Μια ασθενής γιαγιά, πήγαινε στην Παναγία της Τήνου κάθε χρόνο. Πολλοί την έβλεπαν να κλαίει μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, αλλά πάντα έφευγε χαρούμενη. Κάποιοι την ρώτησαν:
– Γιαγιά σε βλέπουμε τόσα χρόνια να είσαι ασθενής και να έρχεσαι εδώ στην Παναγία. Δεν κουράστηκες να έρχεσαι συνεχώς στην Παναγία και να της ζητάς να γίνεις καλά και να μην σε κάνει;
– Κάνετε λάθος! Δεν ζητάω ποτέ από την Παναγία να με κάνει καλά…
– Μας κοροϊδεύεις; Αφού σε βλέπουμε συνεχώς να κλαίς…
– Παιδιά μου, αυτά είναι δάκρυα ευχαριστίας!
– Ευχαριστείς την Παναγία που είσαι άρρωστη;
– Όχι! Την ευχαριστώ που είμαι ασθενής! Την ευχαριστώ, που δεν έχω γογγύσει για την ασθένειά μου! Την ευχαριστώ, που δεν έχω χάσει το μυαλό μου από την ασθένειά μου! Την προσκυνώ και φεύγω…
Μεγάλο πράγμα αυτό! Να έχεις ανάγκη και να μη ζητάς απολύτως τίποτα! Σημαίνει πως είσαι υπεράνω όλων αυτών των πραγμάτων και το μόνο που ζητάς είναι να γίνει το θέλημα του Κυρίου…