Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αναπνέουν πια κανονικά.
Παλεύουνε να ζήσουνε με μικρές-μικρές ανάσες.
Είναι η γκρίνια των συντρόφων τους, που τρώει τον αέρα τους. Είναι οι φωνές, οι απειλές και τα ατελείωτα τα ‘’θέλω’’ των άλλων που τους πνίγουν.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αναπνέουν πια κανονικά.
Κλαίνε τα βράδια στο μαξιλάρι τους πνιχτά.
Κλείνονται στη τουαλέτα για να βρούνε πέντε λεπτά ησυχίας.
Ψάχνουν να βρούνε ένα ήρεμο μέρος για να ουρλιάξουνε. Και όταν το βρίσκουνε, ξεσπάνε σε λυγμούς, μέχρι να μην έχουνε μέσα τους πια άλλο.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αναπνέουν πια κανονικά.
Κρύβονται. Κρύβονται πίσω από χαμόγελα γιατί δε θέλουν να σε επιβαρύνουν για κανένα λόγο με τα δικά τους βάσανα.
‘’Όλα καλά’’ σου λένε. Και έπειτα σε ρωτάν ‘’πως είσαι εσύ;’’ Νοιάζονται συχνά για τους άλλους πιο πολύ, παρά για τον εαυτό τους.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αναπνέουν πια κανονικά.
Ψάξου.
Ψάξου μήπως και ο άνθρωπος δίπλα σου, είναι ένας από τούτους τους ανθρώπους…
Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Πες μου έναν λόγο για να ζω – Ελευθεριάδης Ελευθέριος» ΔΕΙΤΕ: >> ΕΔΩ
Discover more from Σημεία Καιρών
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
