Με αφορμή την συνήθη εκτέλεση του «Χριστός Ανέστη» ως μέλος αρχαίον, ο Πρωτοψάλτης Φώτης Μπαρούτας επισημαίνει την ερμηνευτική προσέγγιση του ως άνω μέλους όπως αυτή παρουσιάζεται στην έκδοση του Νεκταρίου Μοναχού (Μουσικός Θησαυρός Θείας Λειτουργίας τ. Β΄, σελ. 817-818), στην οποία η υπάρχουσα χρωματική φθορά επέχει θέσιν διαρκούς υφέσεως! Το δε ισοκράτημα στηρίζεται εις τον Πα. Πρόκειται για μια πρακτική που είναι γνωστή στους αγιορείτες και το ψάλλουν και με τους δυο τρόπους.
Οι συνήθεις μουσικές εκτελέσεις παραπέμπουν δυστυχώς εις μέλος επείσακτον, η δε ακουστική εντύπωσις δεν είναι η αναμενομένη και αναστάσιμος!
%ghjjjkkkljhfddfghj%