’ αὐτό καί λέγεται ὅτι μονάχα οἱ καθαροί στή καρδιά θὰ δοῦν τόν Θεό. Μέσα ἀπό λερωμένα ματογυάλια δέν μπορεῖς νὰ δεῖς μήτε τό φῶς τοῦ ἡλίου, πόσο περισσότερο τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός, ἀδελφοί μου, εἶναι ἀλήθεια, ὁλόκληρη, ἡ ἀλήθεια στό σύμπαν καί μετά το σύμπαν, καί ἔξω ἀπό Ἐκεῖνον δέν ὑπάρχει ἀλήθεια. Ὁ δρόμος πρός τήν γνώση τῆς ἀληθείας εἶναι ἡ ἀρετή καί τό ἀποτέλεσμα τῆς γνώσεως τῆς ἀληθείας, εἶναι πάλι ἡ ἀρετή. Ὅλοι οἱ νόμοι τοῦ σύμπαντος εἶναι νότες τῆς ἀληθείας, χορδές στήν ἅρπα της…
-Ἡ Ὀρθοδοξία στήν οὐσία της εἶναι ἕνα σωτηριοφόρο πνεῦμα… Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἀλήθεια, ἁγιότης, ἀγαθοσύνη, συγκερασμένες σε μιά ζωοποιό ένότητα πού ὀνομάζεται ἀγάπη. Ἡ Ὀρθοδοξία καλεῖται νά φωτίζει καί νά θερμαίνει τον κόσμο όλο… Ἡ Ὀρθοδοξία δέν ἐξαρτᾶται ἀπό κανένα πολιτικό ἢ οἰκονομικό σύστημα. Εἶναι ἐνάντια στή βία καί ἀδικία, καί δέν διακρίνει τούς ἀνθρώπους σε κυρίους καί δούλους, μήτε σε πλουσίους καί φτωχούς, ἀλλά σε δικαίους καί ἁμαρτωλούς…
-Διδάσκοντας τήν ἀλήθεια ή βασανισμένη Όρθοδοξία, διδάσκει εἰρήνη καί ἑνότητα… Ὅποιος δέν τελεῖ σέ ἐνότητα μέ τόν Χριστό, δέν μπορεῖ νά οἰκοδομεῖ ἑνότητα ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους…
Γι’ αὐτό μονάχα ὁ εἰρηνοφόρος μπορεῖ νά γίνει εἰρηνοδότης, εἰρηνοποιός. Ξερό σύννεφο δέν μπορεῖ νά δροσίσει τὴν γῆ μέ βροχή, οὔτε καί ἄνθρωπος πού εἶναι μέσα του διηρημένος μπορεῖ νά ποτίσει τόν κόσμο μέ γαλήνη καί αρμονία… Ἡ εἰρήνη καί ἡ ἑνότητα μέ τόν Θεό εἶναι πηγή κάθε πραγματικῆς εἰρήνης καί ἑνότητας στον κόσμο…
-Όλες οἱ συμμαχίες κρατῶν πού δημιουργοῦνται ἀποκλειστικά σε υλικά συμφέροντα, ἔχουν κλονισμένη υγεία καί εἶναι ἀπελπιστικά βραχυπρόθεσμες…
-Σε κάθε ἐποχή, κράζει στούς δικούς Του ὁ Κύριος· μή φοβῆσθε! Καθώς στούς μαθητές κατά τὴν ὥρα τῆς καταιγίδας, ἔτσι καὶ σε κάθε βαπτισμένη ψυχή καί σε κάθε δοκιμαζόμενο ἄνθρωπο κράζει: μή φοβῆσαι! Όταν οἱ πιστοί δειλιάσουν ἀπό τή δύναμη τῶν ἀνθρώπων, Ἐκεῖνος πάλι, ὅπως ἄλλοτε στοὺς Ἀποστόλους, ἐμφανίζεται καί λέει: «Μή φοβηθεῖτε ἀπὸ τῶν ἀποκτενόντων τὸ σῶμα, τήν δὲ ψυχήν μή δυναμένων ἀποκτεῖναι» (Μτ. 10, 28). Ὅταν οἱ πιστοί λυγίσουν ἀπό τόν φόβο μπροστά στά φοβερά φαινόμενα τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ τοῦ Σινᾶ, τότε Ἐκεῖνος, ὁ Ἀνίκητος Στρατηγός, ἀντιλαμβάνεται τοῦ στρατοῦ Του καί τόν ἐνθαρρύνει: «ἐγέρθητε καί μή φοβῆσθε!» (Μτ. 17, 6). Ὅταν ἐνσκήψουν ὅλες οἱ προφητευμένες φρικαλεότητες στόν ἄθεο αὐτό κόσμο καί ἡ γῆ θά συνταράσσεται ἀπό τούς πολέμους, προβλέποντάς τα ὅλα Ἐκεῖνος, ἐνθαρρύνει τούς στρατιῶτες Του λέγοντας: «Ὁρᾶτε μή θροεῖσθε!» (Μτ. 24, 6). Καί ὅταν ὁ κόσμος ὅλος ἐξεγερθεῖ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας Του, ἐκεῖνος λέει· «ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον!» (Ιω. 16, 33).
Ἂς ἀναλάβουμε οἰκειοθελῶς τόν σταυρό μας καί ἄς ἀκολουθήσουμε τόν Κύριο. Ἄς φροντίσουμε νά ἀπολέσουμε τόν ἁμαρτωλό μας βίο καί ἄς μάθουμε πώς τό σημαντικότερο γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι νά σώσει τήν ψυχή του, παρά νά κερδίσει τόν κόσμο ὁλόκληρο. Ἔτσι, θά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς κατά τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νά ἀντικρύσουμε τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τήν μεγάλη σε δύναμη καί ἀσύγκριτη σε δόξα, ὅπου οἱ ἄγγελοι μετά τῶν ἁγίων νύχτα καί μέρα δοξάζουν τόν Ζῶντα Θεό, τόν Πατέρα καί τόν Υἱό καί Πνεῦμα τό Ἅγιο, Τριάδα όμοούσιο καί ἀχώριστο, νῦν καί ἀεί, σέ ὅλους τούς καιρούς καί στήν αἰωνιότητα ἀμήν.
Πηγή: «Ὀρθόδοξος πανοπλία μὲ Ἁγιοπατερικὸ ἐξοπλισμό», ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, σελ. 67-73
Συντάκτης